ၾကား​ကား​ဆြဲ​တဲ့ ​ကား​သ​မား​အ​သည္း

‘‘​ဓါတ္​ဆီ ​ႏွစ္​ဂါ​လံ . . . ​အင္​ဂ်င္​ဝိုင္ ​တစ္​လုံး’’

‘‘​ကို​ေဇာ္​ႀကီး ​မ​ေန႔​က​ဆီ​ဖိုး ​ေပး​ၿပီး​ၿပီ​လား’’

‘‘​ဟာ ​အိုး​စြပ္ ​ခြက္​စြပ္ ​မ​ေန႔​က ​မ​က်န္​ပါ​ဘူး’’

‘‘​ဟဲ့ ​ရီ​ႏြယ္ . . ​ေဇာ္​ႀကီး​က်န္​တာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး . . . ​ကို​တင္​သန္း’’

‘‘​မ​သိ​ဘူး​ေလ ​အ​ေမ​တို႔​ဟာ​က’’

‘‘​ငါ့ . . . ​ေယာင္​ၿပီး ​ေျပာ​လိုက္​မိ​တာ ​ေဇာ္​ႀကီး​ေရ့’’

​ဓါတ္​ဆီ​ေမွာင္​ခို ​အ​ေရာင္း​ဆိုင္​မွ ​ေဒၚ​ဝိုင္း​သ​မီး ​ရီ​ႏြယ္​မွာ ​အ​ေတာ္​ေတာင့္​တင္း​ေသာ ​မိန္း​မ​လွ​ေလး​ျဖစ္​သည္။ ​သ​မိုင္း​မွာ ​ဓါတ္​ဆီ ​အ​ေရာင္း​ဆိုင္​ေတြ ​ရွိ​ေသာ္​လည္း ​ကား​သ​မား​ငယ္​ငယ္ ​အ​ထူး​သ​ျဖင့္ ​ရီ​ႏြယ့္ ​အ​လွ​ကို ​အ​ပမ္း​ေၿဖ ​ၾကည့္​လိုက္​သူ​တို႔​က ​သည္​ေရာက္​မွ ​ဝယ္​ၾက​ထည့္​ၾက​သည္။ ​ရီ​ႏြယ့္​အ​ေမ​က​လည္း ​ဒါ​ကို ​သ​ေဘာ​ေပါက္​ထား​သည္။ ​ဓါတ္​ဆီ​ဂါ​လံ​ခြက္​ကို ​မ​နိုင္​မ​နင္း ​ယူ​လာ​တတ္​ေသာ ​ရီ​ႏြယ့္​လက္​က​ေလး​ကို ​အုပ္​ကိုင္​ဖမ္း​ယူ​လိုက္​ရ​သည္​ကို​ပင္ ​သူ​တို႔​ဓါတ္​ဆီ​ဖိုး​ေလး ​တ​ဝက္​က်ိဳး​သြား​ေအာင္​ကို ​တန္​သည္​ထင္​ၾက​၏။ ​ပိုက္​ဆံ​ေပး​ၿပီး ​ရီ​ႏြယ့္ ​လက္​က​ေလး​ကို ​ကိုင္​ရ​ၿပီး ​ဆီ ​အ​လ​ကား​ရ​လိုက္​သ​လို ​သ​ေဘာ​ထား​ၾက​သည္။

​ေဇာ္​ႀကီး ​ေပၚ​တက္​ကတ္ ​အ​ဌား​ကား​ေလး ​ေမာင္း​စား​သည္​မွာ (၂)​ႏွစ္​ခန႔္​သာ ​ရွိ​ေသး​သည္။ ​ဦး​ေလး ​ျမ​သူ​က ​ေဇာ္​ႀကီး​အား ​ေက်ာင္း​တစ္​ဖက္​ႏွင့္ ​ကား​ေမာင္း​ေစ​ျခင္း ​ျဖစ္​သည္။ ​ဆယ္​တန္း ​မ​ေအာင္​ခင္ ​က​တည္း​က ​ေဇာ္​ႀကီး ​ေန႔ (၆) ​နာ​ရီ ​မွ ​ည (၁၀ ) ​နာ​ရီ ​အ​ထိ​ေမာင္း​၏။ ​လိုင္​စင္​လုံးဝ​မ​ရွိ၊ ​တ​ကၠ​သိုလ္ ​ေရာက္​မွ ​လိုင္​စင္​ရ​ၿပီး ​အ​တန္း​မ​တက္​မီ ​သုံး​ေလး​ေခါက္​ေလာက္ ​ဆြဲ​ၿပီး ​ည​ေန ​အ​တန္း​ၿပီး​ခ်ိန္​မွ ​ည​ဆယ္​နာ​ရီ​ခန႔္​အ​ထိ ​ေမာင္း​သည္။ ‘‘​ကို​ေဇာ္​က ​တ​ကၠ​သိုလ္​ေက်ာင္း​သား​ဆို’’

‘‘​အ​လ​ကား ​ေကာ​လ​ဟာ​လ​ေတြ’’

‘‘​အံ​မာ​ေနာ္ ​ရီ​ႏြယ့္ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​က ​ေျပာ​ပါ​တယ္​ေနာ္’’ ‘‘​ေက်ာင္း​ထဲ​ကို ​တစ္​ခါ​တစ္​ေလ ​ေရာက္​တတ္​တာ​ပဲ’’

​ဘာ​ျဖစ္​လို႔ ​ဝန္​မ​ခံ​ခ်င္​ရ​တာ​လဲ​ဟု ​ရီ​ႏြယ္ ​ေတြး​မ​ရ။ ​စ​ကား​က​လည္း ​နည္း​သ​လား ​မ​ေမး​နဲ႔။

​ဟို​တင္​သန္း​တို႔​နဲ႔​က​ေတာ့ ​ကြာ​ပါ့၊ ​ဓါတ္​ဆီ ​လာ​ဝယ္​တာ​နဲ႔ ​မ​တူ​ဘူး။ ​ရီ​ႏြယ့္​ကို ​ၾကည္​တဲ့ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​က ​ကၽြတ္​ထြက္​မ​တတ္​ပဲ . . ​စ​ကား​မ​ရွိ ​စ​ကား​ရွာ​ၿပီး . . ​သိပ္​ရစ္​တဲ့​လူ . . ။ ​အ​ေမ​က ​အဲ​ဒီ​လူ ​လာ​ၿပီ​ဆို​ရင္ ​ရီ​ႏြယ့္​ကို ​သ​တိ​ေပး​ၾကည့္​တတ္​တယ္ . . ​ရီ​ႏြယ္ ​သိ​တာ​ေပါ့ ​ဟင္း . . ​ဟင္း . . . ​အ​သက္ ( ၁၈ ) ​ႏွစ္​ပဲ

