ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ကအေဖာ္မြန္
အလွျပင္ဆိုင္ဟုဆိုေသာ္ျငားလည္း အလွျပဳျပင္ေပးသူမ်ားမွာအလွျပင္ဆိုင္အမ်ားစုတြင္ေတြ႕ရေသာ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနေသာ ေကာင္ေလးမ်ားမဟုတ္ပါ။ေယာက္က်ားစစ္စစ္ က်ားျဖစ္ၿပီး ဝတ္တာစားတာက အစ ေယာက္က်ားပီသေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။အားလုံးေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။
အလွျပင္ထိုင္ခုံက ၇ ခုံရွိၿပီး ေကာင္ေလးေတြက အားလုံး စုစုေပါင္း ၁၀ ေယာက္ျဖစ္သည္။အလွျပင္ခန္းကို သီးျခားမွန္လုံခန္းျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ထိုအခန္းထဲတြင္ဆိုဖာေနာက္မွီထိုင္ခုံရွည္ ၃ ခုံကို နံရံတြင္ကပ္၍ စီတန္းခ်ထားၿပီး အလွျပင္ဆရာေကာင္ေလးမ်ားထိုင္ေနၾကသည္။
ဂ်ာနယ္ဖတ္သူကဖတ္၊ mp 4 နားေထာင္သူကနားေထာင္၊ မွန္ေရွ႕တြင္ေခါင္းဖီးသူကဖီး၊စကားေျပာသူကေျပာႏွင့္ရွိေသာ္လည္း က်ယ္ေလာင္ဆူညံျခင္းမရွိပဲ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွသည္။ထိုအလွျပင္ခန္း၏ အျပင္ဖက္တြင္ေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးလွေသာ ဆိုဖာဆက္တီ၂စုံျဖင့္ ဧည့္ခန္းကိုဖြဲ႕စည္းထားသည္။
ထိုဧည့္ခန္းႏွင့္အလွျပင္ခန္းအၾကား အလွျပင္ခန္းသို႔ဝင္ေပါက္နားတြင္ေတာ့ ေကာင္တာပုံစားပြဲတစ္ခုျဖင့္ အသက္၃ဝခန႔္အရြယ္ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေခ်ာေမာလွပေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ထိုင္ေနေလ၏။ေန႔လည္ဖက္မို႔လားမသိ လူကရွင္းေနေလသည္။ဧည့္ခန္းဆိုဖာဆက္တီတြင္ဧည့္သည္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္။အသက္က ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ထိုင္ေနတာေတာင္ သူမ၏ကိုယ္လုံးအလွကေပၚလြင္လွသည္။
ထိုဧည့္သည္အမ်ိဳးသမီးသည္လက္ထဲမွအမ်ိဳးသမီးမဂၢဇင္းကိုဖတ္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အလွျပင္ခန္းဖက္ကိုလွမ္း၍ၾကည့္သည္။အလွျပင္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွအလွျပင္ေနျခင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးက တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလွမ္းေမၽွာ္ေနပုံရသည္။
သူမ၏ေရွ႕တြင္စားပြဲေပၚ၌ အခ်ိဳရည္သံဗူးတစ္ဘူးႏွင့္ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ရွိသည္။ ဖန္ခြက္ထဲမွအခ်ိဳရည္ကဖင္ကပ္မၽွသာက်န္ေတာ့သည္။အမ်ိဳးသမီးသည္ လက္ထဲမွမဂၢဇင္းစာအုပ္ကိုစာပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီး အလွျပင္မွန္ခန္းဖက္သို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ “အင္း…တနာရီေတာင္ေက်ာ္လာၿပီ” တိုးတိုးေလးၿငီးလိုက္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
ၿပီးမွ မ်က္ႏွာကျပဳံးေယာင္သန္းသြားၿပီး ေရွ႕စားပြဲေပၚမွစာအုပ္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ်။စကားေျပာသံၾကား၍အမ်ိဳးသမီးသည္ စာအုပ္မွမ်က္ႏွာလႊဲကာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။အသက္ ၄၀ ခန႔္ ခပ္ဝဝအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အလွျပင္မွန္လုံခန္း၏အတြင္းဖက္ရွိတံခါးမွဝင္လာ၍ အလွျပင္ခန္းကိုျဖတ္ေလၽွာက္လာသည္ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးသည္ လက္ထဲမွစာအုပ္ကိုခ်လိုက္သည္္။
အလွျပင္ခန္းကိုျဖတ္ေလၽွာက္လာေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အလွျပင္ခန္းဝင္ေပါက္သို႔ေရာက္လာေသာအခါ ေကာင္တာတြင္ထိုင္ေနေသာ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္အမ်ိဳးသမီးက မတ္တတ္ထ၍ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ “အဆင္ေျပရဲ့လား…မမ” “ေျပပါတယ္ညီမရယ္…ဒါေၾကာင့္လဲညီမတို႔ဆီကို မမက တပတ္တစ္ေခါက္ေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာတာေပါ့” ေျပာလိုက္ရင္းေလၽွာက္လာေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ေစာင့္ေနေသာအမ်ိဳးသမီး၏ေဘး ဆိုဖာေပၚတြင္ဝင္၍ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
“လူကို ႏုံးသြားတာပဲ…ဟင္းဟင္းဟင္း” “မမစန္း ကလဲ” “ဟုတ္တယ္…မခ်ိဳရ..ေကာင္ေလးေတြက ဝန္ေဆာင္မႈတအားေကာင္းတာ…ညီမလဲဝင္လိုက္ပါလား” “ဟာ…မမစန္းကလဲ” ေစာေစာကထိုင္ေစာင့္ေနေသာမခ်ိဳဆိုသည့္အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးရဲသြားေလသည္။
ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီး က အေအးအခ်ိဳရည္သံဗူးႏွင့္ဖန္ခြက္က္ို လင္ဗန္းျဖင့္တင္၍ကိုင္ကာအနားေရာက္လာသည္။ “ကဲ…မခ်ိဳ…မူလက်ီလုပ္မေနနဲ႔ ထ ထ ဒီေရာက္မွေတာ့တစ္ခါေလာက္ဝင္ၾကည္လိုက့္္စမ္းပါေအ..” “အဲဒီ မမစန္းကလဲ…” “ဘာလဲ…ဒီက အမေလးလည္း ဝင္ဦးမလို႔လား…လာေလ…” ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက အေအးဗန္းကိုစားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီးမခ်ိဳ ဆိုေသာအမ်ိဳးသမီး၏လက္ကိုလွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။
