အညာကို လာလည္ေစလို

က်ဳပ္အသက္က (၂၈)ေက်ာ္ျပီ။ က်ဳပ္နံမည္ သာေအး။ နံမည္ကသာသာေအး။က်ဳပ္ဘ၀ဟာသာသာယာယာေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေတာ႔ မရွိလွပါဘူး။ သူမ်ားလယ္ကို သူရင္းငွား ဘ၀နဲ႔ေနလာရတဲ႔ တေကာင္ၾကြက္။က်ဳပ္ေနတဲ႔တဲလား။ဘာေကာင္းသလဲေတာ႔မေမးနဲ႔။ ညဘက္အိပ္ရင္း ဟိုဘက္ဒီဘက္လွည္႔ရင္ေတာင္မွအသံေဘာင္းစံု ျမည္ေနတာ။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ စိတ္မညစ္ပါဘူး။
ကိုယ္ထင္ကုတင္ေရႊနန္းဆိုတဲ႔ စကားေတာင္ရွိေသးမဟုတ္လား။ အိမ္း။ဒါေပမယ္႕က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္မို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္ရူုပါကေတာ႔ မဆိုးလွဘူးလို႔ေတာ႔ေျပာရမယ္။ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအဆစ္က ေတာင္႔ေတာင္႔ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔။ ရြာသားမို႔ အသားမျဖဴေပမယ္႔ အမည္းၾကီးေတာ႔လဲ မဟုတ္ဘူး။
ညိဳျပီးစိုတဲ႔အသားမ်ိဳး။ရင္အုပ္ကားကား ၾကြက္သားေတြကလဲ အပိုအလုိမရွိ။ဓါတ္ရွင္ေတြထဲကဘိုင္စကုတ္မင္းသားေတြထက္ေတာင္ အခ်ိဳးအစားၾကေသး။ဒါေၾကာင္႔လဲ ရြာထဲကလုံမေတြက က်ဳပ္ကိုဆို အေရးေပးၾက။ လိုလိုလားလား ဆက္ဆံၾကမဟုတ္လား။ ခက္တာကက်ဳပ္ကမိန္းမေတြကို စိတ္မပါတာပဲ။ ကာလသားေပါက္စ ဘ၀ကေတာ႔လက္တည္႔စမ္းခ်င္စိတ္နဲ႔ အရီးေလး သမီးေရႊမိနဲ႔ခ်စ္နယ္ကြ်ံခဲ႔ဖူးပါတယ္။
ရြာသူမို႔ပဲလားေတာ႔မသိဘူး။ မိန္းမပစၥည္းက ငါးပိန႔ံလိုလိုငါးေေျခာက္ေစာ္လိုလိုနံတာနဲ႔ လုပ္ခ်င္စိတ္ကေပ်ာက္သြားတာ။ျပီးေတာင္မွမျပီးလိုက္ပါေရာလား။ေရႊမိေက်နပ္ေအာင္ေတာ႔ျပီးသလိုဟန္ေဆာင္လိုက္ရရတာေပါ႔။ အဲဒီကတည္းကမိန္းမေကာ ငါးပိေကာမစားေတာ႔ပဲ ျဖတ္လိုက္တာ ဒီေန႔ထိေအာင္ပဲ ဆိုပါေတာ႔။လူ႔ရဲ႔စိတ္ဆိုတာကလားဆန္းသားလားဗ်. ေနာ။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ဒီေန႔လယ္ထဲမွာ ေရသြင္းျပီးျပီဆိုေတာ႔ လုပ္စရာမရွိေတာ႔တာနဲ႔ လယ္ပိုင္ရွင္ဦးေလးျမသာဒြန္းတို႔၀ိုင္းဘက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ေရနံဂ်ီးနိုင္းျခင္းသုတ္ထားတဲ႔ ေျခတံရွည္အိမ္ေပၚမွာ ကာလသားတေယာက္အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ႔ ဘုတ္အုပ္(စာအုပ္) ကိုဖတ္ေနတယ္။
က်ဳပ္ကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ “ကိုၾကီးကိုသာေအး ေနေကာင္းလဲဗ်. မေတြ႔ေတာေတာင္မွ အေတာ္ၾကာျပီ” က်ဳပ္ကိုသိေနတဲ႔သူမို႔ က်ဳပ္လည္းျပန္အလိုက္အထိုက္ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္။အဲဒီမွာပဲ လယ္ပိုင္ရွင္ အရီးႏုက သူ႔သား ျမိဳ႔ကျပန္လာတဲ႔ အေၾကာင္းစျပီးၾကြားလံုးထုတ္ေတာ႔တာပဲ။