​ရွိ​ၿပီ​ဟာ​ကို။

​အဲ ​ရီ​ႏြယ္​က်​ေတာ့ ​ေဇာ္​ႀကီး​ကို ​စ​ကား​မ​ရွိ ​စ​ကား​ရွာ​ၿပီး . . ​ရစ္​တာ . . ​ေဇာ္​ႀကီး​က ​ေက်ာက္​႐ုပ္​ပင္။ ‘‘​အင္း​ေပါ့​ေလ ​တ​ကၠ​သိုလ္​က ​ၿပီး​ရင္ ​အ​ရာ​ရွိ​ျဖစ္​မယ့္​လူ ​ဆို​ေတာ့ ​ရီ​ႏြယ္​တို႔​ကို ​သိပ္​မ​ေရာ​ဘူး​ေပါ့ ​ဟုတ္​လား’’

‘‘​ဒါ​ေပါ့ . . ​ဒါ​ေပါ့’’

​ဟင္း ​ၾကည့္​ပါ​လား ​ဘယ္​ေလာက္ ​စိတ္​ပ်က္​ခ်င္​စ​ရာ ​ေကာင္း​လိုက္​တဲ့ ​လူ​ႀကီး​လဲ​လို႔ . . ​စိတ္​ပိန္​တယ္။ ‘‘​အ​ေမ​ဝိုင္း ​မ​နက္​ျဖန္ ​ခု​လို ​ည​ေန​ပိုင္း ​အ​တြက္ ​ႏွစ္​ဂါ​လံ ​ခ်န္​ေပး​ဦး​ေနာ္ .. ​ည ​ဆြဲ​စ​ရာ​မ​ရွိ​ပဲ ​ျဖစ္​ေန​ဦး​မယ္’’ ​ဘယ္​ကိ​စၥ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​အ​ေမ့​ကို​ပဲ ​ေျပာ​တတ္​တယ္​ေလ၊ ​အ​ဖက္​မ​တန္ ​သ​လို​လို​နဲ႔ ​သိပ္​ခံ​ျပင္း​ဖို႔ ​ေကာင္း​တာ​ဘဲ။

‘‘​ဟို ​ဝယ္​သူ​လာ​ရင္​ေတာ့ ​ေရာင္း​မွာ​ပဲ . . ​က်န္​က်န္ ​မ​က်န္​က်န္ ’’ ​ရီ​ႏြယ္ ​ရစ္​လိုက္​တဲ့ ​စ​ကား​ကို

​ဂ​႐ု​မ​စိုက္​ဘူး၊ ​ဘာ​မွ​လဲ ​ျပန္​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​ဓါတ္​ဆီ​ထည့္​ၿပီး ​ေမာင္း​ထြက္​သြား​တယ္။

​ရီ​ႏြယ္ ​စိတ္​ေပါက္​ေပါက္​နဲ႔ ​ဂါ​လံ​ခြက္​ႀကီး​ကို ​ေဆာင့္​ခ်​ပစ္​လိုက္​မိ​တယ္။ ‘‘​ဂြမ္း’’ ​က​နဲ ​အ​သံ​ၾကား​ေတာ့ ​အ​ေမ​က ​ဆတ္​က​နဲ ​လွည့္​ၾကည့္​ရင္း ​မာန္​သည္။ ‘‘​ဂါ​လံ​ခြက္​တစ္​လုံး ​တစ္​ရာ​ေက်ာ္​တယ္ ​သိ​ရဲ့​လား’’ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​လုပ္​စမ္း​ပါ ​မင္း​က​လည္း ​ေစာ္​ေလး​က ​သန႔္​ပါ​တယ္​ကြ . . ​ကုန္​စိမ္း​လာ​ခ်​ရင္း ​ကုန္း​တာ​ဟ ​ဝါ​သ​နာ’’

‘‘​ေၾကး​စား ​မ​ဟုတ္​ဘူး ​ဂစ္​တာ​ႀကီး​က ​ဟဲ​ဗီး​ႀကီး​ကြ’’

​အ​သား​ညိဳ​ညိဳ ​မြန္​ရည္ ​သန႔္​ျပန႔္​ဟန္​ရွိ​ေသာ္​လည္း ​အ​ဝတ္​အ​စား ​ခပ္​ႏြမ္း​ႏြမ္း​ႏွင့္​မိန္း​က​ေလး​တစ္​ေယာက္​ကို ​ကို​တင္​သန္း​တို႔ ​ပင့္​လာ​ၾက​သည္။ ​ကား​ေခါင္း​အ​တြင္း​၌ ​မ​ဂၢ​ဇင္း ​ဖတ္​ေန​ေသာ ​ေဇာ္​ႀကီး​က ​မိန္း​က​ေလး​ကို ​တစ္​ခ်က္​ၾက​ည့္​ရင္း ​သက္​ျပင္း​ခ်​မိ​သည္။ ​ကား​သ​မား​ေလာ​က​မွာ ​ဒါ​မ်ိဳး​ေတြ​က​လည္း ​ေတြ႕​တတ္​လြန္း​သည္။ ​ေဇာ္​ႀကီး​သည္ ​အ​ေတြ႕​အ​ၾကဳံ​က​ေတာ့ ​မ်ား​သည္။ ​အ​ေဝ​ေျပး​ကား​ပိုင္​ရွင္ ​ကို​သိန္း​ေအာင္