“ကဲပါ…ထပါေအ…မခ်ိဳကလဲ…ေရာက္မွေတာ့မထူးပါဘူး” မမစန္းဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း မခ်ိဳဆိုေသာအမ်ိဳးသမိး၏လက္တဘက္ကိုကိုင္ကာ ဆြဲထူလိုက္သည္။“အာ…မမစန္းကလဲကြာ…လုပ္ၿပီ..”မခ်ိဳရွက္ကိုရွက္ကန္းျဖင့္ထ၍ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
“ကဲ…ညီမေရ…ဒီကမခ်ိဳကိုလည္း မမလိုပဲသေဘာထားၿပီးအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ပါကြာ”မမစန္းဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေျပာလည္းေျပာစလင္းဘက္ထဲမွ ေငြတစ္ေသာင္းငါးေထာင္ကိုလည္းထုတ္ယူ၍ေပးလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မမစန္းကေျပာလိုက္ေသးသည္။
“စက္ရွင္ပဲေနာ္”“ဟုတ္ကဲ့…မမ” ေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီး ေခၚရာေနာက္သို႔ မခ်ိဳရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ပါသြားသည္။မမစန္းဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီး၏အမည္က ေဒၚစန္းစန္းႏြယ္ျမင့္ျဖစ္သည္။မခ်ိဳဆိုေသာအမ်ိဳးသမီး၏အမည္က ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူျဖစ္သည္။ႏွစ္ေယာက္စလုံးကေငြေၾကးသုံျဖဳန္းနိုင္ေသာလုပ္ငန္းရွင္ေတြျဖစ္ၾကသည္။
မမစန္းကအသက္ ၄၂ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီးခင္ပြန္းသည္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ကာ မုဆိုးမျဖစ္သည္။ မခ်ိဳက အသက္ ၃၈ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္သူက အေမရိကားတြင္သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၃ ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
ဒီေတာ့ႏွစ္ဦးစလုံး လိုအပ္ခ်က္တူညီေနသူေတြျဖစ္သည္။ မမစန္းကဒီေနရာကိုမၾကာခဏလာတတ္ၿပီးမခ်ိဳကို ေရာက္ဖူးေအာင္လိုက္ခဲ့ပါလားဟုေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီးလက္ဆြဲေခၚေဆာင္ရာသို႔လိုက္ပါလာေသာမခ်ိဳသည္ အလွျပင္ခန္းအတြင္းျဖတ္ေလၽွာက္လာၿပီး တဖက္ရွိ အလွျပင္ခန္းတံခါးေပါက္အနီးသို႔ေရာက္ရွိလာသည္။ထိုေနရာတြင္ ဆိုဖာထိုင္ခုံရွည္ႏွစ္ခုျဖင့္ေကာင္ေလးေတြထိုင္ေနၾကသည္။ထိုေနရာသို႔အေရာက္ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက ရပ္၍မခ်ိဳလည္းရပ္လိုက္သည္။
“ကဲ…မမ…ဒီမွာအားလုံး ၈ ေယာက္ရွိတယ္…မမ အႀကိဳက္ေရြးေပေတာ့..”
ရဲကနဲျဖစ္သြားေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မခ်ိဳကေကာင္ေလးေတြကိုၾကည့္သည္။ အားလုံးကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ။အားလုံး၏သန္စြမ္းမႈကလည္းအတူတူေလာက္ပင္ျဖစ္နိုင္၍ မခ်ိဳဘယ္သူ႔ကိုေရြးရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။
“ဒီဖက္ကႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တပတ္မွတခါပဲလာတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေတြေလ…ဟိုဖက္က ၆ ေယာက္ကေတာ့ ဒီကပင္တိုင္ေတြေပါ့”မခ်ိဳ တခါတေလမွလာသည္ဆိုေသာေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။မခ်ိဳ၏စိတ္ထဲတြင္ ပင္တိုင္ ၆ ေယာက္က ေနာင္လည္းအခ်ိန္မေရြးေတြ႕နိုင္သည္။တခါတေလမွလာေသာႏွစ္ေယာက္က ၾကဳံေတြ႕ရခဲ၍ထိုႏွစ္ေယာက္ထဲမွ ေရြးရန္ႀကံစည္လိုက္သည္။
တစ္ေယာက္ကအသားလတ္လတ္ တေယာက္က အသားျဖဴူျဖဴ ၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လုံးတူေဒါက္တူ မို႔ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ၏မ်က္လုံးက ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္၏ေျခမမ်ားဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။“သူနဲ႔ပဲသြားမယ္”အသားလတ္လတ္ေကာင္ေလးက မခ်ိဳကိုျပဳံး၍ၾကည့္ရင္းမတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ “ကာစန္မာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ကအဓိကေနာ္”“ဟုတ္ကဲ့မမ”ေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီး၏သတိေပးစကားကိုေကာင္ေလးက ေခါင္းညိတ္၍တုံ႔ျပန္လိုက္သည္။
ေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီးက နံရံအေပၚဖက္တြင္ကပ္ထားေသာ မွန္ဘီရိုေလး၏တံခါးကိုလွမ္း၍ ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့နံပါတ္ျပားခ်ိတ္ဆြဲထားေသာေသာ့တစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဳတ္ကာ ေကာင္ေလးလက္ထဲသို႔ထည့္ေပးလိုက္သည္။“အခန္း ၇ ကိုသြားေတာ့ ” ေကာင္ေလးကေရွ႕က မခ်ိဳကေနာက္က အလွျပင္ဆိုင္မွန္လုံခန္း၏ ေနာက္ဖက္တံခါးမွေန၍ အထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။
ေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေနခဲ့သည္။အထဲတြင္တည္းခိုခန္းမ်ားကဲ့သို႔ နံပါတ္တပ္ထားေသာအခန္းပ်ား အစီသရီရွိေနသည္။နံပါတ္ ၇ တပ္ထားေသာအခန္းကိုေကာင္ေလးက ေသာ့ဖြင့္လိုက္သည္။ “ဝင္ေလ…မမ”မခ်ိဳကေရွ႕က ေကာင္ေလးက ေနာက္မွ အခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးကအခန္းတံခါးကိုေသာ့ခတ္၍ပိတ္လိုက္သည္။
