ၾကဳံရဆုံရ ဒါပထမဆိုေတာ့လည္း

ရႉး……..ဟား” ေလယာဥ္ေပၚက အဆင္းတြင္ ေအးျမၿပီး လတ္ဆတ္ေသာ ရန္ကုန္ဧ။္ ဒီဇင္ဘာေလကို တဝ ရႉျပစ္လိုက္သည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးေသာ နိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ လူငယ္သဘာဝ အတိုင္း အမ်ားနည္းတူ စြန႔္စားကာ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈ စနစ္ ေရွ႕ေရာက္ေနေသာ ဂ်ပန္တြင္ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေလၿပီ။

အခုဆို ေနာင္ရဲ အသက္ ၂၇ ပင္ ျပည့္ေတာ့မည္။ မိဘမ်ား ဆုံးပါးၿပီးေနာက္ တစ္ေကာင္ႂကြက္ ျဖစ္ေနေသာ ေနာင္ရဲအဖို႔ လူငယ္ပီပီ တဇြတ္တိုး ထိုးထြက္ကာ ဂ်ပန္တြင္ စကားေျပာသင္တန္း တက္ရင္း အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ လုပ္ျဖစ္သည္။ သင္တန္းကာလ တစ္ႏွစ္ၿပီးေသာအခါ work permit visa ဝယ္ၿပီး ဆက္ေနျဖစ္သည္။ လူငယ္ သဘာဝ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေသာက္ေသာက္စားစား ဆိုေသာ္ျငားလည္း မိန္းမ ကိစၥေတာ့ ရွင္းသည္။ မျမင္ရေသာ ေရာဂါေတြ အတြက္ ႀကဳံရာ မိန္းမႏွင့္လည္း မျဖစ္လိုေသာေၾကာင့္ပင္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၆ လ ေလာက္ကမွ facebook မွ တဆင့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ သိကြၽမ္းခဲ့သည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႕ထက္ ငယ္သည္။ ၂၃ ႏွစ္၊ သူမသည္လည္း လက္ရွိ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဂ်ပန္စာကို ေလ့လာေနကာ ဂ်ပန္သို႔ လာရန္ ႀကိဳးပမ္းေနေသာ သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိလိုသည္မ်ားကို ေနာင္ရဲအား ေမးျမန္းရမွ တဆင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးျခင္းသာ။ အတိုခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ ခ်စ္သူရည္းစား ျဖစ္ၿပီးေနာက္ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံရန္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းကာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဌာန ရွိေသာ ပထမထပ္သို႔ အဆင္းတြင္ အေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ရွိေသာ မွန္ခ်ပ္ကာထားသည့္ နံရံႀကီးမွ တဆင့္ အၾကည့္ေတြ ထိုးေဖာက္ကာ လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲမွ ခ်စ္သူကို ရွာေဖြၾကည့္လိုက္သည္။ ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ ခ်စ္သူေကာင္မေလးက အလြန္လွပလြန္းေနသည္။ ဝမ္းပိစ္ (one piece) အက်ီလက္ျပတ္ အမည္းေရာင္ေလးကို ဝတ္ဆင္ကာ လည္ပင္းတြင္ သူ လက္ေဆာင္အေနႏွင့္ ေပးထားေသာ ပုလဲပုတီး ဆြဲႀကိဳးကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။

မ်က္ႏွာတြင္ မိတ္ကပ္ကို ခပ္ပါးပါးေလး လိမ္းက်ံကာ ခါးေလာက္ရွိေသာ ဆံပင္အမည္းေရာင္ကို ဒီအတိုင္းေလး ခ်ထားကာ ဆံပင္ခြဲေၾကာင္း ညာဘက္တြင္မွ ညာဘက္နားတြင္ အနီရင့္ရင့္ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ႀကီးႀကီးကို ပန္ဆင္ထားသည္။ အလြန္လွပေသာ ခ်စ္သူကို လက္ျပကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ သူမကေတာ့ ေခါင္းေလးအသာၿငိမ့္ကာ ၿပဳံးျပသည္။ သို႔ႏွင့္ အေရွ႕တြင္ တန္းစီေနေသာ လူတန္းႀကီးေနာက္တြင္ ရပ္ကာ ကိုယ့္အလွည့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