​ခ်က္​ပ​လက္​ႀကီး​ႏွင့္​လည္း ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​ျပည္၊ ​ေရႊ​ေတာင္​အ​ထိ ​ေခါက္​စား​ေမာင္း​ဖူး​၏။ ​သည္​လိုင္း​က်​ေတာ့ ​ရိုး​ရိုး​သား​သား ​ေရာင္း​ဝယ္​စား​ေန​ၾက​ေသာ ​မိန္း​မ​ငယ္​ေလး​မ်ား​ၾကား​၌ ​စုံး​ျပဴး​ေလး​ေတြ ​ပါ​တတ္​၏။ ​ေၾကး​စား​လဲ​မ​ဟုတ္ ​ခ​ရီး​သြား​ဟန္​လြဲ ​အ​ေပ်ာ္​သ​ေဘာ ​လႈပ္​ရွား​ၾက​ေသာ ​ပ်ံ​လႊား​မ​ေလး​ေတြ​ရွိ​၏။ ​အဲ ​တစ္​သား​က် ​ႏွစ္​သား​က် ​ပ်ံ​လႊား​မ​ႀကီး​ေတြ​လည္း​ရွိ​၏။ ​စံ​ပယ္​ယာ ​စံ​လွ​ႏွင့္​က​ေတာ့ ​အ​ေၾကာ​တည့္​သည္။ ​အ​ေလ​န​ေတာ ​ပါး​စပ္​က ​ထြက္​တတ္​ေသာ ​စံ​လွ​ႏွင့္ ​အ​ယု​တၱ​အ​န​တၱ ​မိုး​မြ​ႏွ္​ေအာင္ ​ေျပာ​တတ္​ေသာ ​ေဒၚ​ေဒါင္း​ဆို​သည့္ ​အ​ညာ​ကုန္​သည္ ​မု​ဆိုး​မ ​အ​သက္ (၃၅) ​ႏွစ္​ခန႔္ ​မိန္း​မ​ႏွင့္​သာ ​ဆုံ​မိ​လၽွင္ ​ကား​တစ္​စင္း​လုံး ​တ​ဝါး​ဝါး ​ဆူ​ညံ​လာ​သည္။

​ယ​ခု ​သည္​ဟာ​မ​ေလး​ကား ​ေဒၚ​ေဒါင္း​တို႔​ကဲ့​သို႔​ေသာ ​အ​မ်ိဳး​အ​စား ​မ​ဟုတ္​သည္​က​ေတာ့ ​အ​တိ​အ​က်။ ​ရိုး​သား​ေသာ ​မ်က္​လုံး​ညိဳ​ညိဳ​ေလး​မ်ား​က ​ဝမ္း​နည္း​ရိပ္​သမ္း​ေန​သ​ေယာင္ ​ေမွး​ရီ​ေန​သည္။ ​ပိ​ပိ​ရိ​ရိ ​ေစ့​ထား​ေသာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​က ​စ​ကား​တစ္​ခြန္း​ကို ​ဆို​ခဲ​ေစ ​ျမဲ​ေစ ​ဆို​သည့္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​မ်ိဳး။

‘‘​နာ​မည္ ​ဘယ္​လို​ေခၚ​လဲ’’

‘‘​မိ​ေခ်ာ​ပါ . . .’’

‘‘​ကို​တူး​တို႔ ​ေခၚ​လာ​တာ​လား’’

‘‘​ည​ကား​ရွိ​တယ္ ​ႀကိဳ႕​ပင္​ေကာက္​အ​ထိ ​ေရာက္​မယ္​ဆို​လို႔ ​လိုက္​လာ​ခဲ့​တာ​ပါ . . ​ကား​ရွိ​တယ္​မို႔​လား​ဟင္’’

‘‘​ေရာ္ . . ​ကို​တူး​ေတာ့ ​ေရာ​ဂါ​ရွာ​လာ​ၿပီ’’

​မိ​ေခ်ာ​က ​က​ေမ႓ာ​ဇ​လြယ္​အိတ္​ေဟာင္း​ေလး​ကို ​ထိပ္​မွ​စု​စည္း​ကာ ​တင္း​တင္း​ႀကီး ​ကိုင္​ထား​သည္။ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား​က ​တစ္​စုံ​တစ္​ရာ​ကို ​သ​ေဘာ​ေပါက္​သ​လို ​ေျခာက္​ျခား​စ ​ျပဳ​လာ​သည္။

‘‘​မင္း​က ​ဘယ္​အ​ထိ​သြား​မွာ​လဲ’’

‘‘​ႀကိဳ႕​ပင္​ေကာက္ ​မ​ေရာက္​ပါ​ဘူး ​နင္း​ၾကမ္း​ႀကီး​ျဖစ္​ျဖစ္ ​က​ေဝ​စု​ျဖစ္​ျဖစ္ ​အိုး​သည္​ကုန္း​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ဘယ္​မွာ​ဆင္း​ဆင္း ​ရ​ပါ​တယ္’’ ‘‘​အ​ေဖၚ​ေတြ​က ​ဘယ္​ေရာက္​ကုန္​လို႔​လဲ’’

‘‘​ကၽြန္​မ​က ​ဒါ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​လိုက္​လာ​တာ . . . ​မ​ေရြး​တစ္​တင္း​နဲ႔ ​ဇီး​ခ်ိဳ​ႏွစ္​ေတာင္း​ပဲ ​ယူ​လာ​တာ ​ေရာင္း​ေကာင္း​လို႔ ​ေရာက္​တာ​နဲ႔ ​ကုန္​ေရာ၊ ​သူ​တို႔​က ​ေနာက္​ႏွစ္​ရက္​ေလာက္ ​ဆက္​ေန​ဦး​မွာ ​ကုန္​ခ်င္း​က ​မ​တူ​ဘူး၊ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​ေရာင္း​ေကာင္း​တုန္း ​ျပန္​ယူ​ခ်င္​လို႔​ပါ’’

​မိ​ေခ်ာ ​လုံး​ေစ့ ​ပတ္​ေစ့ ​ရွင္း​ျပ​ေတာ့ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​စိတ္​မ​ေကာင္း၊ ​ဆုံး​ျဖတ္​ခ်က္​တစ္​ခု​ကို​လည္း ​အ​လ်င္​အ​ျမန္ ​ခ်​လိုက္​မိ​သည္။

‘‘​မိ​ေခ်ာ . . . ​ကား​ေပၚ​တက္’’

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​အစ္​မ​ေရ . . ​ေရွ႕​မွာ ​ေဟာင္း​ေလာင္း​ႀကီး​ခင္​ဗ် . . ​တိုး​ထား’’

‘‘​ၾကပ္​ေန​ၿပီ ​စံ​လွ​ရဲ့’’

‘‘​ဒါ​မ်ိဳး​က ​ၾကပ္​မွ​ေကာင္း​တာ ​အစ္​မ​ရဲ့ . . ​ေရွ႕​တိုး’’

‘‘​ေဆာင့္​တယ္​ဟဲ့’’

‘‘​ေဆာင့္​မယ္​ေလ . . . ​ဥ​ကၠံ​ေက်ာ္​ရင္ ​ပို​ေဆာင့္​ဦး​မယ္ ​အ​ေမ​ဂ်မ္း ​ဝင္​သ​လား​ေအာက္​ေမ့​ရ​တယ္ . .