အခန္းက ၁၅ ေပပက္လည္ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။အလယ္တြင္ တစ္ေယာက္အိပ္လည္းမက ႏွစ္ေယာက္အိပ္လည္းမက်ေသာ ဇက ကုတင္တစ္လုံးေပၚတြင္ ေမြ႕ယာထူႀကီးတစ္လုံးႏွင့္အိပ္ယာကို ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ဆင္ထားသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူက ကုတင္ေစာင္းတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ေကာင္ေလးက သူ႔အက်ီကိုခၽြတ္၍ နံရံမွခ်ိတ္တြင္ခ်ိတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မခ်ိဳေဘးကုတင္ေစာင္းတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။အခန္းထဲေရာက္ကထဲက ေကာင္ေလးကိုေငး၍ၾကည့္ေနေသာမခ်ိဳက ေကာင္ေလးကိုဖက္၍ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအားရပါးရနမ္းလိုက္သည္။
ေကာင္ေလးက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္မခ်ိဳ၏ခါးကိုဖက္ထားရင္း တင္သားတစ္ဖက္ကိုဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ “မင္းနာမယ္ ဘယ္လိုေခၚလဲ” “ေဇာ္ေဇာ္ လို႔ပဲေခၚပါ မမ” “အင္းေလ နာမယ္ရင္းကိုေတာ့ဘယ္ေျပာပါ့မလဲ…မမ နံမယ္က နံမယ္အမွန္ေနာ္…မခ်ိဳလို႔ေခၚတယ္” “ဟုတ္ကဲ့…မမ…ကၽြန္ေတာ္အဝတ္ေတြခၽြတ္ေပးမယ္ေနာ္…” “ေဇာ့္…သေဘာပဲ…”ေဇာ္ေဖာ္ က မခ်ိဳကိုအားျဖင့္ညႇစ္၍ဖက္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုနမ္းလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မခ်ိဳ၏အက်ီကိုေျဖးေျဖးခ်င္းခၽြတ္ေပးရင္း ထြက္ေပၚလာေသာအသားစိုင္ေလးမ်ား ပခုံးသားေလးေတြ က အစ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိ၍ဖိ၍ စုပ္ကာနမ္းေပးသည္။ နမ္းရင္းခၽြတ္ရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ေအာက္ခံဘရာစီယာပါကၽြတ္သြားေသာအခါတြင္ေတာ့ လုံးဝန္းေသာနို႔အုံႏွစ္လုံးက အိတြဲတြဲ ေလးထြက္ေပၚလာသည္။
နို႔အုံသားေလးေတြကိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ဖိလိုက္ ညႇပ္လိုက္ စုပ္လိုက္ျဖင့္ နမ္းေပးရင္း နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။
ထိုသို႔ နို႔သီးေလးေတြကိုစုပ္ေပးေနေသာအခ်ိန္တြင္ နို႔အုံကိုလည္း လက္ျဖင့္ အသာဆုပ္ကိုင္ၿပီးေခ်ေပးေနသည္။မခ်ိဳရင္ကိုေကာ့ၿပီးမ်က္ႏွာကိုေမာ့ကာ မ်က္လုံးေတြကစင္းၿပီးမွိတ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့သူမ၏လက္တစ္ဖက္ကလည္းေဇာ္ေဇာ္၏လည္ပင္းကိုဖက္ကာ သူမ၏ရင္ပတ္ေတြကိုအတင္းကပ္၍ေပးေနသည္။နို႔ႏွစ္လုံးကို ေစ့ငွေအာင္စို႔ေပးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ က မခ်ိဳ၏ခါးကိုေပြ႕ကာ ပက္လက္လွန္ေပးရင္း အနည္းငယ္မၽွစူထြက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာဗိုက္သားမ်ားကိုနမ္းရင္း ထဘီကိုေအာက္သို႔ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
ထဘီကခ်က္ေအာက္ေရာက္သြားေတာ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီႀကိဳးကေပၚလာသည္။ ေဇာ္ေဇာ္ကထဘီကိုေခ်ဖ်ားဘက္မွေန၍ကြင္းလုံးခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး
မခ်ိဳ၏ႀကိဳးတပ္ခြေထာက္ပါေဘာင္းဘီကိုပါခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။အဝတ္ေတြအားလုံးကၽြတ္သြားေသာအခါ အေမႊးထူထူျဖင့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခုံးခုံးႀကီးထြက္ေပၚ၍လာေလသည္။
ဆီးခုံမွအေမႊးစပ္ေလးမ်ားအထ ိႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္နမ္းစုတ္ၿပီး ေပါင္လုံးႀကီးေတြကိုပါနမ္းသည္။လက္တစ္ဖက္ကေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚအုပ္၍အေမႊးေတြကိုထိုးဖြရင္း ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနသည္။ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ကေလးမ်ားစိမ့္ၿပီးထြက္ေပၚလာတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
“မမ…ကၽြန္ေတာ္မႈတ္ေပးရမလား…” “အင္း” “မုန႔္ဖိုးေပးရမယ္ေနာ္” “ေပးမွာေပါ့…ၿပီးေအာင္ေတာ့မမႈတ္နဲ႔ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ” ေဇာ္ေဇာ္ က မခ်ိဳ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုကား၍ေထာင္ကာ ေပါင္ၾကားသို႔မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့လၽွာကိုအျပားလိုက္ထုတ္၍ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ေအာက္မွေန၍အေပၚသို႔ပင့္ကာသုံးေလးႀကိမ္မၽွယက္တင္လိုက္သည္။
“အ…အ…ဟင္း…ေဇာ္ေဇာ္ရယ္…ေမာင္ေလးရယ္”မခ်ိဳ အသံထြက္ေအာင္ပင္ၿငီးလိုက္ရသည္။ ျပဴးထြက္ေနေသာေစာက္စိကလၽွာျဖင့္ဒရြတ္တိုက္ပြတ္တိုက္သည့္ဒဏ္ကိုမခံနိုင္ေပ။ေဇာ္ေဇာ္ ကေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို လက္မႏွစ္ဖက္ျဖင့္အသာဖိျဖဲလိုက္သည္။အမွန္က ေစာက္စိကိုဆက္၍စုပ္ေပးရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒါက မႈတ္တာႏွင့္ၿပီးခ်င္သူမ်ားအတြက္သာျဖစ္သည္။
အခု မမ က ၿပီးေအာင္မလုပ္ေပးရန္ မွာထားသည္ကို သတိရေသာေၾကာင့္ ေစာက္စိကို ဆက္မစုပ္ေပးေတာ့ပဲျဖဲထား၍ ျပဲေနေသာေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔လၽွာကိုထိုးသြင္းကာပတ္လည္လွည့္ယက္ေပးလိုက္သည္။လၽွာကိုနက္သထက္နက္ေအာင္အထဲသို႔ထိုးသြင္းျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေစာက္ပတ္တြင္းဝ
အတြင္းနားေလးကိုသာယက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