“ေနာက္တစ္ေယာက္” ေခၚသံအၿပီးတြင္ ေနာင္ရဲ ေကာင္တာသို႔ သြားလိုက္သည္။ ကိုယ့္မွာရွိေသာ ပတ္စ္ပို႔စ္စာအုပ္၊ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို ေကာင္တာေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။ အခ်က္အလက္မ်ားကို စစ္ေဆးေနေသာ ေကာင္တာမွ အရာရွိကို ၾကည့္ကာ စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံ တိုးတက္လာတာပဲ။ ထိုသို႔ ေတြးေနစဥ္မွာပင္

“ညီေလး ဂ်ပန္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား” “ေျပပါတယ္ အကို” “ေအးကြာ ဝမ္းသာပါတယ္.. အကိုတို႔လည္း ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရတာ ညီေလးတို႔ေလာက္ အဆင္မေျပဘူးကြ.. လက္ဖက္ရည္ မတိုက္ခ်င္ဘူးလား ညီေလး” ေစာေစာက အေတြးႏွင့္ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနသည္။ အက်င့္ေတြကေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါလား။ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေျပာလိုက္ရသည္။

“တိုက္ခ်င္ပါတယ္..အကိုရာ.. က်ေနာ့္မွာလည္း ပိုက္ဆံ မပါဘူးဗ်.. ဟိုမွာ စီးပြားကပ္ဆိုက္ေနလို႔ အလုပ္ေတြ ရွားၿပီး ေတာ္ေတာ္႐ုန္းေနရတယ္.. အခုလည္း ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ အေဒၚဆီကို အေမြလာေတာင္းတာ… အေမြရရင္ တိုက္မယ္ဗ်ာ” “ေအးပါကြာ.. ငါက ျပန္ေပးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ…သြားပါေတာ့” “ေက်းဇူး…အကို”

ရန္ကုန္တြင္ တစ္ပတ္ပဲ ေနမယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဝတ္အစားကို နည္းနည္းပဲ အိတ္အေသးတြင္ ထည့္ထားေသာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ပစၥည္းစစ္ဌာန (ဘ႑ာအခြန္၊ customs) ကို ျဖတ္ကာ ေကာင္မေလးဆီ အျမန္ေျပးလာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေျပးဖက္ကာ အနမ္းေႁခြလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း လူခ်င္း အခုမွ ေတြ႕ဖူးေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အျမင္မေတာ္ရာ ျဖစ္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ရွိန္သပ္ကာ ေကာင္မေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

“ႏြယ္.. အရမ္းလွတယ္” “ေက်းဇူး…ကိုရဲ… ကိုရဲ ကို ဓါတ္ပုံထဲမွာ ျမင္ဖူးေပမယ့္ အျပင္မွာ ခန႔္သားပဲ” “ဗိုက္ဆာၿပီလား..ႏြယ္” “မဆာေသးပါဘူး… ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ကိုရဲေကာ ဆာၿပီလား” “ေလယာဥ္ေပၚမွာ စားလာတယ္..မဆာေသးပါဘူး… ႏြယ္က ျမႇောက္ေျပာေနလို႔ေလ..” “ခစ္ခစ္… ကိုရဲကေတာ့ လုပ္ၿပီ” “ေဟာဗ်ာ… ဘာမွ မလုပ္ရေသးပါဘူး” “ကိုရဲေနာ္… ဇာတိက ျပလာၿပီ…အခုမွ စေရာက္ကာစပဲ ရွိေသးတယ္” “ဟားဟား…ဟုတ္တယ္ေနာ္…ေနာက္တစ္ပတ္ဆို ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးမလဲ ေတြးၾကည့္…”“အာ…ကိုရဲ…ေတာ္ၿပီ…မ စနဲ႕ေတာ့”

“ဟုတ္ပါၿပီကြာ.. မတ္တပ္ႀကီး စကားေျပာေနတာ… လာ…ႏြယ္..တစ္ခုခု သြားစားရေအာင္.. အခ်ိန္ရတယ္မလား” “ဟုတ္..ကိုရဲ.. အိမ္ကို ေျပာလာတယ္…သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သြားႀကိဳမယ္လို႔” “အိုေခ…ႏြယ္…ဘာစားခ်င္လဲ” “အင္း…အခုမွ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ အဆာေျပပဲ စားရေအာင္ေလ” “ႏြယ္ပဲ..ဦးေဆာင္သြားလိုက္ေနာ္…ကိုက မေရာက္တာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မသိဘူး” “ကိုရဲ ဘယ္မွာတည္းဘို႔ စီစဥ္ထားလဲ” “ႏြယ့္အိမ္မွာေလ” “အာ…ကိုရဲကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္.. ေပါက္တတ္ကရ” “ဟားဟား…စတာပါကြာ…ႏြယ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႕လည္း နီးေအာင္..ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ တ႐ုတ္တန္းမွာပဲ တည္းမလားလို႔ေလ” “အင္း…ဒါဆို တ႐ုတ္တန္းမွာပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း မုန႔္ေတြ စားၾကတာေပါ့”