​ယုံ​မ​လား ​မ​သိ​ဘူး’’

​စံ​ပယ္​ယာ ​စံ​လွ ​ရိုး​သား​စြာ ​ေျပာ​ေန​ေသာ္​လည္း ​ရန္​ကုန္​ျပန္ ​ကုန္​သည္​မ်ား​ခ်ည္း ​ေရြး​တင္​လာ​ေသာ ​ခ​ရီး​သည္​မ်ား​က ​ငိုက္​ျမည္း​ရင္း​မွ ​ျပဳံး​ၾက​သည္။

‘‘​အစ္​မ​ေရ . . ​ေပါင္​ေလး​ျဖဲ​လိုက္​ၿပီး ​ခြ​လိုက္​ပါ​လား ​အ​ဆင္​ေျပ​သြား​တာ​ေပါ့’’

​ကား​ေပါက္ ​အ​တက္​အ​ဆင္း​ေဘး​မွ ​ေတာင္း​လြတ္​ႀကီး​ကို ​ပိုက္​ကာ ​ၾကပ္​ၾကပ္​တည္း​တည္း ​ထိုင္​ေန​ေသာ ​အ​သက္ (၂၀) ​ခန႔္ ​အ​မ်ိဳး​သ​မီး​တစ္​ဦး​ကို ​လက္​ညႇိုး​ထိုး​ၿပီး ​လွမ္း​ေျပာ​လိုက္​တယ္’’

‘‘​မ​ခြ​တတ္​ဘူး​ဟဲ့’’

‘‘​ဟာ . . ​ဒါ​ေတာ့ ​အစ္​မ ​သက္​သက္​လိမ္​တာ​ပါ​ဗ်ာ ​စမ္း​ၿပီး​ခြ​ၾကည့္​လိုက္​စမ္း​ပါ . . ​ေနာက္​ဆို ​ခြ​တတ္​သြား​ေရာ’’

‘‘​ကိုယ့္ . . ​မ​ေအ . . ’’

‘‘​ဟင္း . . ​ဟင္း . . ​မ​ဆဲ​နဲ႔​ေနာ္ . . ​စံ​လွ​ဆို​တဲ့​ေကာင္​က ​မ​ေက်​နပ္​ရင္ . . ​ကန္​ခ်​ခဲ့​မွာ’’

‘‘​အံ​မာ . . . ​လုပ္​ရဲ​လုပ္​ၾကည့္​ပါ​လား’’

‘‘​လုပ္​ရဲ​လို႔​ေပါ့​ဗ်ာ . . ​ဟင္း . . . ​ဟင္း . . . ​လုပ္​ခ်င္​တာ​ေပါ့’’

​စံ​လွ​အ​ေၾကာင္း ​သိ​ေန​ၾက​ေသာ ​ေဒၚ​ေဒါင္း​တို႔ ​အုပ္​စု​က ​စံ​လွ​ကို ​မ်က္​စ​ပစ္​ၿပီး ​ေျမႇာက္​ေပး​ေန​ၾက​၏။ ​ခ​ရီး​သည္ ​မိန္း​က​ေလး​က ​မ်က္​ႏွာ​ႀကီး​နီ​ၿပီး ​ေဒါ​ကန္​ေန​၏။ ​ေထာက္​ႀကံ့​ကို ​ေက်ာ္​ၿပီး ​ေမွာ္​ဘီ ​မ​ဝင္​ခင္ ​မိုး​ခ်ဳပ္​စ​ျပဳ​လာ​သည္။ ​တပ္​ႀကီး​ကုန္း​အ​လြန္ ​ေမွာ္​ဘီ ​အ​ဝင္​၌ ​လမ္း​မီး​တိုင္​မ်ား ​လင္း​ေန​ေခ်​ၿပီ။ ​မိ​ေခ်ာ​ကိ​စၥ​ကို ​ကူ​ညီ​ရင္း ​ေမာင္း​ေန​က် ​ကို​သိန္း​ေအာင္​၏ ​ခ်က္​ပ​လက္ ​ဘတ္(စ္)​ကား​ကို ​ျပည္​ေခါက္​ေၾကး​စား ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေမာင္း​လာ​ျခင္း​ျဖစ္​ၿပီး ​ေရႊ​ျမ​ယာ​ကုန္း ​အ​လြန္​၌ ​တိုက္​ႀကီး​ဘက္​မွ ​ဝင္​လာ​ေသာ ​အီ​ဇူး​ဇူး​ကား​ႀကီး​မ်ား ​မီး​ေရာင္​ေၾကာင့္ ​သ​တိ​ထား​ေမာင္း​ေန​ရ​သည္။ ​မိုး​ညိဳ . . ​သ​ရက္​ေခ်ာင္း ​လမ္း​ခြဲ​အ​ေရာက္ ... ‘‘​ဒိုင္း . . ​ေဖါင္း . . ​ဖ​လပ္ . . ​ဖ​လပ္ . . ​ဖ​လပ္’’

​ဘီး​ေပါက္​သြား​သည္။ ​လိုင္​နာ​ကၽြတ္​က ​တ​ရြတ္​တိုက္​ႀကီး . . ​ဖ​လပ္ . . ​ဖ​လပ္ ​ႏွင့္​ပါ​လာ​သည္။

‘‘​ကၽြတ္​ၿပီ​ကြာ ​စ​ပယ္​ယာ​ဝွီး ​မ​ပါ​ဘူး’’

​စံ​ပယ္​ယာ ​စံ​လွ​စ​ကား​က ​ထြန္း​ေဇာ္​နား​ထင္​ကို ​တူ​ႏွင့္ ​ထု​လိုက္​သည္​ႏွင့္ ​တူ​လွ​သည္။

‘‘​ဟိုင္း​ေဝး​ေမာင္း​တာ ​စ​ပယ္​ယာ​ဘီး ​မ​ယူ​လာ​ဘူး​လား ​စံ​လွ​ရ’’

‘‘​ေမ့​တာ ​အာ​စ​ရိ​ရဲ့ .. ​ဂို​ေဒါင္​ေရွ႕​မွာ ​ထုတ္​ၿပီး​သား’’