အံႀကိတ္၍ဝမ္းေခါင္းသံျဖင့္ တ အင္း အင္း ၿငီးရင္း မခ်ိဳ၏ေပါင္ႀကီးေတြက ေပါင္ၾကားမွ ေဇာ္ေဇာ္၏ေခါင္းကိုညႇပ္လိုက္ခြာလိုက္ျဖစ္ေနၾကသည္။တခဏအတြင္းမွာပင္ ေစာက္ပတ္ထဲမွတေျဖးေျဖးစိမ့္ထြက္လာေသာအရည္ၾကည့္မ်ားမွာ ပ်စ္လာသည္ကို လၽွာဖ်ားမွတဆင့္သိရွိလိုက္ရသည္။ ေဇာ္ေဇာ္ ကေစာက္ေခါင္းထဲမွလၽွာကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ခပ္ဖြြဖြေလးယက္ေပးကာ သူ၏ေခါင္းကိုႂကြလိုက္သည္။
“အင္းဟင္းဟင္း…ေမာင္ေလးရယ္…ေမာလိုက္တာကြယ္” “နားဦးမလား…မမ”
“ခဏနားပါရေစဦးေမာင္ေလးရယ္…နိုမို႔ဆို ထည့္လည္းထည့္ၿပီးလည္းၿပီး ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ပါ…ေနာ္”ေဇာ္ေဇာ္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ အခန္းေထာင့္ရွိေရခဲေသတၱာေလးထဲမွ ေရသန႔္ဘူးကိုေဖာက္၍ ဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာယူလာေပးသည္။
“မမ…ေသာက္လိုက္ပါဦး” “အင္း…မင္းလဲေသာက္ဦးေလ” ေဇာ္ေဇာ္ဆိုေသာေကာင္ေလးကေခါင္းညိတ္ျပသည္။မခ်ိဳကေရေသာက္ၿပီးေတာ့ဖန္ခြက္ကိုျပန္ယူသြားၿပီး သူလည္းဖန္ခြက္တစ္ဝက္ေလာက္ေရထည့္ေသာက္သည္။
အဝတ္အစားကင္းမဲ့၍ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနသူက ေဒၚခ်ိဳခ်ဳမိုးသူ။ သူမ၏ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းလွပသည့္ ခႏၶာကိုယ္အား ေဇာ္ေဇာ့္မ်က္လုံးမ်ားက သာမန္အၾကည့္ျဖင့္သာၾကည့္ေသာ္လည္းမခ်ိဳကမူ ယခုအခ်ိန္အထိ ပုဆိုးဝတ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ ေဇာ္ေဇာ္ဆိုေသာေကာင္ေလးကိုမျပတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
“မမ…လုပ္ရေတာ့မလား…” “အင္း ေလ” “မမ က ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးကိုအႀကိဳက္ဆုံးလဲ…” “ေနဦး…မင္းဟာကိုၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္” ေဇာ္ေဇာ္ က ခါးမွပုဆိုးကိုခၽြတ္၍ ကုတင္ေျခရင္းဖက္ရွိ ကုတင္တိုင္ေပၚသို႔ပစ္တင္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ေပၚထြက္လာေသာ လီးႀကီး က အရြယ္ႏွင့္ေတာင္မမၽွဟုေျပာရမေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။အရွည္ က ၆ လက္မေအာက္က်မည့္ပုံမရွိေပ။လုံးပတ္ က လက္တစ္ကိုင္ျပည့္ျပည့္ခန႔္။ လီးႀကီး က ေတာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းသိပ္ၿပီးေတာ့ မာေသးပုံမရ။
“မမ…ကိုင္ခ်င္ရင္ကိုင္ေလ” ေဇာ္ေဖာ္ က ေျပာရင္း ကုတင္ေဘးသို႔ကပ္ေပးသည္။ မခ်ိဳလည္း အိပ္ယာေပၚပက္လက္အေနအထားမွ ေဇာ္ေဇာ္ရွိယာဖက္သို႔ ေစာင္းၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လီးႀကီးကိုလွမ္းဆုပ္လိုက္ေလသည္။လီး၏ေႏြးေထြးေသာအပူေငြ႕ကသူမလက္ဖဝါးသို႔စီးဝင္သြားခိုက္ ေစာက္ပတ္ဝမွ စစ္ကနဲခံစားလိုက္ရသျဖင့္ မခ်ိဳေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလိမ္ထားလိုက္ရေလသည္။ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဂြင္းတိုက္ေပးေနရာမွ လီးကစံခ်ိန္တင္ေအာင္မာတင္းလာၿပီးအေၾကာႀကီးေတြကအၿပိဳင္းၿပိဳင္းခုံး၍ထလာသည္။
“လာ…ေမာင္ေလးရယ္…မမ ကိုဒီကုတင္ေစာင္းမွာပဲလုပ္ေပးပါ” မခ်ိဳက လီးကိုကိုင္ရင္းစိတ္မထိန္းနိုင္၍အလုပ္စရန္ေျပာလိုက္ၿပီး လီးကိုလက္မွလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္အား ကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္အိပ္ရင္း တင္သားႀကီးမ်ားကို ကုတင္ေစာင္းတြင္တင္ကာ ေပါင္ကား၍ေျခႏွစ္္ေခ်ာင္းကိုကုတင္ေအာက္သိုခ်လိုက္၏။ေဇာ္ေဇာ္က သူမေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ဝင္ရပ္လိုက္ရင္း ေစာေစာကေရေသာက္စဥ္ နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာအက်ီအိတ္ထဲမွ ယူလာပုံရေသာ ကြန္ဒုံးကိုေဖာက္၍ လီးတြင္စြပ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ေရွ႕သို႔တိုးကပ္လိုက္ၿပီး လီးတန္တစ္ခုလုံးကို မခ်ိဳ၏အေမႊးထူထူျဖင့္ခုံးထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚသို႔ အလၽွားလိုက္တင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ အေမႊးေတြၾကား ထိုးသြင္းပြတ္ေပးလိုက္သည္။ “ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…ယားတယ္…ဟင္း…”ေစာက္ဖုတ္အုံေပၚမွလီးတန္ႀကီးကို ေလၽွာကနဲေနာက္သို႔ဆုတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို လီးထိပ္ျဖင့္ႏွစ္ခ်က္မၽွထိုးကာ ေစာက္ေစ့ေပၚသို႔ လီးထိပ္ဖ်ားကိုတင္၍ ပြတ္သပ္ထိုးဆြေနသည္။
တဟင္းဟင္းၿငီးျငဴမည္တမ္းရင္းမခ်ိဳတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးေတြေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။လီးထိပ္ကိုေစာက္ေစ့ေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ေတ့ကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖိ၍ညင္ညင္သာသာဆက္တိုက္သြင္းလိုက္သည္။
မခ်ိဳ၏ေမးဖ်ားေလးေမာ့တက္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာ ဟ၍သြားသည္။
အလိုးမခံရသည္မွာ ၃ ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမေစာက္ေခါင္းကေစးကပ္က်ဥ္းေျမာင္းေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းထိုးခြဲဝင္ေရာက္လာေသာအခါ လီးကိုငံ့လင့္ေနသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႂကြက္သားမၽွင္မ်ားက အလုအယက္ဝိုင္းဝန္းဆြဲယူၾကသည္။ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ဆက္တိုက္စိမ့္ထြက္လာၾကသည္။အလိုလိုေနရင္းမခ်ိဳေမာေနေလသည္။