သို႔ႏွင့္ တ႐ုတ္တန္းရွိ ေဟာ္တယ္တစ္ခုတြင္ တစ္ပတ္တည္းခိုရန္ စာရင္းသြင္းကာ အထုပ္အပိုးထားၿပီး ေကာင္မေလးႏွင့္ မုန႔္ေလွ်ာက္စားၾကသည္။ ထိုေန႕က ညေန ၇ နာရီခြဲေလာက္တြင္ ေကာင္မေလးကို သူမအိမ္သို႔ ျပန္ပို႔လိုက္သည္။ ေတြ႕ၾကဦးမွာေပါ့ ေကာင္မေလးရယ္။ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ေကာင္မေလးႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႕ ေလွ်ာက္လည္ကာ ခ်စ္သူဘဝကို ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေစခဲ့သည္။ ႐ုပ္ရွင္လည္း သြားၾကည့္ျဖစ္တာေပါ့။

ေအးခ်မ္းလြန္းလွေသာ သမၼတ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲတြင္ ျပသေနေသာဇာတ္ကားကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ေနာင္ရဲတို႔ အလုပ္မ်ားခဲ့သည္။ ထိုင္ခုံကေတာ့ အမ်ားသိသည့္ ေနာက္ဆုံးမွ အတြဲခုံပင္ ျဖစ္သည္။ အရမ္းခ်မ္းေနပုံရေသာ ခ်စ္သူႏြယ့္ကို ဖက္ထားရမွ တဆင့္ အနမ္းမ်ားေႁခြကာ ခ်စ္သူဧ။္ ေရေျမာင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ အသာတူးေဖာ္ေနမိသည္။ ခ်စ္သူဆီမွ တအင့္အင့္ႏွင့္ တိုးတိတ္ျငင္သာစြာ ထြက္လာေသာ အသံကလည္း ေနာင္ရဲကို ကာမစိတ္ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ေစသည္။

ပင္တီေပၚမွတဆင့္ ပြတ္ေနရာမွ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ ကားေစကာ ပင္တီကို မခြၽတ္ေစပဲ ေဘးဘက္မွတြန္းဖယ္ကာ ခ်စ္သူရဲ႕ ညီမေလးကို ဆြေပးလိုက္သည္။ ေျမာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပြတ္ေပးေနရာမွ ထိပ္ပိုင္းမွာ ျမဳပ္ေနေသာ အစိေလးကို ရွာေဖြၿပီး ကာမခလုတ္ေတြကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေပါက္ထဲကိုေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို မထည့္ျဖစ္ပါ။ ဘုရင္မ သည္ ဘုရင္ႏွင့္သာ ထိုက္တန္သည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ေျပးတပ္သားႏွင့္ အရင္ ေပးမေတြ႕ပါ။ ခ်စ္သူရဲ႕ ညီမေလးကလည္း တေျဖးေျဖး အရည္႐ႊဲလာသည္။ ခ်စ္သူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးစင္းကာ ေျခာက္ကပ္လာေသာ ႏႈတ္ခမ္း ခပ္ဟဟ ထံမွၿငီးသံေလးေတြ ခပ္အုပ္အုပ္ ထြက္လာသည္။ ခ်စ္သူလည္ပင္းကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းကာ နား နားသို႔ ကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

“ႏြယ္.. အဆင္ေျပရဲ႕လား” “………အင္း” “ေကာင္းေရာ ေကာင္းလား” မ်က္လုံးေလး အသာဖြင့္ၾကည့္ကာ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း “ဘာေတြ ေမးေနတာလဲကြာ” “မရွက္ပါနဲ႕ ႏြယ္ရယ္.. ကိုတို႔ၾကားမွာ ဘာဆို ဘာမွ မရွိေအာင္ လုပ္ေနတာ…တစ္ခုပဲ ခ်န္ထားမယ္.. သံေယာဇဥ္ ခ်စ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ႀကိဳးေလးပဲ” “ကိုရဲေနာ္…ေတာ္ေတာ္ ေျပာတတ္တယ္…လူလည္” ေနာင္ရဲ လက္ကေတာ့ လႈပ္ရွားၿမဲပါ။ ေကာင္မေလးကလည္း ခံစားၿမဲပါ။