​သာ​ယာဝ​တီ ​ပန္း​ကန္​စက္​မွ ​လၽွပ္​စစ္​မီး​ေရာင္ ​ျပာ​လဲ့​လဲ့​ကို ​ထိန္​ထိန္​ညီး​ေအာင္ ​လွမ္း​ေတြ႕​ေန​ရ​ေသာ္​လည္း ​ထြန္း​ေဇာ္​တို႔ ​ကား​ရပ္​ထား​ေသာ ​ေန​ရာ​က ​ျခဳံ​ႏြယ္ ​လယ္​ကြင္း​ႏွင့္ ​မဲ​မဲ​ေမွာင္​ေန​သည္။ ​ေနာက္​ကား​ကို ​ေမၽွာ္​သူ​က ​ေမၽွာ္​သည္။

‘‘​ကိုး​ကိုး​တစ္ ​အ​လာ​ကို ​ေစာင့္​ရ​ေတာ့​မွာ​ပဲ’’

​မ​နက္ ​ေလး​နာ​ရီ​ခန႔္ ​ထြက္​လာ​မည့္ ​ကို​သိန္း​ေအာင္ ​ေမာင္း​လာ​ေသာ ​ကား​ကို​သာ ​ေစာင့္​ဖို႔​ရွိ​ေတာ့​၏။ ​စံ​လွ​က ​လြယ္​အိတ္​ကို ​စ​လြယ္​သိုင္း​လြယ္​လိုက္​၏။

‘‘​ေငြ​ပါ​တဲ့​သူ​ေတြ ​လုံ​လုံ​ျခဳံ​ျခဳံ ​ထား​ဗ်ိဳ႕ ​ရန္​သူ​မ်ိဳး​ငါး​ပါး​ေတာ့ ​တာ​ဝန္​မ​ယူ​နိုင္​ဘူး​ေနာ္’’ ​ေမွာင္​ႀကီး​မဲ​ထဲ​၌ ​ေျခာက္​ျခား​စြာ ​ၿငိမ္​သက္​သြား​၏။

‘‘​ကား​ေပၚ​မွာ ​အိပ္​ခ်င္​တဲ့​သူ ​ဝင္​အိပ္ . . ​ႏွင္း​မ​စို​ဘူး​ေပါ့​ဗ်ာ ​က်ဳပ္​တို႔​က​ေတာ့ ​ကား​ေစာင့္​ရ​မွာ​မို႔ ​ကား​ေခါင္း​ေပၚ ​တက္​အိပ္​မွာ’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ဖင္​ထိုင္​ခုံ​ေအာက္​မွ ​ေစာင္​ပါး​ေလး​ထုတ္​ယူ​ၿပီး ​ကား​ေအာက္​ဆင္း​ရန္ ​ျပင္​လိုက္​သည္။

‘‘​အစ္​ကို . . ’’

​အား​ငယ္​တုန္​လႈပ္​ေန​ရွာ​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​အ​သံ​က ​တိုး​ညႇင္း​လြန္း​လွ​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လွည့္​ၾကည့္​သည္။

‘‘​မိ​ေခ်ာ ​ပိုက္​ဆံ​အိတ္ ​ယူ​ထား​ေပး​ပါ​ေနာ္’’

​စ​ပယ္​ယာ ​စံ​လွ ​စ​ကား​ကို ​ခ​ရီး​မ​သြား​ဘူး​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​က ​အ​ဟုတ္​ထင္​ကာ ​အ​ႀကီး​အ​က်ယ္​ေၾကာက္​ေန​၏။ ‘‘​အ​လ​ကား ​စံ​လွ ​ေနာက္​တာ​ပါ ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့ ​ဒီ​လမ္း​က ​လုံ​ျခဳံ​ပါ​တယ္ . . ​ဒို႔​သာ ​မ​သိ​တာ ​ဒီ​အ​ေမွာင္​ေတြ​ထဲ​မွာ ​တပ္​မ​ေတာ္​က ​အ​ျမဲ​ကင္း​လွည့္​ေန​တာ​ပါ၊ ​နဲ​နဲ ​ည​နက္​သြား​ေတာ့ ​ေတြ​လိမ့္​မယ္​ေလ ​ရဲ​ေဘာ္​ေတြ’’ ‘‘​ဟာ . . ​သူ​မ်ား​ကို ​မ​လိမ္​ပါ​နဲ႔ ​အစ္​ကို​ရယ္ ​ယူ​ထား​ေပး​ပါ​ေနာ္ . . ​မိ​ေခ်ာ ​တ​ကယ္​ေၾကာက္​တာ’’ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ထပ္​ရွင္း​ျပ​မ​ေန​ေတာ့၊ ​မိ​ေခ်ာ ​လြယ္​အိတ္​ေလး​ကို ​ဖင္​ထိုင္​ခုံ ​ေသ​တၱာ​ထဲ ​ထည့္​ၿပီး ​ေသာ့​ခတ္​ေပး​လိုက္​၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

​အ​ေမွာင္ . . .

​အ​ေမွာင္​သည္ ​ေအး​စက္ ​ပိန္း​ပိတ္​လာ​သည္။

‘‘​ဝွီး . . . ​က်​လိုက္​တဲ့​ႏွင္း​ေတြ​ကြာ’’

​စံ​လွ​က ​ေစာင္​ကို ​တင္း​တင္း​ျခဳံ​ရင္း ​ၿငီး​သည္။ ​ပါး​စပ္​က ​ေဆး​ေပါ့​လိပ္​ကို​လည္း ​တြင္​တြင္​ဖြာ​ေသး​သည္။

‘‘​စံ​လွ ​အိပ္​ၿပီ​လား . . ​ဟဲ့’’

​ေဒၚ​ေဒါင္း​အ​သံ ​ကား​ထဲ​မွ ​ထြက္​လာ​ေလ​သည္။

‘‘​ဘယ္​လို​လုပ္ ​အိပ္​လို႔​ရ​မွာ​လဲ​ဗ်ာ၊ ​ႏွင္း​ေတြ​က ​တ​အား​က်​ေန​တာ’’

‘‘​မ​အိပ္​ေသး​ရင္ ​လာ​ေလ ​ဟဲ့ ​လက္​ဖက္​စား​မယ္’’ ‘‘​ေအး​ဗ် ​ကၽြန္​ေတာ္​လည္း ​ခု​မွ​ဆာ​လာ​တာ’’