အရီးႏုရဲ႔ စကားေတြကို ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္နားေထာင္ ရင္းက ျမိဳးသားတပိုင္းျဖစ္ေနတဲ႔ ေက်ာ္ျဖိဳးသူရဲ႔ပံုစံကို အကဲခတ္ေနမိတယ္။ဒီေကာင္ ျမိဳ႔ေက်ာင္းတက္ဖို႔ဆိုျပီး ရြာကထြက္ သြားတုန္းကအသက္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္။ ဟုတ္စ။
ငယ္ရုပ္ကိုမွန္းျပီး မွတ္မိေအာင္ မနည္းၾကည္႔ယူရတယ္။က်ဳပ္တို႔ရြာကကာလသားေတြနဲ႔ေတာ႔ လားလားမွမဆိုင္။ ဒီေကာင္႔အသားေလးေတြကေနမထိ ေလမထိေရေကာင္းေျမေကာင္းမွာ အေနၾကာလာလို႔ထင္ပါရဲ႔ ၀င္းမြတ္လို႔။က်ဳပ္တို႔ကာလသားေတြလိုၾကြက္သားေတြအေျမာင္းလိုက္မရွိေပမယ္႔ျပည္႔ျပည္႔ျဖိဳးျဖိဳးနဲ႔ ၾကည္႔ေကာင္းတဲ႔ပံုပါပဲ။ အရီးႏုစကားေတြကိုသံေယာင္လိုက္ ႏွုတ္ဆက္ျပီးေတာ႔ျပန္ခဲ႔ရတယ္။
x x x x x x x x x x x x x x x x x
ညေရာက္ေတြ ျခင္ေထာင္ေထာင္ျပီး အိုက္စပ္စပ္ရွိတာနဲ႔ပဲ ျခင္ေထာင္အျပင္ျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္။ ေရနံဆီမီးခြက္က မွိဳင္းေတြထေနတာကို ၾကည္႔ရင္းမအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖိဳးသူအေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိတယ္။သူ႔ပံုရိပ္က က်ဳပ္မ်က္လံုးထက္က မထြက္။ ဘုတ္အုပ္ကိုေတာင္ အဂၤလိပ္လိုေရးတာကို ဖတ္တာ။က်ဴပ္တို႔ကေတာ႔ ဒို႔ေက်းရြာဂ်ာနယ္ကိုေတာင္ပံုမွန္ဖတ္ျဖစ္တာမဟုတ္။ျပီးေတာ႔ဒီေကာင္ေလးက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးရယ္။
ျမိဳ႔မွာကလဲ ျမိဳ႔သူေတြကအေခ်ာအလွေတြေပါပါဘိနဲ႔ ျပီးေတာ႔ေခတ္မီလိုက္ၾကတာလဲမေျပာနဲ႔။ဒီေကာင္သမီရည္းစားေတြဘာေတြမ်ား ရေနျပီလားမသိ။ အို… သူဘာသာသူ ရည္းစားရတာမရတာ က်ဳပ္နဲ႔ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႔။က်ဳပ္အေတြးစေတြကို အာရံုေျပာင္းပစ္ေပမယ္႔ က်ဴပ္စိတ္က သူ႔ဆီပဲ ျပန္ျပန္ေရာက္ေနတာ။ ဘုရားဘုရား က်ဳပ္သူ႔ကိုမ်ား ၾကိဳက္သြားျပီလား မသိဘူး။
တခါတေလၾကျပန္ေတာ႔လည္းက်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ေျခာက္ေနသလားလို႔ေတာင္ထင္မိတယ္။တျခားရြာသားေတြက ဟိုလံုမကို ပိုးရ ဒီလံုမကို ပိုးရနဲ႔။ က်ဳပ္ကေတာ႔ ဘယ္လံုမကိုမွစိတ္ထည္႔လို႔မရ။ က်ဳပ္တကယ္မ်ားေျခာက္ေနသလား က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ျပန္ငုံ႔ၾကည္႔မိတယ္. ျပီးေတာ႔ က်ဳပ္ဘာသာရယ္ခ်င္လာတယ္.က်ဳပ္ပံုစံက တကုိယ္လံုး ဘယ္ေနရာမွ အေျခာက္နဲ႔တူတာမဟုတ္။ မဆီမဆိုင္အေတြးတခု ထပ္၀င္လာျပန္တယ္။
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ခပ္ႏုႏုျမိဳ႔သားတပိုင္းျဖစ္ေနတဲ႔ ေက်ာ္ျဖိဳးသူကေကာ အေျခာက္ျဖစ္နိုင္မလား။ အာ…မျဖစ္ႏိုင္တာ က်ဳပ္ဘယ္ေတြေတြးေနမိပါလိမ္႔။က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္သူမွ အေျခာက္မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္သူ႔ကို ၾကိဳက္ေနမိတယ္ဆိုတာလဲမဟုတ္တန္ပါဘူး။ က်ဳပ္ဘ၀ကမျပည္႔မစံုနဲ႔ ၾကီးျပင္းခဲ႔ရတာမဟုတ္လား အဲဒီေတာ႔ျပည္႔ျပည္႔စံုစံုေနရတဲ႔ေက်ာ္ျဖိဳးသူဘ၀ကို က်ဳပ္အားက်တာပဲျဖစ္မွာပါ။
ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္စိတ္ဓါတ္ေတာ႔မက်ပါဘူး။ က်ဳပ္ဘ၀ကလဲ ငတ္ျပတ္ေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။က်ဳပ္ကိုယ္ပိုင္တဲရွိ တယ္။ အလုပ္ကလဲ သူမ်ားလိုက်ပန္းမဟုတ္ဘူး။သူရင္းငွားတေယာက္။ တည္တည္က်က်ရွိတယ္။ကိုယ္ကိုကိုယ္အားေပးရင္းသက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ေက်ာ္လာျပီမို႔ က်ဳပ္လည္းေရနံဆီမီးခြက္ကိုမွဳတ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္လိုက္ေတာ႔တယ္။မနက္လင္းအားၾကီးခ်ိန္ေရာက္မွ က်ဳပ္နိုးလာတယ္။
ခါတိုင္းဆို ရြာဦးေက်ာင္းကအံုးေမာင္းေခါက္သံၾကားရင္ ႏိုးေနက်။
မီေသြးခဲကိုကိုင္ သြားတိုက္ျပီးယာရွင္ဦးေလး ျမသာဒြန္းတို႔ ၀ိုင္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။က်ဳပ္ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ႔သူကို ေတြ႔ေန ရပါျပီ။ ကြပ္ျပစ္ေပၚမွာ ထုိင္ေနတဲ႔ေက်ာ္ျဖိဳးသူက ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ေခၚရွာပါတယ္။ေရေႏြးၾကမ္းကိုသူကိုယ္တိုင္ငွဲ႔ေပးျပီး ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔ဆတ္သားေျခာက္ကို မနက္စာဧည္႔ခံတယ္။
ေကာင္ညင္းေပါင္းႏွိုက္တဲ႔သူလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကျဖဴေဖြးသန္႔ျပန္႔ေနတာပဲ။မ်က္ႏွာကလဲ လျပည္႔ညသာတဲ႔ “လ”လိုၾကည္လင္ေခ်ာေမြ႔ေနတာပဲ။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ မၾကံဳဘ ူးတဲ႔ ဖီလင္ၾကီးတခုခံစားလိုက္ရတယ္။ က်ဳပ္တို႔ရြာက လူတကာစြဲလမ္းတဲ႔ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ညိဳေႏွာင္းနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာင္ ဘာခံစားခ်က္မွ မျဖစ္တဲ႔က်ဳပ္ဟာ အခု ဒီေကာင္ကိုေတြ႔မွ ရင္ခုန္သလုိလိုခံစားလာရတယ္။
သူကေတာ႔ ငယ္ငယ္ထဲက သိလာတဲ႔သူမို႔တရင္းတႏွီးနဲ႔ သူ႔တို႔ျမိဳ႔ကအေၾကာင္းေတြ က်ဳပ္ကိုေျပာလို႔။က်ဳပ္နားလည္တာေတြရွိသလို က်ဳပ္နား မလည္တာေတြလည္းပါရဲ႔။ယာရွင္ဦေလးျမသာဒြန္းက ေဆးတံဖြာရင္း ျပံဳးျပံဳးၾကီး ေလွ်ာက္လာတယ္။”ေမာင္ရင္သာေအး. လယ္ထဲမွာဘယ္လိုအေျခအေနရွိတုန္းကြ” “လယ္ထဲကို ေရေတာ႔သြင္းျပီးျပီ။ ဦးေလးဒြန္း။ ပ်ဳိးႏွဳတ္ဖို႔ ရက္နဲနဲေတာ႔ေစာင္႔ရမယ္” ဦးေလးဒြန္းက ေဆးတံကို ဟန္ပါပါနဲ႔ဖြာလိုက္ရင္း
” ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ဟန္က်တာပဲကြ သာေအးရ။ ဒီမွာ မင္းညီ ငျဖိဳးေလ။ သူ႔အေမကို ကပ္ျပီးဂ်ီက်ေနတယ္။ ရြာမွာ မင္းတို႔ငါတို႔ ခ်ိဳးသလို ေရကို အျပင္မွာမခ်ိဳးတတ္ဘူးတဲ႔။ သူတို႔ျမိဳ႔မွာလုိ ေရခ်ိဳးခန္းလိုမ်ိဳး အကာနဲ႔အရံနဲ႔လုပ္ေပးရမယ္တဲ႔။ သူ႔အေမ မင္းအရီးကလည္း အလိုလိုက္သတဲ႔ဗ်ာ။ရြာကညိဳေနွာင္းတို႔ ေထြးညိဳတို႔ေတာင္ ေရခ်ိဳးခန္းမလိုဘူး ဒီတိုင္းပဲခ်ိဳးေနၾကတာ “တခ်ိန္လံုးျငိမ္ေနေသာ ေက်ာ္ျဖိဳးသူက ဒီတခါေတာ႔ ၀င္ေျပာတယ္။
“ဟာ.. အဘကလဲ သူတို႔ကေတာ႔ ရြာမွာ အက်င္႔ျဖစ္ေနျပီေလ။ကြ်န္ေတာ္ကေရခ်ိဳးေနတုန္း အျပင္ေလတိုက္ရင္ ခ်မ္းတယ္ဗ်… မခံစားနိုင္ဘူး” အစတည္းက အလိုလိုက္ဟန္ရွိေသာ ဦးေလးဒြန္းက “ေျပာလို႔ကို မရေတာ႔ပါဘူး ေမာင္သာေအးရယ္။အဲဒါလယ္ထဲလည္းဆင္းစရာမလိုဘူးဆိုေတာ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေဆာက္ဖို႔ ကိုေမာင္ရင္ကူလွည္႔အံုးကြာ”
” ရပါတယ္ ဦးေလးဒြန္းရာ။ က်ဳပ္ လုပ္ေပးရမွာေပါ႔ဗ်ာ” ပလုပ္ပေလာင္းသံနဲ႔ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေျပာလိုက္တဲ႔ က်ဳပ္ကိုေက်ာ္ျဖိဳးသူျပံဳးျပီးၾကည္႔ေနတယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထဲေပ်ာ္လာသလိုလိုအားေတြျပည္႔လာသလိုလိုနဲ႔။ ေျပာမျပတတ္ပါဘူးဗ်ာ..ေရခ်ိဳးခန္းေဆာက္တဲ႔ ေန႔ကစျပီး ေက်ာ္ျဖိဳးသူနဲ႔က်ဳပ္ပိုျပီးေတာင္ခင္မင္လာတယ္။
က်ဳပ္တို႔ရြာရဲ႔ ထံုးစံအရဟန္ေတြပန္ ေတြလည္းမရွိတဲ႔အတြက္ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစား ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ယာရွင္အိမ္မွာပဲ က်ဳပ္အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္။ တခုေကာင္းတာက ေက်ာ္ျဖိဳးသူကက်ဳပ္ကို သူတို႔လယ္က သူရင္းငွား အလုပ္သမားတစ္ေယာက္လို သေဘာမထားပဲ က်ဳပ္ကိုအကိုတေယာက္လုိကို သေဘာထားတာဗ်။ က်ဳပ္ကလဲဒါကိုပဲေက်နပ္ျပီး သူ႔ေပၚအႏြံအတာခံရတာ။
x x x x x x x x x x
ဒီေန႔ယာထဲကအျပန္ ေက်ာ္ျဖိဳးသူတို႔ ၀ိုင္းဘက္လွည္႔ထြက္ခဲတယ္။ေလွကားေပၚတတ္ေတာ႔ တအိမ္လံုးဘယ္သူမွ ရွိမေနၾကဘူး။အိမ္ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ထိ ၀င္သြားေတာ႔မွ အိမ္ေဖာ္မေလးဆန္ေရြးေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။” ဟဲ႔ မိဘုတ္။ ဦးေလးဒြန္းတို႔ အရီးႏုတို႔ ဘယ္မွာလဲ။ က်ဳပ္တေယာက္မွလည္းမေတြ႔ပါလား” ” ဘဘၾကီးေရာ ၾကီးၾကီးေရာ ေညာင္ပင္သာကအလွဴကိုသြားၾကတယ္။
အကိုေလးကိုျဖိဳးပဲရွိတယ္။ သူကေတာ႔ အခန္းထဲမွာရွိတယ္။
မိဘုတ္ကိုေတာ႔အကိုေလးကိုျဖိဳးအခန္းကို မသြားရဘူးလို႔ ဘဘၾကီးေရာ၊ ၾကီးၾကီးေရာကမွာထားလို႔။ ျပီးေတာ႔ အကိုေလးကိုျဖိဳးကလဲ သူ႔အခန္းထဲကို ၀င္တာမၾကိဳက္ဘူး။ကိုသာေအးၾကီးေတာ႔ ၀င္လို႔ရမယ္ထင္တယ္ ၀င္ေခၚၾကည္႔ပါလား”မိဘုတ္က သူ႔၀သီအတိုင္း ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းရွင္းျပေန ေသးတယ္.။”ေအး ေအး.. ညည္းလုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ေလ။က်ဳပ္သူ႔ကိုသြားေခၚၾကည္႔လိုက္အံုးမယ္။” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေက်ာ္ျဖိဳးသူအခန္းဘက္ကို က်ဳပ္ထြက္လာခဲ႔တယ္။