“ေျဖဦးေလ…ေကာင္းလားလို႔” “ဟုတ္….” ခပ္ျပတ္ျပတ္ပင္ ျပန္ေျဖသည္။ ေနာင္ရဲလည္း ဆက္မေမးေတာ့ပဲ ညီမေလးကို ပြတ္သပ္ေနေသာ လက္ အရွိန္ကို ျမႇင့္လိုက္သည္။ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ ခ်စ္သူႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းမ်ားႏွင့္ စိုစြတ္ေစလိုက္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမရပါ။ သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာ အခ်စ္ကမာၻ တည္ေဆာင္ေနမည္မွာ အမွန္ပင္။ တေအာင့္ၾကာေသာ္ ခ်စ္သူရဲ႕ လက္ဖဝါးႏုႏုက ေနာင္ရဲ ေပါင္ခြၾကားသို႔ လာဆုတ္ကိုင္သည္။

အသာညွစ္သည္။ ခပ္ဖြဖြ ကိုင္သည္။ ေဘာင္းဘီမွ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ကာ ညီေလးကို အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီၾကားမွ လွ်ိုကာ ခပ္သာသာေလး ညွစ္သည္။ သိပ္မၾကာေခ်။ ခ်စ္သူက တကိုယ္လုံး တုန္တက္ကာ အျမင့္ဆုံးမွ ခုန္ဆင္းသြားသည္။ ခ်စ္သူ ၿပီးသြားတာကို ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္သူႏွဖူးသို႔ အနမ္းေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္ေန ကိုယ္ထား အက်ီေတြ ျပန္ျပင္ကာ ခ်စ္သူေခါင္းေလးကို ရင္ခြင္ထဲသို႔ ျပန္သြင္းလိုက္သည္။

“ေကာင္းလား…ႏြယ္” “ဟုတ္..” “ကိုရဲေကာ…” “ကိုက ဘာမွ မွ မလုပ္တာ..ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေလ” “ႏြယ္…ဘာျပန္လုပ္ေပးရမလဲဟင္..” “ရတယ္..ႏြယ္…မလုပ္နဲ႕” “ေသခ်ာလို႔လား…” “အင္း….ဒါေပမယ့္…” ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းမွီေနေသာ ေကာင္မေလး ေမးေစ့ကို အသာေမာ့ခိုင္းကာ မ်က္ဝန္းလွလွေလးကို ၾကည့္ၿပီး “ကိုနဲ႕… လိုက္ခဲ့ကြာ… ႏြယ့္ကို ခ်စ္ခ်င္တယ္” “အခုလည္း ခ်စ္ေနတာပဲကို..”
“မဟုတ္ဘူးေလ…ႏြယ္နဲ႕ ကိုနဲ႕ တစ္စိတ္ထဲ တစ္ကိုယ္ထဲ တစ္သားထဲ ျဖစ္ခ်င္တာ..” “ကိုရဲ သေဘာပါရွင္”

သို႔ႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ အၿပီးတြင္ ဟိုတယ္သို႔ အေျပးႏွင္ေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးကို အိမ္ျပန္ပို႔ရန္ ၁ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ရသျဖင့္ အလ်င္မလိုေပမယ့္ ေႏွးလို႔လည္း မျဖစ္ေပ။ ဟိုတယ္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေကာင္မေလးက ခဏဟု ဆိုကာ သန႔္စင္ခန္းသို႔ ဝင္သြားသည္။ ေနာင္ရဲလည္း အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေနသည္။ ေကာင္မေလးက ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္လာကာ ေဘးသို႔ ဝင္အိပ္သည္။ ေနာင္ရဲႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ပဲ တဘက္ေစာင္း အိပ္ေနသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေကာင္မေလး ကိုယ္လုံးကို အသာေလး ဆြဲလွည့္ကာ တိတ္ဆိတ္မႈကို ေနာင္ရဲ ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။