​ျပဴ​တင္း​ေပါက္ ​တံ​ခါး​ကို ​နင္း​ၿပီး ​ဆင္း​ရန္​ျပင္​သည္။ ​ကား​အ​တြင္း​၌ ​ေမွာင္​ေန​သည္။

‘‘​မီး​ထြန္း​ဖို႔ ​မ​ပါ​ၾက​ဘူး​လား​ဗ်ာ’’

‘‘​ဟဲ့ . . ​နင့္​ကား ​ပ်က္​မယ္​လို႔​မွ ​ႀကိဳ​မ​သိ​တာ’’

‘‘​ေအာ ​ႀကိဳ​သိ​ရင္​လည္း ​က်ဳပ္​က​လည္း ​ထြက္​ေတာင္​မ​လာ​ဘူး’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​စစ္​အ​ကၤ်ီ​ေကာ္​လံ​ကို ​ဆြဲ​ေထာင္​ထား​ရင္း ​ရန္​ကုန္​ဘက္​မွ ​ေပၚ​လာ​အံ့​ေသာ ​ကား​မ်ား​ကို ​ေမၽွာ္​ေန​မိ​သည္။

​စံ​လွ​ႏွင့္ ​ေဒၚ​ေဒါင္း​တီး​တိုး​စ​ကား​ေတြ ​ေျပာ​ေန​၏။ ​ေဒၚ​ေဒါင္း​အုပ္​စု​၌ ​ေဒၚ​ေဒါင္း၊ ​မ​ခင္၊ ​မ​သိန္း၊ ​မ​ပြင့္​ႏွင့္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​မ​သိ​ေသာ ​မ်က္​ႏွာ​စိမ္း ​မိန္း​က​ေလး ​ႏွစ္​ေယာက္​ပါ​သည္။ ​ျပည္၊ ​ေရႊ​ေတာင္ ​သြား​ၾက​မည့္ ​ခ​ရီး​သည္ ( ၄ ) ​ေယာက္​က​လည္း ​အ​မ်ိဳး​သ​မီး​ခ်ည္း ​ျဖစ္​၏။ ​မိ​ေခ်ာ​ႏွင့္​ဆို​လၽွင္ ​စု​စု​ေပါင္း ​ခ​ရီး​သည္ ( ၈ ) ​ေယာက္​ပါ​သည္။ ​ေသ​တၱာ​ခြံ ​ဆီ​ပီ​ပါ​ခြံ​ႏွင့္ ​ဂုန္​နီ​အိတ္​မ်ား​ေၾကာင့္ ​ကား​က ​အ​တန္​ငယ္ ​ၾကပ္​သ​ေယာင္ ​ျဖစ္​ေန​ရ​၏။

​ညီ​ညာ​စြာ ​တန္း​စီ​ေန​ေသာ ​သာ​ယာဝ​တီ ​ပန္း​ကန္​စက္​ဆီ​မွ ​လၽွပ္​စစ္​မီး​ေရာင္​သည္​ပင္ ​ထြန္း​ေဇာ္​တို႔​အ​တြက္ ​အား​ရွိ​စ​ရာ​ျဖစ္​ေန​ရ​၏။ ​ေဆာင္း​ည​သည္ ​ေအး​စက္​စြာ ​တိတ္​ဆိတ္​ေန​၏။

‘‘​အစ္​ကို . . ​အစ္​ကို ​ခ​ဏ . . ​ခ​ဏ’’

​ေမွး​စင္း​သ​ေယာင္ ​မ်က္​ခြံ​မ်ား​ကို ​မ​နဲ​ဖြင့္​ရ​၏။ ​မိ​ေခ်ာ​အ​သံ​ဟု​လည္း ​စိတ္​က​သိ​လိုက္​သည္။

‘‘​အစ္​ကို ​စ​ပယ္​ယာ ​မ​ေကာင္း​ဘူး’’ ‘‘​ဟင္ . . . ​ဘာ​ျဖစ္​လို႔​လဲ ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့’’

​မိ​ေခ်ာ ​ဆက္​မ​ေျပာ၊ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ခ်ိဳး​ဖဲ့​လုပ္​ရင္း ​ေခါင္း​ကို ​ငုံ႔​ေန​သည္။ ​ၾကယ္​ေရာင္ ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​က ​မိ​ေခ်ာ ​လႈပ္​ရွား​မႈ​ေလး​မ်ား​ကို ​ျမင္​ေန​ရ​ေလ​သည္။

‘‘​စံ​လွ . . . ​မိ​ေခ်ာ​ကို . . . ​ဘာ’’

‘‘​အို . . ​မိ​ေခ်ာ​ကို ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ပါ​ဘူး . . . ​ဟို ​ေဒၚ​ေဒါင္း​ဆို​တဲ့ ​မိန္း​မ​နဲ႔ ​မိ​ေခ်ာ​ေျပာ​မွာ’’

‘‘​ေအာ္ ​ေဟာ္ ​သူ​က ​ဒီ​လို​ပဲ ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့ ​ကုန္​သည္​ေတြ​နဲ႔ ​ရင္း​ႏွီး​ေန​ေတာ့ ​အ​တူ​တူ ​အိပ္​တတ္​တယ္ ​ဘာ​မွ​မ​ျဖစ္​ပါ​ဘူး . . . ​အ​ဟင္း’’

‘‘​အာ . . . ​ျဖစ္​ေန​တာ ​အစ္​ကို​က​လဲ ​မ​သိ​ပဲ​နဲ႔’’

‘‘​ျဖစ္​ေန​တာ . . . ​ဟုတ္​လား’’

‘‘​အင္း . . ​ဆို ​သြား​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​ပါ​လား’’ ‘‘​ဟင္ ​မ​ၾကည့္​ရဲ​ဘူး ​ဟင္း​ဟင္း​ဟင္း’’

​က​တၱ​ရာ​လမ္း​သည္ ​ေႏြး​ေန​သည္။ ​မာ​ေက်ာ​ေသာ ​က​တၱ​ရာ​လမ္း ​ေႏြး​ေႏြး​ေပၚ​၌ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​ရာ ​မိ​ေခ်ာ​သည္​လည္း ​သူ​ႏွင့္ ​မ​နီး​မ​ေဝး​၌ ​အ​သာ​အ​ယာ ​ထိုင္​လိုက္​ရွာ​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏​အ​ၾကည့္​က ​မိ​ေခ်ာ​ထံ