“ေက်ာ္ျဖိဳးသူ.. ေက်ာ္ျဖိဳးသူ…. ေက်ာ္ျဖိဳးသူ….” ႏွစ္ခါသံုးခါေခၚေပမယ္႔လည္း ဘာသံမွမၾကားတဲ႔အတြက္ ေစ႔ထားတဲ႔တံခါးကိုက်ဳပ္တြန္းဖြင္႔လိုက္တယ္။ က်ပ္ေနတဲ႔တံခါးကို အားနဲ႔အတင္းတြန္းဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ျမင္ကြင္းက က်ဴပ္ကိုမင္သက္သြားေစတယ္။ ေက်ာ္ျဖိဳးသူက စြပ္က်ယ္ကို ဗိုက္အေပၚလိပ္တင္ထားျပီးေတာ႔ပုဆိုးကလည္း ဒူးနားကိုေလ်ာ႔က်ေနတယ္။
လက္တစ္ဖက္က ဘုတ္အုပ္ကိုကိုင္ထားျပီးဘုတ္အုပ္ထဲမွာ ဘိုမက အဂၤလိပ္ၾကီး လီးကိုးအားရပါးရ စုပ္ေနတဲ႔ပံု။ေနာက္လက္တဖက္က သူ႔လီးကိုကုိင္ထားတယ္။လီးေခ်ာင္းက ေပ်ာ႔ေခြေနျပီးလီးတံရဲ႔ ဒစ္ဟာ ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတယ္။လံုးပတ္ကတုတ္ျပီး လီးေတာင္တာေတာင္ မဟုတ္ပဲနဲ႔ေတာင္ နည္းတာၾကီးမဟုတ္ဘူး။က်ဳပ္အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာျပီး ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ လာတယ္။
အနီးနားကို သြားကပ္ျပီးေသေသခ်ာခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔မွ သူ႔လီးဟာေတာ္ေတာ္လွပါလားလို႔ ေတြးမိတယ္။က်ဳပ္တို႔ေရာင္းရင္းေတြ စၾကေနာက္ၾကနဲ႔ပဲ လီးေတြကိုေတြ႔ဖူးပါတယ္။ေက်ာ္ျဖိဳးသူလီးကေတာ႔ က်ဳပ္တို႔လီးေတြလို ညိဳမည္းမည္းၾကီးေတြမဟုတ္ပဲျဖဴေဖြးျပီး ေသြးေၾကာနီနီေလးေလးေတြ အေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးေတြကိုပါ ေတြ႔ရတယ္။ဂြင္းထုေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပံုရျပီး ျပီးတဲ႔ပံုေတာ႔ မေပၚေသးပါဘူး။
ဘယ္လိုမွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ႔တဲ႔ အဆံုးသူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ပူေႏြးေႏြးအထိအေတြ႔က က်ဳပ္ကို ရင္ခုန္ေစတယ္။ေနာက္ျပီးလီးတေခ်ာင္းလံုးကထြားၾကိဳင္းႏုဖက္ေနတာပဲ။လီးထိပ္ဟာပန္းေရာင္သန္းျပီးမွဳိပြင္႔ပံုစံလိုမ်ိဴးျဖစ္ေနတယ္။ရာဂမီးတ၀င္း၀င္းနဲ႔စားမတတ္ ၀ါးမတတ္ၾကည္႔မိေနတုန္းမွာပဲ ေက်ာ္ျဖိဳးသူ ႏိုးသြားျပီးသူ႔ပုဆိုးကို ေကာက္ကိုင္ ျပင္၀တ္လိုက္တယ္။
က်ဳပ္လည္းရွက္သြားျပီးသူ႔လက္ထဲက ဘုတ္အုပ္ဆီကို အၾကည္႔ေျပာင္းေနလိုက္တယ္။သူကေတာ႔ရွက္တဲ႔ပံုမေပၚပါဘူး။ က်ဳပ္ေတာင္မွ မ်က္ႏွာပူတယ္ဗ်။အဲစာအုပ္ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီက ၀ယ္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေတြ သူစိတ္ပါလာရင္ ဒီစာအုပ္ၾကည္႔ျပီးဂြင္းထုတဲ႔အေၾကာင္းေတြကို တရင္းတႏွီးေျပာျပတယ္။ျမိဳ႔သားေတြပြင္႔လင္းပံုမ်ား က်ဳပ္တို႔လိုက္လို႔ကို မမွီပါဘူး။ဒါေတာင္ဒီေကာင္က ျမိဳ႔သားအစစ္မဟုတ္ေသးဘူး။ျမိဳ႔ေက်ာင္းသြားတတ္ယံုပဲရွိေသးတာ။