“ခ်စ္တယ္…ႏြယ္ရယ္” “ႏြယ္လည္း ကိုရဲ ကို ခ်စ္ပါတယ္” “ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္လဲ” “ကိုရဲကလည္း ကိုရဲနဲ႕ အခုလို လိုက္လာတာ ကိုရဲ ကို ခ်စ္လို႔ေပါ့” “ေက်းဇူးပါ ႏြယ္” “ႏြယ့္ကို အထင္မေသးရဘူးေနာ္…ကိုရဲ ကို တအားခ်စ္လို႔ ႏြယ့္ဘဝကို ေပးမွာ” “တအားခ်စ္တာပဲ ႏြယ္ရယ္”

ႏြယ့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးကို အနမ္းစပ်ိဳးလိုက္သည္။ အနမ္းေတြကို အသားက်စျပဳလာေသာ ႏြယ္က တုံ႕ျပန္အနမ္းေတြ ေပးသည္။ ေနာင္ရဲ လက္တစ္ဘက္က ေကာင္မေလးပုခုံးကို လွ်ိုကာဖက္လိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဘက္က အက်ီေပၚမွေနကာ ရင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အက်ီမ်ားကို ခြၽတ္ေစကာ ခပ္ထြားထြား နို႔ ၂ လုံးကို ေခ်ေပးေနေတာ့သည္။ ဘယ္ဘက္မွသည္ ညာဘက္၊ ညာဘက္မွသည္ ဘယ္ဘက္ ေျပာင္းကာ ေခ်ေပးသည္။

ထို႔ေနာက္ နို႔သီးေခါင္း တစ္ဘက္ကို ငုံစုပ္လိုက္သည္။ က်န္တစ္ဘက္ကိုလည္း အအားမေပးပါ။ လက္ညွိုး လက္မႏွင့္ အသာအယာ ပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေနရင္းမွ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေကာင္မေလး ဗိုက္သားေလးမ်ားကို ပြတ္ၿပီးဆင္းကာ ပင္တီဘက္သို႔ ေရာက္လာသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ပင္တီကို ခြၽတ္ေစကာ လက္ႏွင့္ အသာအုပ္ၿပီး ပြတ္ေပးေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးဆီမွလည္း တအင္းအင္း အသံေတြ တေျဖးေျဖး က်ယ္ေလာင္လာသည္။

တရစပ္ နမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ခဏရပ္ကာ ေကာင္မေလး ေပါင္ၾကားသို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ ညီမေလးက အရည္ေတြႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္႐ႊန္းလဲ့ေနသည္။ အေမႊးေတြကလည္း မထူမပါး ခပ္ပါးပါးရယ္။ ပန္းေရာင္ႏုႏုသန္းေနေသာ အေပါက္ဝႏႈတ္ခမ္းသားကို အသာၿဖဲကာ အေစ့ကို ရွာလိုက္သည္။ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ အသာထိုးဆြကာ လွ်ာကို အထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ တျပတ္ျပတ္ အသံႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးဆီမွ တအားအား ေအာ္သံပါ စည္းခ်က္က်က် ထြက္လာသည္။ ဖင္အနည္းငယ္ ႂကြလာကာ စည္းခ်က္အလိုက္ လႈပ္ရွားလာသည္။

“ကိုရဲ…ႏြယ္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး…လုပ္ေပးပါေတာ့” “ေကာင္းလား…ႏြယ္” “တအားေကာင္းလို႔ ခက္ေနတာ…ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ကြာ” အခုခ်ိန္ထိ အဝတ္အစား ဘာမွ မခြၽတ္ရေသးေသာ ေနာင္ရဲ လွ်ပ္တျပတ္အတြင္း အျမန္ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ခုဏက ဟိုတယ္ျပန္ကာစတြင္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးထံမွ မွာထားေသာ ကြန္ဒုံးကို ေဖာက္လိုက္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသာ္လည္း ေအာကားမ်ားၾကည့္ထားေသာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာ့ ေဖာက္တတ္သည္။ ျမင္ဖူးထားသည့္အတိုင္း ကြန္ဒုံးကို ထိပ္ဖ်ားေလးကို ဖိကာ ညီေလးကို စြပ္လိုက္သည္။ အဆုံးထိ ဆြဲခ်လိဳက္သည္။ မခံစားဖူးလို႔လား မသိ။ ညီေလးကို ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္ေစသည္။ ေနာင္ရဲ လုပ္သမွ်ကို ၾကည့္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