​ေရာက္​သည္။ ​အ​သက္​ႏွစ္​ဆယ္​ဝန္း​က်င္ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ . . . ​က်န္း​မာ​ေတာင့္​တင္း​သည္။ ​ရိုး​သား​ပုံ ​အ​မူ​အ​ယာ​ေလး​မ်ား​က ​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​က​႐ု​ဏာ​သက္​ေစ​သည္။

‘‘​မိ​ေခ်ာ ​ရင္​ေတြ​ခုန္​ေန​တာ’’ ​အ​ဆက္​အ​စပ္​မ​ရွိ ​တိုး​တိုး​ေျပာ​သည္။

‘‘​ဘာ​ျဖစ္​လို႔ . . ’’

‘‘​ဟို​မွာ ​ျဖစ္​ေန​ၾက​တာ​ႀကီး​ကို ​ေတြ႕​ၿပီ​လား’’ ​မ​ပြင့္​တ​ပြင့္​ေလး ​ေျပာ​လိုက္​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​အ​သံ​ေလး ​တုန္​လွိုက္ ​လွိုက္​ခတ္​ေန​သည္​မွာ ​ထင္​ရွား​လွ​သည္။ ​ေျမာင္း​လာ​ေပး​တာ​လား​ဟု ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေတြး​၏။ ​အ​ထာ​ေပး​ေန​တာ ​ဟုတ္​ရင္​ေကာ​ဟု ​ေတြး​ကာ ​စိတ္​က ​မ​ရဲ။ ​နက္​ေမွာင္​ေသာ ​က​တၱ​ရာ​လမ္း​က

​ႏွင္း​ထု​အ​တြင္း ​တိုး​ထြက္​သြား​ရာ​သို႔​သာ ​ရင္​ပူ ​အာ​ေျခာက္​ေန​မိ​သည္။

‘‘​အစ္​ကို ​ကား​လာ​ရင္​ႏွိုး​ေနာ္ ​မိ​ေခ်ာ ​အိပ္​မ​လို႔’’ ​ေစာင္​ပါး​ေလး​ကို ​ခင္း​ၿပီး ​ေျပာ​၏။

‘‘​ေျမ​ေငြ႕​မႈတ္​မယ္ ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့’’

‘‘​ဒါ​ျဖင့္ ​အစ္​ကို႔ ​ေပါင္​ေပၚ​မွာ ​ေခါင္း​တင္​မယ္ ​ကဲ’’

​ေခါင္း​ေလး​က ​ေစြ႕​က​နဲ ​ေပါင္​ေပၚ ​ေရာက္​လာ​သည္။ ​သစ္​ငုတ္​တို​ႀကီး ​လွိုင္း​ပုတ္​ခံ​ရ​သည့္​ႏွယ္ ​တုံ​က​နဲ ​တုံ​၏။ ​မိ​ေခ်ာ ​ဆံ​ပင္​ၾကား​မွ ​အုန္း​ဆီ​ႏွင့္ ​စံ​ပယ္​ရ​နံ့​ေလး​ကို ​ရႈ​ရွိုက္​မိ​သည္။

‘‘​ခ်မ္း​လာ​ၿပီ​ေနာ္’’

‘‘​အင္း ​ခ်မ္း​လာ​ၿပီ’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​လည္​ေခ်ာင္း​မွ ​တစ္​ဆို႔​ဆို႔ ​ထြက္​သည့္​အ​သံ​က ​လွိုင္း​မ​ညီ၊ ​တုန္​ခါ​ေန​သည္။ ​စိတ္​လႈပ္​ရွား​မႈ​က ​ျမင့္​လာ​သည္။ ​ႏွ​လုံး​ခုန္​သံ​ကို ​မိ​ေခ်ာ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​တ​ကယ္​တမ္း ​အ​သည္း​ႏွ​လုံး​ကို ​ကိုင္​လႈပ္​ျခင္း ​ခံ​ေန​ရ​သ​လို ​ရင္​ေတြ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ခုန္​ေန​ရ​သည္​က ​မိ​ေခ်ာ​သာ​ျဖစ္​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​မိန္း​မ​သား​တစ္​ဦး ​ျဖစ္​ေန​ရ​ျခင္း​ကို​ပင္ ​ကိုယ္​ဖါ​သာ ​မ​ေက်​နပ္။

​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​စ​ေတြ႕​လိုက္​စဥ္​က​တည္း​က ​မ​ေခ်ာ ​ရွိန္း​က​နဲ ​ႏွ​လုံး​ေသြး ​ေဆာင့္​တိုး​ျခင္း​ကို ​ခံ​ခဲ့​ရ​သည္။ ​ရိုး​သား​ခန႔္​ညား​ဟန္ ​ေယာက္်ား​ပီ​သ​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​ဥ​ပ​ဓိ​႐ုပ္​ကို​က ​မ​ေခ်ာ​ကို ​ေျခာက္​ျခား​ေစ​ခဲ့​သည္။ ​စံ​လွ​ႏွင့္ ​ေဒၚ​ေဒါင္း​တို႔ ​တ​ရြ​တွ္​ရြ​တွ္ ​တ​ျြ​ပတ္​ျြ​ပတ္ ​အ​လုပ္​ျဖစ္​ေန​သံ​မ်ား​ကို ​နီး​ကပ္​စြာ ​ၾကား​ေန​ရ​က​တည္း​က ​မိ​ေခ်ာ ​မ​ေန​နိုင္ ​မ​ထိုင္​နိုင္ ​ျဖစ္​လာ​ရ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​အိပ္​ေမာ​က်​ေန​ဟန္​ျဖင့္ ​လူး​လြန႔္​ရင္း ​လက္​ကို ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​သို႔ ​ထည့္​လိုက္​သည္။

​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္း​ဘီ ​ပါ​ဟန္​မ​ရွိ​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​လက္​ခုံ​ႀကီး​ႏွင့္ ​ဖိ​မိ​လိုက္​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​တြန႔္​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ကာ ​ေလ​ထိုး​လိုက္​ေသာ ​တာ​ယာ​ကၽြတ္​ႏွယ္ ​ေဖါင္း​ေဖါင္း​တက္​လာ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​အ​သက္​ရႈ​သံ ​သိ​သိ​သာ​သာ ​က်ယ္​လာ​၏။ ​လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​မ်ား​ျဖင့္ ​ထန္း​လ်က္​ေခ်ာင္း ​လွိမ့္​သ​လို ​လွိမ့္​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​အ​ညာ​မွာ ​ထန္း​လ်က္​ေခ်ာင္း ​လွိမ့္​ေန​က် ​မိ​ေခ်ာ ​လက္​က​ေလး​မ်ား​က ​ကၽြမ္း​က်င္​၏။ ​ေထာင္း​က​နဲ​ကန္​တက္​လာ​သည္။ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး ​အ​ထာ​ေပါက္​ေန​ၾက​သည္။ ​ရင္​ေတြ