က်ဳပ္တို႔ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ယာထဲက ေကာက္ရိုးပံုေဘးမွာ ျပင္းလို႔ဂြင္းထုခ်င္ရင္ေတာ႔ လူလစ္ေအာင္ မနည္းၾကည္႔ရတာ။သူတို႔ျမိဳ႔မွာကေတာ႔ဂြင္းထုတာကို ထမင္းစားေရေသာက္ပံုစံမ်ိဳးထင္ပါရဲ႔။က်ဴပ္လည္း စိတ္ထေနတာနဲ႔က်ဳပ္တဲကို ျမန္ျမန္ျပန္ျပီး ဂြင္းထုရေတာ႔တာေပါ႔။
x x x x x x x x x x x
ဒီေန႔ေတာ႔ လယ္ထဲမွာ ေန႔လည္စာစားျပီးျပီးခ်င္း ျပင္းျပင္းရွိတာနဲ႔ေဆးျပင္းလိပ္ကို ထိုင္ဖြာေနလိုက္တယ္။ က်ဳပ္မ်က္လံုး ထဲမွာေတာ႔ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြက ေပါင္းစပ္သြားျပီး ေက်ာ္ျဖိဳးသူရဲ႔ ၀တ္လစ္စလစ္ခႏၶာကိုယ္ေလး ျဖစ္သြားသလိုလိုပါပဲ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားလဲမသိဘူး။ေျခနင္းသံၾကားမွပဲ လယ္ေစာင္႔၀ကို ေမာ္႔ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ က်ဳပ္ရင္အစံု ကထပ္မံခုန္သြားရျပန္တယ္။
အခုပဲက်ဳပ္သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိေနတယ္မဟုတ္လားဗ်.. ေက်ာ္ျဖိဳးသူက ေက်ာပိုးအိတ္ တလံုးလြယ္ထားျပီး က်ဳပ္နားမွာ လာ၀င္ထိုင္တယ္။မလာစဖူးအလာထူးလို႔ က်ဴပ္လည္းအံ႔ၾသသြားမိတာေပါ႔။ သူက ေက်ာပိုးအိပ္ကုိဖြင္႔ျပီး ပစၥည္းတခုကို ထုပ္ျပတယ္။ အရုပ္ေလးတရုပ္။ ဒါနဲ႔ဘာမသိညာမသိက်ဳပ္လည္းေယာင္ျပီး ကိုင္ၾကည္႔လိုက္မိတာေပါ႔။
အိုး …မေအးပိုတို႔ကုန္စံုဆိုင္က အရုပ္မေတြလို ေကာ္ပတ္ရုပ္မဟုတ္ပဲ အသားကေပ်ာ႔စိစိနဲ႔လူအသားထက္ေတာင္႔ ႏုေသးတယ္။ စုန္းကေ၀ေတြ အပင္းသြင္းတဲ႔အရုပ္လိုမ်ိဳးက်ဳပ္ထင္လိုက္မိတယ္။ ျပီးေတာ႔လည္း ကိုယ္တံုးလံုးမိန္းမတေယာက္ရဲ႔ပံု။အရုပ္ကေလးကသာ ေသးတာ မိန္းမေစာက္ပတ္က တကယ္႔လူရဲ႔ အရြယ္အစားတိုင္းပဲ။က်ဴပ္စိတ္ထဲ အသည္း ယားသြားတာနဲ႔ လြတ္ခ်လိုက္ျပီးု
နားမလည္တဲ႔ပံုနဲ႔သူ႔ကိုၾကည္႔လိုက္တယ္။
ထံုးစံအတိုင္း က်ဳပ္သေဘာက်တဲ႔ သူ႔ရဲ႔ျပံဳးေနက်အျပံဳမ်ိဳးနဲ႔ က်ဳပ္ကို ျပံဳးျပျပီး ” ကိုၾကီးသာေအးကလည္း မလန္႔ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဒါက ျမိဳ႔ကလူေတြ ဂြင္းထုရင္ သံုးတဲ႔အရုပ္ပဲ။ အဂၤလိပ္လိုေတာ႔ sex toy လို႔ ေခၚတယ္။ ဒီမိန္းမ ပစၥည္းထဲကုိသူ႔တို႔ရဲ႔ ဒုတ္ထိုးတည္႔ျပီး ဆက္ဆံသလိုနဲ႔ စိတ္ေျဖၾကတာ အဲဒါေစ်းၾကီးတယ္။ ငါ႔အကိုလူပ်ဳိၾကီးအတြက္ လက္ေဆာင္လာေပးတာ” “မင္းတို႔ျမိဳ႔သားေတြမ်ား အဆန္းတယ္ထြင္ၾကသကိုး။ ကိုယ္႔လက္နဲ႔ ကိုယ္လီးအဆင္ေျပေနရဲ႔သားနဲ႔ကိုမ်ားကြာ””အဆင္ေတာ႔ေျပတာေပါ႔ အကိုရ။ ဒါေပမယ္႔ အကုန္သံုးၾကည္႔ပါ။ ျပီးေတာ႔မွပဲ ဘာကြာလဲ အကိုသိလိမ္႔မယ္။ အကိုၾကိဳက္မွာပါဗ်ာ…ဟား ဟား ဟား” သူ႔ဘာသာသူေျပာျပီး သူ႔ဘာသာသေဘာက်ရယ္ေနတယ္။