“ကို ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” ေကာင္မေလးက မ်က္လုံးမွိတ္ျပကာ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကားေနေသာ ေပါင္ကို အသာကိုင္ၿဖဲကာ ညီေလးေခါင္းတိုးရန္ အေပါက္ ရွာရေတာ့သည္။ အျမႇောင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို အေခ်ာင္းလိုက္ ပြတ္သပ္ရင္း အေပါက္ဝကို မွန္းဆကာ ညီေလးႏွင့္ ခပ္ဆဆ ထိုးလိုက္သည္။ ထိုးလို႔ မရ။ အေပါက္ေပ်ာက္ေနသည္။ ေသခ်ာေအာင္ အေပါက္ဝကို တစ္ခါ ၿဖဲၾကည့္ကာ စိတ္ႏွင့္ မွတ္သားလိုက္သည္။ အေစ့ေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ အေပါက္ တစ္ေပါက္ရွိတယ္။

အဲ့ဒါ ေသးေပါက္သည့္အေပါက္။ ထိုအေပါက္မွတဆင့္ ေအာက္သို႔ အတန္ငယ္မွ်တြင္ အေပါက္ ေယာင္ေယာင္ တစ္ခု ရွိသည္။ ထိုေနရာပင္ ျဖစ္မည္။ ညီေလးကို အရင္းမွ ကိုင္ကာ အေစ့ကို ခ်ိန္လိုက္သည္။ တေျဖးေျဖး ေအာက္သို႔ ဆင္းလာကာ အေပါက္ဝဟု ထင္ေသာ ေနရာကို ျပန္ထိုးထည့္ၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေတာ့ ရွက္လို႔ ထင္မည္ မ်က္စိမွိတ္ထားသည္။ လုပ္စရာ ရွိတာကို ဆက္လုပ္လိုက္သည္။ ထိုးထည့္သည္။ မဝင္။ ညီေလးက ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္လာသည္။ ကြန္ဒုံးစြပ္ထားသည့္ အရွိန္အျပင္ တင္ပါး၊ ခါးတို႔ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တင္းရင္းလာသလို ခံစားရသည္။ အေပါက္ဝက ကိုယ့္အေရွ႕မွာ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ျပန္တင္းကာ ျပန္ထည့္သည္။

“အ..အ…အား” ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားေသာ အျဖစ္အပ်က္။ ညီေလးဆီမွ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတြ ကြန္ဒုံးထဲသို႔ ထြက္လာသည္။ သြားၿပီ။ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီ။ အသံၾကားေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ေကာင္မေလးက လွမ္းေမးသည္။ “ကိုရဲ..ဘာျဖစ္တာလဲ” “ၿပီးသြားလို႔…ႏြယ္….ကို မထိန္းနိုင္လို႔ ထြက္သြားတာ” အားတုံ႕အားနာ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

“ဟင္…ကိုရဲကလည္း…လုပ္ေတာ့ မလုပ္ရေသးဘူး” “ေဆာရီးပါ…ႏြယ္…ကို ပထမဆုံးလုပ္တာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ ျဖစ္သြားတယ္” “ရပါတယ္…ကိုရဲ…ႏြယ္လည္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနတာ” “ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့…” “ဟင္…လုပ္ဦးမလို႔လား” “ညီေလး ျပန္နိုးလာရင္ေလ” “ခစ္ခစ္…ဟုတ္ပါၿပီ”

ထို႔ေနက သူတို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လုပ္လိုက္သည္။ ပထမတစ္ႀကိမ္ ၿပီးထားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း စိတ္ကလည္း တင္းထားေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အေပါက္ဝကို ရွာေတြ႕ကာ အဆုံးထိ တက္လွမ္းနိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ဘယ္မွ မသြားေတာ့ပဲ အခ်စ္ၿမိဳ႕ကို ပနက္ရိုက္ ေျမကြက္ခ်ေနလိုက္သည္။ တစ္ပတ္ျပည့္လို႔ အျပန္မွာေတာ့ ေလဆိပ္တြင္ ခ်စ္သူက မွာသည္။

“ကိုရဲ…ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လာရင္ မိုးမ႐ြာပဲ မိုးကာဝတ္ႀကီးနဲ႕ မငိုနဲ႕ေနာ္…ခစ္ခစ္” …ၿပီးပါၿပီ…