ေဇာ္ေဇာ္က လီးကိုတဝက္သာသာေလာက္သာထုတ္၍ေလးငါးႀကိမ္မၽွ
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးေဆာင့္လိုး ၿပီးမွနို႔တစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္လွမ္း၍နယ္ရင္း
လီးကိုတဆုံးတဆုံး ထုတ္၍ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုအတင္းမွိတ္ရင္းမခ်ိဳ၏ဦးေခါင္းမွာရမ္းခါေနသည္။
ေဇာ္ေဇာ္ လိုးတာကပညာသားပါသည္။ လီးကိုေစာက္ေခါင္းထဲသို႔သမားရိုးက်ပုံမွန္အတိုင္လိုးသြင္းေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ခါးကိုအသုံးခ်ကာ လီးကို ေဘး ဘယ္ညာ ေစာင္း၍တမ်ိဳး အေပၚသို႔ေကာ့၍တဖုံ ေအာက္သို႔စိုက္၍တခါ ေလးဘက္ေလးတန္ျပည့္စုံေအာင္ တဆုံးတဆုံးထုတ္၍ု ခပ္နာနာေဆာင့္လိုးေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူမွာ ရင္ဘတ္ေကာ့တက္လာလိုက္ ကုတင္ေစာင္းမွ ဖင္ႀကီးေတြႂကြတက္လာလိုက္ျဖင့္ တကိုယ္လုံးေယာက္ယက္ခပ္လ်က္ တခါဘူးမၽွမၾကဳံဖူးသည့္အရသာကို ျဖတ္ျဖတ္လူး ခံစားေနရသည္။“ဖြတ္…ဇြတ္…ပလြတ္…ကၽြတ္…ကၽြတ္…ကၽြတ္…ဟင္း…ဟင္းဟင္..ကၽြတ္ကၽြတ္”ေဇာ္ေဇာ္၏လက္က နို႔ႏွစ္လုံးကို အလြတ္မေပး မနားတမ္းညႇစ္လၽွက္လီး ကလည္း အားပါပါျဖင့္ခပ္သြက္သြက္ မနားတမ္းေဆာင့္လၽွက္ ဒရစပ္လိုးလိုက္ ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ေမွးေဆာင့္လိုက္ ျဖင့္သူ၏စိတ္ကိုထိန္းကာ ပညာသားပါပါလိုးေပးလၽွက္ရွိသည္။
မခံရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူမွာ ခပ္ေစာေစာကလည္း ေဇာ္ေဇာ္ဘာဂ်ာမႈတ္ထားေသာအရွိန္ ျဖင့္ ၿပီးခ်င္စိတ္မွာျပင္းျပ၍လာသည္။တကိုယ္လုံးလဲဆိမ့္တက္လာေလသည္။ေနာက္တစ္ခ်ီက်မွေလးဖက္ကုန္း၍ အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး အားရွိပါးရွိခံေတာ့မည္ဟု မခ်ိဳေတြးလိုက္သည္။
“ေဇာ္… ေဇာ္…မမေပၚေမွာက္…ေမွာက္ခ်လိုက္..” ေဇာ္ေဇာ္တို႔ကကၽြမ္းၿပီးသားပါအမ်ိဳးသမီးၿပီးေတာ့မည္။သူမအေပၚသို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့အမ်ိဳးသမီးက အတင္းၾကဳံး၍ဖက္ထားသည္။ေဇာ္ေဇာ္က မခ်ိဳ၏ဘယ္ဖက္နို႔ကိုငု႔ံ၍ အားျဖင့္စုပ္ကာ စို႔ေပးရင္း သူ၏အားပါေသာေဆာင့္ခ်က္မ်ားကိုအျမင့္ဆုံးအရွိန္သို႔တင္ကာ အျပင္းထန္ဆုံးေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။
“အီး…အ…အမေလး…အား…ကၽြတ္ကၽြတ္…ကၽြတ္…ဟင္း…”မခ်ိဳ၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးမွာေတာင့္ကနဲေကာ့တက္သြားၿပီးဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ၿပီးဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်ကာၿငိမ္က်သြားေတာ့မွ ေဇာ္ေဇာ္က သူ႔ေဆာင့္အားကိုေလၽွာ့ကာ လီးကိုတစ္ဝက္ေလာက္သာထုတ္၍ ခပ္ေျဖးေျဖးတစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။
မခ်ိဳတစ္ေယာက္ ေၾကးစားထံမွ ရေသာကာမအရသာကို ခုံမင္စြဲလမ္းသြားေပၿပီ။ၿပီးေတာ့ အလိုးေကာင္းေသာေဇာ္ေဇာ္ဆိုေသာေကာင္ေလးကိုလည္း ခင္တြယ္သြားမိသည္။ “ေတာ္ၿပီေဇာ္…ရၿပီ”သူမစကားအဆုံး ေဇာ္ေဇာ္ က လီးကိုေနာက္သို႔တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္ကာ ေသခ်ာနမ္းေပးသည္။
“တို႔ခဏနားၿပီးတစ္ခ်ီထပ္လုပ္ၾကတာေပါ့”“ဟုတ္ကဲ့…မမ”ေဇာ္ေဇာ္ ကေျပာၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္အိပ္ခန္းႏွင့္ဆက္လၽွက္ရွိေသာေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။ မခ်ိဳကေတာ့ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွပဲ ေရေဆးေတာ့မည္ဟုေတြးလၽွက္ အိပ္ယာထက္တြင္ လွဲ၍က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူတေယာက္ ထိုေနရာ ထိုဌာနသို႔ တပတ္လၽွင္ တခါေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
သူမေရာက္တိုင္း ေဇာ္ေဇာ္ကို ေတြ႕ရသည္မဟုတ္။ ရွိတဲ့သူနဲ႔ဘဲသြားခဲ့သည္။ ေဇာ္ေဇာ္ႏွင့္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္သြားျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုငး္တြင္ ေဇာ္ေဇာ္ကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ကုမၸဏီတခုတြင္ အလုပ္ဝင္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရ၏။
ဒါေပမဲ့ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးကို မၾကာခဏတမး္တ ေနမိခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ေရစက္ေရမႊားမ်ား တဖြားဖြားလႊင့္တက္ေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အားႏွင့္မာန္ျဖင့္ လႈပ္ရွားကူးခတ္ရင္ ေဖြးျဖဴေသာ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္က ဘယ္ညာခြဲ၍ ထားကာ လႈပ္ရွားေနသည္။
အျပာေရာင္သန္းေနေသာ ေရတြင္ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလး လူးလွိမ့္ေနသည့္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဖြားကနဲ တက္သြားေသာ ေရစက္ေရမႊာမ်ားႏွင့္အတူ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးက ကန္ေဘာင္သို႔တက္ေသာ ေလွခါးလက္ရမး္ကို ကိုင္ကာ တေျဖးေျဖး ေလွခါးထစ္မ်ားကို နင္းရင္း ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။
ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေသာ မိန္းခေလးတေယာက္ ဝတ္ထားေသာ ေရကူးဝတ္စုံက ၾကည္ျပာေရာင္ေလး သူမ၏ ဝင္းဝါေသာ အသားအေရႏွင့္ လိုက္ဖတ္လွသည္။ တကိုယ္လုံးတြင္ တင္က်န္ေနေသာ ေရစက္ေရေပါက္ေလးမ်ားက နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ သူမ၏ ၀ါေရႊေသာ အသားအရည္ေလးႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ တန္ဆာဆင္ေနၾကသည္။
ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ ေရာက္လာေသာ မိန္းခေလးက သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားကို လက္ျဖင့္ သပ္ခ်ေနသည္။ ဒရင္းဘတ္ေပၚတြင္ ထိုင္၍ မဂၢဇင္းဖတ္ေနေသာ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူက လက္ထဲတြင္ စာအုပ္ကိုပိတ္၍ ေဘးရွိစားပြဲေလးေပၚတင္လိုက္ၿပီး သမီးျဖစ္သူ မိုးသႏၲာျမင့္ကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္။
သမီးေလး အေတာ္ထားၿပီးလွလာတာဘဲ။ အင္း ေလ သူ အသက္ ၂၀ ျပည့္ၿပီးၿပီဘဲ။ ငါေတာင္မွ အသက္ ၄၀ ထဲဝင္ေနၿပီ။ သမီးကိုယ္လုံးက ငါငယ္ငယ္တုံးကလိုဘဲ အခ်ိဳးက်ၿပီး လွတာဘဲ။ မ်က္ႏွာက သူအေဖနဲက ဆင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းက ပိုလွတာေပ့ါ အေတြးအဆုံး သူမ၏ေရွ႕ဖက္သို႔ ျဖစ္၍ေလၽွာက္လာေသာ သမီးျဖစ္သူက လွည့္ၾကည့္ၿပီးျပဳံးျပသည္။
”မာမီ ဘာၾကည့္……” ”သမီးေလးကို လွလို႔ၾကည့္ေနတာ…” ”ဟုတ္ပါဘူးေနာ္ သမီးက မာမီေလာက္မလွပါဘူး” ”သမီးက ပိုလွပါတယ္ကြယ္ .. ကဲကဲ..အဝတ္လဲခ်ည္… အေအးမိအုံးမယ္…”သမီးျဖစ္သူ ေလၽွာက္သြားေသာေနာက္သို႔ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူတေယာက္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ေကာက္ယူ၍ လိုက္လာခဲ့မိသည္။
ေရကူးကန္ေဘးနားတြင့္ လုပ္ထားေသာ အဝတ္အစားလဲသည့္ ေနရာအေဆာက္အဦးေလးကို တံခါးမပိတ္ဘဲ မိုးသႏၲာျမင့္ အဝတ္အစားလဲေနသည္။ ေရကူးကန္က ကိုယ့္ၿခံထဲ ကိုယ္အိမ္ေရွ႕က ကန္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက မာမီႏွင့္ သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ ဒီေတာ့ တံခါးကို မပိတ္ေတာ့ေပ။
သမီး အဝတ္အစားလဲေနသည္ကို တံခါးဝမွရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။”လွလိုက္တဲ့…သမီးေလးရယ္””ဟင္…..” ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ ေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားသည္။ တကိုယ္လုံးခၽြတ္၍ အဝတ္အစားလဲေနသာသမီး၏ ကိုယ္ေပၚမွ လုံးလုံးက်စ္က်စ္လက္သီးဆုပ္မၽွ နို႔ေလးႏွစ္လုံး ထိုနို႔ေလးမ်ားထိပ္မွ နို႔သီးေလးမ်ား ရွိသင့္သည္ထက္ ပို၍ ႀကီးေနသည္။ သူမသမီးကို ေန႔စဥ္လို သတိထားၾကည့္မိသည့္ၾကားက သည္နို႔သီးေလးႏွစ္လုံးက မ်က္စိေရွ႕တြင္ တေျဖးေျဖးႀကီးလာသည္။
သူ႔ဘာသာဘဲ ကိုင္လို႔လား…ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္်ားေလးတေယာက္ေယာက္နဲ႔ဘဲ….”အင္းေလ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးက ငယ္ေသးတာမွာ မဟုတ္ဘဲ… ဘြဲ႕ရလို႔ အလုပ္ေတာင္ဝင္ေနၿပီဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မမွားတန္တာ မမွားရေအာင္ တေန႔ေလာက္ေတာ့ ေျပာထားအုံးမွဘဲ” ဟု ေတြးရင္ သူမတို႔ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးရွိရာသို႔ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ တေယာက္ ဆက္၍ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ကုန္းထားေတာ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးက သာမန္အေနအထားမဟုတ္ဘဲ ေကာ့တင္းထားသျဖင့္ ပို၍ စြဲမက္စရာ ေကာင္းေနသည္။ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားတြင္ တိုးဝင္ညႇပ္ေနေသာ လီးတန္းႀကီးက ဆက္၍သြင္းလၽွင္ရပါလၽွက္ျဖင့္ မသြင္းဘဲ ဒစ္သာသာလက္တလုံးမၽွျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္နဲ႔ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကုန္းထား၍ ေအာက္သို႔ ငိုက္က်ေနေသာ နို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ နို႔သီးေလးေတြကို လက္ညႇိုုး၊ လက္မတို႔ျဖင့္ ပြတ္ေနသည္။
“ေအာင္…လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ကြာ.. မေနတတ္ေတာ့ဘူး….’’ စိတ္မရွည္စြာေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အသံေလးက တုန္တုန္ယင္ယင္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ႏွဲ႕ေနသည့္ လီးဒစ္ႀကီး၏ဒါဏ္ႏွင့္ အေခ်ခံေနရေသာ နို႔သီးႏွစ္လုံး၏ ရသတို႔ပါေပါင္းစပ္လၽွက္ တကိုယ္လုံးမွ အေသြးအသားတို႔က မခံမရပ္နီုင္စြာ လႈပ္ရွားခံစားလၽွက္ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ကို အတင္းညႇစ္ထုတ္ေပးေနသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ စိုသထက္ စိုလာသည္ကို ဒစ္ႀကီးက သိေနသည္။