“မင္းတို႔ပစၥည္းဆန္းေတြငါ မသံုးတတ္ပါဘူးကြာ။ငါ႔လက္နဲ႔ငါပဲအဆင္ေျပပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္းတင္တယ္။ ျပန္သာယူသြားပါကြာ”” ဟာဗ်ာ.. အကိုကလည္း ကြ်န္ေတာ္က ေစတနာနဲ႔ ေနပူၾကီးထဲ တကူးတကာ႔လာေပးတာကို” ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္တယ္။ အညာေႏြကက်ဳပ္တို႔ေက်းေတာသားေတြေတာင္ေတာ္ေတာ္ခံစားရတာ။
သူ႔လို႔ ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ရာသီဥတုဒဏ္ကို မခံစားဘူးတဲ႔ကေလးက ရြာထဲနဲ႔ ဒီလယ္ထဲထိေအာင္ လာခဲ႔ရတာ။က်ဳပ္သူ႔ကို သနားသြားမိတယ္။ရြာထဲကလူေတြပင္ ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ဘယ္သူမွလယ္ထဲလာၾကတာမဟုတ္။ ညေနေနခ်ိဳမွာသာ လာတတ္ၾကတာ။ “ယူေတာ႔ ယူထားလိုက္ပါအကိုရာ.. အကိုမသံုးတတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ျပေပးမယ္ေလ” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႔ခ်ည္ၾကမ္းပုဆိုးစကို အသာဆြဲေဆာင္႔လိုက္တယ္။
ထမင္းစားျပီးခါစမို႔ ခပ္ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ပဲ ၀တ္ထားမိတဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႔ခါးပံုစဟာခ်က္ခ်င္းေျပေလ်ာ႔သြားျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ လီးဟာ ဘြားကနဲေပၚလာတယ္။ပြင္႔လင္းတယ္။မရွက္တတ္ဘူးဆိုတဲ႔ ျမိဳ႔ေက်ာင္းသားေတာင္ ခဏေတာ႔ မင္သက္ျပီးျငိမ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ႔မွ စိတ္လွဳပ္ရွားေနတာကို ဟန္ေဆာင္ရင္းက်ဳပ္လီးကိုကုိင္ျပီး မိန္းမအရုပ္ရဲ႔ေစာက္ပတ္ထဲကိုထိုးတည္႔ေနတယ္။မိန္းမေစာက္ပတ္ပံုနဲ႔ အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ ငယ္ငယ္ကလိုးဖူးတဲ႔ေရႊမိေစာက္ပတ္ကို ျပန္ျမင္ေယာက္ျပီး ငါးပိငါးေျခာက္နဲ႔ရလာသလိုလို စိတ္ထဲ ထင္လာမိတယ္။
အဲဒီအေတြးေတြေၾကာင္႔ လီးဟာလည္း ေတာင္မလာပဲမထူးျခားတဲ႔အေျခအေနကေန က်ဳပ္လီးတံထိပ္က ပူေႏြးေႏြး နူးညံညံအထိေတြ႔ေၾကာင္႔က်ဳပ္ငုတ္ၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႔ ညိဳမည္းတုတ္ခိုင္တဲ႔လီးဟာနီရဲႏုေထြးတဲ႔ ေက်ာ္ျဖိဳးသူရဲ႔ ႏွဳတ္ခမ္းၾကားမွာ မတန္မရာ ေနရာယူေနပါျပီ။
ကိုယ္တံုးလံုးပံု အရုပ္မလည္း ကြပ္ပစ္ေအာက္ လြတ္က်သြားခဲ႔တယ္ အဲဒီက်မွပဲေစာေစာက မေတာင္နိုင္တဲ႔လီးဟာ တရွိန္တိုး ေခါင္းေထာင္လာပါေတာ႔တယ္။ သူ႔ကိုအားနာသြားမိေပမယ္႔လည္း မရံုးသာတဲ႔ အထိအေတြၾကားမွာ က်ဳပ္တကုိယ္လံုးေလထဲေျမာက္သြားသလို လီးထိပ္ကခံစားမွဳ႔အာရံုက က်ဳပ္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အနံွ႔စီးေျမာသြားခဲ႔ပါတယ္။
က်ဳပ္စိတ္ထဲ ၾကိတ္ခ်စ္ေနရတဲ႔ ညီေလးဟာ က်ဳပ္လီးကိုတယုတယ္ စုပ္ေပးေနေလေတာ႔က်ဳပ္သိပ္ကိုၾကည္ႏွဴးမိတယ္ဗ်ာ။က်ဳပ္ရဲ႔လက္ကလည္းႏူးည့ံတဲ႔သူ႔ကိုယ္အႏွ႔ံပြတ္သတ္ေပးေနမိတယ္။သူရဲ႔တင္ပါးေလးေတြဟာအိေထြးေခ်ာမြတ္ျပီး ကေလးတေယာက္လိုကို ျဖစ္ေနတာဗ်ာ။က်ဳပ္လည္းမထိန္းနိုင္တဲ႔ အဆံုး သူ႔ရဲ႔ ခ်ည္ေခ်ာလံုခ်ည္ကို အသာအယာပဲဆြဲခ်ြတ္လိုက္တယ္။ သူကလည္း အလိုက္သင္႔ပါလာျပီးအျပန္အလွန္ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔က်ဳပ္ကသူ႔ခေရ၀ကိုယက္။သူကလည္းကြ်န္ေတာ႔လီးကိုစုပ္နဲ႔ သာယာမွဳ႔ေတြအထြတ္အထိပ္ေရာက္ကိုပါတယ္။
“ညီေလး.. က်ဳပ္ကို ခြင္႔ျပဳမွာလား”အဆံုမရွိအစမရွိ ဒဲ႔ဒိုးပဲ သူ႔ကိုက်ဳပ္ေမးလိုက္တယ္။သေဘာေပါက္လြယ္တဲ႔သူလည္း ေခါင္းကို ညိမ္႔တယ္ဆိုယံုေလးညိမ္႔ျပရွာတယ္။လွ်ာနဲ႔အေတာ္ေလးကစားထားျပီးျပီမို႔ သူ႔ရဲ႔ ပန္းနုေရာင္ခေရ၀ဟာလည္းအသင္႔ျဖစ္ေနပံုေပါက္ပါတယ္။ က်ဳပ္လည္း တုန္႔ဆိုင္းမေနေတာ႔ပဲအေၾကာအျပိဳင္းျပိဳင္း ထေအာင္ တြင္းေအာင္းခ်င္ေနတဲ႔ က်ဳပ္လီးၾကီးကိုပန္းနုေရာင္ ခေရ၀ဆီ အလိုက္သင္႔ ထိုးထည္႔ရင္း သူ႔ဖင့္ကိုၾကပ္ၾကပ္သိပ္သိပ္ေစာင့္လိုးခဲ့တာအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာပါဘဲ .။
သူနဲ႔အတူအခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ရင္ခုန္ျခင္း လွဳိင္း ေတြၾကားမွာ လူးလြန္႔ေမ်ာပါေနခဲ႔တယ္။တင္းၾကပ္တဲ႔အတားအဆီးတခုက ေရွ႔ဆက္မတိုးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေနေပမယ္႔ ရပ္တန္႔သြားမွဳ႔က ခဏေလးပါ။အဲဒီေနာက္ေတာ႔ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔ကိုက်ဳပ္ေမ႔ေလ်ာ႔သြားေတာ႔တယ္။က်ဳပ္ရဲ႔ ကိုယ္တြင္းကျဖစ္တည္လာတဲ႔ ေရစင္တခ်ိဳ႔ ေက်ာ္ျဖိဳးသူထံ သြန္းေလာင္းျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔က်ဳပ္တို႔ တယာက္ကိုတေယာက္ ဖတ္တြယ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
“အကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတာ႔မယ္. မနက္ျဖန္က်ရင္ လာခဲ႔အံုးမယ္ေနာ္” က်ဳပ္သူ႔ကို ျမတ္ႏိုးစြာ ၾကည္႔ေနမိတယ္”အညာေႏြ ဒီေလာက္ပူတာ ေန႔ခင္းဘက္ေတာ႔မလာခ်င္ပါနဲ႔ညီေလးရာ။ ညက်မွာပဲလာပါကြာ” ေခါင္းညိမ္႔သေဘာတူျပီး ျပန္သြားတဲ႔ သူ႔ေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည္႔ျပီးက်ဳပ္ေငါင္ေငါင္ၾကီးက်န္ခဲ႔တယ္။က်ဳပ္လုပ္ရပ္ေတြ မွန္မွမွန္ရဲ႔လားေပါ႔။
ေနာက္ေန႔ညဘက္မ်ားမွာေတာ႔ မၾကာခဏဆိုသလို သူက်ဳပ္တဲထဲကို လာတတ္တတ္တယ္။အရင္တိတ္ဆိက္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ႔ က်ဳပ္တဲဟာ သူလာတဲ႔ေန႔ေတြမွာခ်ိုဳးခ်ိဳးခြ်တ္ခြ်တ္အသံတခ်ိဳ႔ ခပ္သဲ႔သဲ႔ ထြက္ေပၚေန ပါေတာ႔တယ္။