“မိုး ကလဲကြာ… ေအာင္က မိုးကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ… စိတ္ရွည္မွေပါ့…”“ကၽြတ္..လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ကြာ…ကဲကဲ…”မိုးသႏၲာျမင့္ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ဘဲ ကုန္း၍ေကာ့တင္ထားေသာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ၿပီး ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ေနာက္ကေန ေဆာင့္သြင္းသေလာက္ေတာ့ လီးကမဝင္။ တဝက္သာသာေလာက္ထိေတာ့ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲဝင္သြားသျဖင့္ မိုးသႏၲာျမင့္ နဲနဲေတာ့ ေက်နပ္သြားသည္။
ေကာင္မေလး ဒီလိုျဖစ္ ဒီလိုလုပ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနေသာ ေအာင္ကိုမင္းကလည္း စိတ္ထဲေက်နပ္သြားၿပီး သူ႔လက္တဖက္ကို နို႔အုံမွ ဖယ္ကာ ခါးေသးေသးကေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ရင္း လီးကိုဖိ၍ သြင္းလိုက္သည္။“ပလြတ္.. ျဗစ္..အာ..ဟာ…”မိုးသႏၲာျမင့္ ေခါင္းေလးေကာ့တတ္သြားသည္။
“မရပ္…မရပ္နဲ႔ေတာ့….ဆက္တိုက္လုပ္…”ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ မဆန႔္မျပဲဝင္ေနေသာ ေအာင္ကိုမင္း၏ လီးႀကီးက သြက္သြက္ႀကီးဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ လီးက ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းလိုးဝင္ျခင္းမဟုတ္။ လီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းပတ္လည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို တလွည့္စီထိုးေဆာင့္ လိုးဝင္ေနသည္။
မိုးသႏၲာျမင့္ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ကာ ထိေတြ႕မႈအာ႐ုံကိုသာ ခံစားလၽွက္ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ရမႈေၾကာင့္ မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ကာ မာန္တင္းထားရသည္။ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း တလႈပ္လႈပ္ခါဆင္းသြားေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖင့္ ေအာင္ကိုမင္းက တင္သားႀကီးေတြကို လက္ျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ရိုက္ပုတ္ျဖစ္ညႇစ္ဆုတ္နယ္လိုက္ေသးသည္။
ေရွ႕မွ နို႔ႏွစ္လုံးကိုလည္း အလြတ္မေပး။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ျပန႔္ျပဴးျပည့္တင္းေသာ ေက်ာသားေဖြးေဖြးေလးကို စုံဆန္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္ေသးသည္။
မိုးသႏၲာျမင့္ ေရွ႕တြင္ေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ညြတ္၍က်လာၿပီး တံေတာင္ဆစ္ကို အားျပဳ၍ ေထာက္လိုက္ရသည္။
သည္အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက နိမ့္ဆင္းသြားျခင္းေၾကာင့္ ဖင္ႀကီးကပို၍ ကားစြင့္ေျမႇာက္တက္သြားသျဖင့္ အားပိုတက္ကာ ေဆာင့္အားက ပိုေကာင္းလာသည္။မတရားထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ လီးဝင္လီးထြက္ အႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္သံႏွင့္အတူ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု တင္းတင္းေစ့ထားေသာ မိုးသႏၲာျမင့္၏ လည္းေခ်ာင္းထဲမွထြက္လာေသာ တအင္းအင္းျဖင့္ ႀကိတ္ညီးသံတို႔က လႊမ္းမိုး၍ေနသည္။
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လွသလို မိုးသႏၲာျမင့္ကလည္း သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေတာင့္ေတာင့္ၿပီးခံသည္။ ေအာင္ကိုမင္းႏွင့္ မိုးသႏၲာျမင့္တို႔က တကၠသိုလ္မွာထဲက ခ်စ္သူေတြ။ အခုသူတို႔ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအလုပ္ဝင္ေနၾကၿပီ။
ခုလိုမ်ိဳးဆုံၾကတာကေတာ့ ဒီတခါႏွင့္မွ ၄ႀကိမ္ဘဲ ရွိေသးသည္။ ေနရာကေတာ့ ေအာင္ကိုမင္း၏ သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ ျဖစ္သည္။
“ျဗစ္..ဖြတ္..ပလြတ္..အင္း..ဟင္း.အာ..ဟား…လုပ္…လုပ္..ေဆာင့္.အ..”မိုးသႏၲာျမင့္၏ ကိုယ္လုံးေလးတခုလုံး တုံတုံရင္ရင္ျဖစ္လာေခ်ၿပီ။ ေအာင္ကိုမင္း၏ လီးႀကီးမွာလည္း ဆိမ့္တက္လာၿပီး ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက အနည္းငယ္မၽွအားေပ်ာ့သြားသည္။ ေကာင္မေလးၿပီးခ်င္ေနၿပီ။ေအာင္ကိုမင္းအံကိုႀကိတ္၍ ေဆာင့္အားကိုျမင့္ကာ အၾကမ္းဆုံးလိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။
“အ..အီး…အီး…ဟင္း”ႀကိတ္၍ညီးရင္း ဖင္ႀကီးတဆတ္ဆတ္ခါယမ္း၍ ေရွ႕သို႔ေမွာက္က်သြားသျဖင့္ ေအာင္ကိုမင္းက သူမ၏ခါးကို အတင္းဆြဲကာ ေလးငါးခ်က္မၽွ အားကုန္ေဆာင့္ပစ္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္တို႔ကို ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း သူမခါးကို ဆြဲထိမ္းထားေသာလက္ကိုဖယ္ကာ ကိုယ္လုံးကို အသာလွမ္း၍ ဖက္လိုက္ရင္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားေသာ မိုးသႏၲာျမင့္၏ ေက်ာေပၚတြင္ ေမွာက္ရက္သားပါသြားေလေတာ့သည္။”မာမီကိုသမီးတခု ေျပာခ်င္လို႔””ေျပာေလ သမီးရာ…အမေလး…စကားေတြဘာေတြ ခံေနရေသးတယ္။”
“ဟို…ေလ.. သမီး..လက္ထပ္ခ်င္ၿပီ…””ဘာ..ဘာရယ္…လက္..လက္ထပ္မယ္..ဟုတ္လား”ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ အလန႔္တၾကား အံ့ၾသသြားသည္။”သမီးစကားေျပာေလာသြားလို႔ပါ….သမီးမွာ ေက်ာင္းတုံးထဲက ခ်စ္သူရွိတယ္မာမီ…ခုဆို ၄ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီေပ့ါ… အဲဒါ သူက လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလို႔… မာမီကိုဖြင့္ေျပာၿပီး ခြင့္ေတာင္းတာပါ…”မိုးသႏၲာျမင့္ ခုလိုရွင္းျပလိုက္မွာ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ ဇာတ္ရည္လည္သြားသည္။
“သူက ဘယ္သူလဲသမီး… မိဘေတြက ဘယ္သူလည္း…ဘာလုပ္လဲ..””သူ႔နာမည္က ေအာင္ကိုမင္းတဲ့… သူက စီးပြားေရးမဟာဘြဲ႕ကိုရထားတာ…အခုဌာနမွာ လုပ္ရင္း Ph.D တက္ဖို႔လုပ္ေနတယ္…မိဘေတြကေတာ့ သူငယ္ငယ္တုံးထဲက မရွိေတာ့ဘူ…..””အို….ျဖစ္ရေလ”
“သူက ကိုယ့္ဒူးကို္ယ္ခၽြန္ၿပီး ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚသူရပ္ခဲ့တာဘဲ…””လူေတာ္ေလးတေယာက္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့…အင္းေလ…သူနဲ႔မာမီကို ေတြ႕ေပးပါအုံး…စကားစျမည္ေျပာရင္း အကဲခတ္ၾကည့္အုံးမယ္….””ဟုတ္ကဲ့မာမီ…မနက္ဖန္ သမီးေခၚခဲ့ပါ့မယ္….””မနက္ဖန္ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီ႐ုံးပိတ္တာဘဲ… မာမီအားတယ္…အိမ္ကိုေခၚလာခဲ့ေပ့ါ…””ဟုတ္ကဲ့…မာမီ”
မိုးသႏၲာျမင့္၏ မ်က္ႏွာေလး ဝင္းပသြားေတာ့သည္။
အိမ္ေရွ႕မွ ကားရပ္သံၾကားလိုက္ရကထဲက သမီးျဖစ္သူ မိုးသႏၲာျမင့္ ျပန္လာၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရသည့္နည္းတူ သမီး၏ခ်စ္သူ ေအာင္ကိုမင္းဆိုေသာေကာင္ေလးလည္း ပါလာၿပီဆိုတာ အတတ္သိလိုက္သည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူတေယာက္ အေပၚထပ္ရွိစာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ေရာက္ေနသည္။
ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းမည္ျပဳၿပီးမွ မဆင္းေတာ့ဘဲေနလိုက္သည္။ သမီးတြင္ေသာ့ပိုရွိသည္။ ဖြင့္၍ သူတို႔ဝင္လာၾကလိမ့္မည္။မၾကာလိုက္ သမီးျဖစ္သူ မိုးသႏၲာျမင့္ သူမေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။”မာမီ…သူပါလာၿပီ… ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားတယ္…””ဒီကိုသာေခၚခဲ့ေတာ့သမီး…””ဟုတ္ကဲ့…”
မိုးသႏၲာျမင့္ ထြက္သြားၿပီး ခဏၾကာ အခန္းဝသို႔ လူရိပ္က်လာသျဖင့္ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္…”ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ သူ၏ ဦးေခါင္းတခုလုံး ျခားရဟတ္လို လည္ပတ္သြားရသည္။ သမီးႏွင့္အတူပါလာေသာ ေကာင္ေလး ေဇာ္ေဇာ္မွ ေဇာ္ေဇာ္အစစ္။
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ ေအာင္ကိုမင္းကလည္း ေျခလွမ္းတုံ႔၍ ရပ္သြားသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ကို တေယာက္ ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။”လာၾကေလကြယ္…”ပ်က္ေနေသာ မ်က္ႏွာကိုျပင္ အသံကိုထိမ္းၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ စားပြဲေရွ႕မွ ကုလားထိုင္တြင္ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ ေအာင္ကိုမင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ထားသည္။
“သမီး… မာမီ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း စကားေျပာခ်င္တယ္..သမီးေအာက္ထပ္မွာ ခဏဆင္းေန..မာမီဘဲလ္နဲ႔ေခၚလိုက္မွ တက္လာခဲ့မိုးသႏၲာျမင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၍ ထြက္သြားသည္။ ေလွခါးကိုဆင္းသြားေသာ ေျခသံၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ ထိိုင္ရာမွထာကာ စာၾကည့္ခန္းတံခါးကို အတြင္းမွ ေလာ့ခ်ၿပီး ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငုံ႔၍ ထိုင္ေနေသာ ေအာင္ကိုမင္း၏ ေဘးသို႔ရပ္လိုက္သည္။
“ေဇာ္ေဇာ္” သူမအသံက တုန္ခိုက္ေနသည္။ လက္တဖက္က ေကာင္ေလး၏ ပုခုံးကိုဖက္လိုက္သည္။ သူမအား ေအာင္ကိုမင္း ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ နဖူးကိုငုံ႔၍ နမး္လိုက္သည္။”ေဇာ္ကို..မမေမၽွာ္ေနတာၾကာၿပီကြယ္” “ကၽြန္…ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မိုးတို႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းကို”ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ၏ လက္က ေကာင္ေလး၏ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။
“စိတ္ခ်ပါ…ေဇာ္ရယ္..မမ မကန႔္ကြက္ပါဘူး..ဒါေပမဲ့ ေဇာ္က မမကိုလည္း အလွည့္ေပးေပ့ါ”ထိုင္ေနေသာ ေအာင္ကိုမင္းက သူ၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမိုးသူ၏ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။”ထ..ေဇာ္…မမ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…တခ်ီေလာက္ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္စမ္းကြယ္” ေနာက္သို႔လွည့္၍ ေအာင္ကိုမင္းကို ေက်ာေပးကာ ထဘီကိုခါးအထိ မလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚသို႔ လက္ေထာက္ကာ ကုန္းလိုက္၏။
ျပဴးထြက္လာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးက အရည္ၾကည္ေလးေတြပင္ စိမ့္၍ထြက္ေနၿပီ။ ခံဘူးေသာသူကိုေတြ႕၍ ခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ စိတ္ထလာရသလို လိုးခဲ့ဖူးေသာ သူကို ေတြ႕ရ၍ စိတ္ထလာရေသာ ေအာင္ကိုမင္း၏ လိီးကလည္း ေစာေစာထဲက ေတာင္ေနေခ်ၿပီ။
သူမ၏ ေနာက္သို႔ ပုဆိုးကိုခၽြတ္ကာ တိုးကပ္လိုက္ၿပီး လီးကို အရည္ၾကည္တို႔ခိုေန႐ုာ ေစာက္ပတ္သို႔ေတ့၍ သူမ၏ ပုခုံးကို လွမ္းဆြဲကာ တခ်က္တည္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ၿပီးပါၿပီ။
Comments
Post a Comment