​ပူ​ေလာင္​ေမာ​ဟိုက္​လာ​ၾက​သည္။ ​ဟန္​ေဆာင္​မႈ ​အ​ေရ​ခြံ​သည္ ​တ​ေျဖး​ေျဖး ​ေလ်ာ​က် ​ေျပ​ဆင္း​လာ​ေန​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​လက္​မ်ား​က ​မိ​ေခ်ာ ​ပု​ခုံး ​လုံး​လုံး​က်စ္​က်စ္​က​ေလး​ကို ​လုံး​ပြတ္ ​ဖိ​ညႇစ္​မိ​၏။ ​မိ​ေခ်ာ ‘‘​ဟင္း’’ ​က​နဲ ​သက္​ျပင္း​ခ်​ၿပီး ​ပက္​လက္​လွန္​လိုက္​သည္။ ​ေခါင္း​က ​ပူ​ေႏြး​ေသာ ​က​တၱ​ရာ​လမ္း​ေပၚ

​ေရႊ႕​ေျပာင္း​ခ်​လိုက္​သည္။ ​မႈံ​ရီ​ေသာ ​ၾကယ္​ေရာင္​က​ေလး​မ်ား​ေအာက္ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​မိ​ေခ်ာ ​အ​ေမာ​တ​ေကာ ​ရွာ​ေဖြ​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​အ​ထင္​ေသး​ေသာ ​မ်က္​ဝန္း​မ်ား​ကို ​မိ​ေခ်ာ ​ရြံ​သည္။ ​မ​ျမင္​နိုင္​ေသာ ​အ​ေမွာင္​ရိပ္​ထဲ​မွ ​အစ္​ကို႔​မ်က္​ႏွာ​၌ ​အ​ခ်စ္​ေရာင္​ျခည္​မ်ား​သာ ​သန္း​ေန​ပါ​ေစ​ဟု ​စိုး​ထိတ္​ဗ်ာ​ပါ​ဒ​ႏွင့္ ​ႀကိတ္​၍ ​ဆု​ေတာင္း​ရ​သည္။

‘‘​မိ​ေခ်ာ . . . ​ရယ္’’

​ၿပိဳ​ဆင္း​လာ​ေသာ ​ကာ​မ​ေတာင္​က်​ေရ​အ​လ်င္​၌ ​သူ​၏​သိက္​ခာ​ကမ္း​ပါး​ႀကီး ​တစ္​စ ​တစ္​စ ​တိုက္​စား​ၿပိဳ​က်​လာ​ေသာ ​အ​သံ​ႀကီး​က ​မိ​ေခ်ာ​ရင္​ကို ​ေႏြး​ေထြး​သြား​ေစ​သည္။ ​မ​ရဲ​တ​ရဲ ​တုန႔္​ဆိုင္း​ဆိုင္း ​အစ္​ကို႔​လက္​မ်ား​ကို ​မိ​ေခ်ာ ​ရဲ​ရဲ​တင္း​တင္း​ေလး ​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ေပၚ​သို႔ ​ဖိ​အုပ္ ​ကိုင္​တြယ္​ေစ​လိုက္​သည္။ ​အစ္​ကို႔ ​အ​သက္​ရႈ​သံ​ႀကီး​က ​ည​ေန​က ​ကား​တာ​ယာ​အ​တြင္း​မွ ​လက္​က်န္​ေလ​မ်ား ​စိမ့္​ထြက္​ေန​သ​လို ​က်ယ္​ေလာင္​လာ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​အစ္​ကို႔​ေပါင္​ၾကား​သို႔ ​က​မန္း​က​တမ္း ​လက္​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ရာ ​မာ​တင္း ​မတ္​ေထာင္​ေန​ေသာ ​ခ်စ္​စ​ရာ ​တစ္​တုံး​တစ္​ခဲ ​အစ္​ကို႔​ပ​စၥည္း​ႀကီး​ကို ​ပယ္​ပယ္​နယ္​နယ္ ​ဆုပ္​နယ္​ေလ​၏။ ​အစ္​ကို႔​ဖင္​ႀကီး ​ေျမာက္​ႂကြ​ေျမာက္​ႂကြ​ႏွ​င့္ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​သည္​ကို ​မိ​ေခ်ာ​ခံ​စား​ထိ​ေတြ႕​ေန​ရ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ​နို႔​ေတြ​ေပၚ​တင္​ေပး​ထား​ေသာ ​အ​ကို႔​လက္​ေတြ​က ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ႏွ​င့္​ရဲ​တင္း​လာ​ၿပီး ​နို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​ပယ္​ပယ္​နယ္​နယ္ ​ဆုပ္​ကိုင္​ျဖစ္​ညႇစ္​လာ​၏။ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ႏွ​င့္ ​ႏွစ္​ဦး​သား ​နား​လည္​မႈ​ရ​လာ​ၾက​သည္။

‘‘ ​ကား​နဲ႔ ​ေဝး​ေဝး ​သြား​ရ​ေအာင္​ေနာ္ .. ’’

‘‘ ​အင္း . . . ’’

​မိ​ေခ်ာ ​ေစာင္​ေခါက္​က​ေလး​ကို ​ေကာက္​ယူ​ၿပီး ​က​တၱ​ရာ​လမ္း ​အ​လယ္​ေၾကာ​မွ ​ရန္​ကုန္​ဖက္​သို႔ ​ေပ​သုံး​ဆယ္​ေက်ာ္​ေလာက္ ​ေလၽွာက္​ခဲ့​ၿပီး ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​သည္။ ​အစ္​ကို႔​ရင္​ခြင္​၌ ​ေပ်ာ့​ေခြ​မွီ​လိုက္​မိ​သည္​ႏွင့္

​ဦး​စြာ ​ရင္​ဆိုင္​လိုက္​ရ​သည္​မွာ ​မိ​မိ ​ေပါင္​ၾကား​သို႔ ​အစ္​ကို႔​လက္​က ​ခပ္​တင္း​တင္း ​ပင့္​အုပ္ ​ပြတ္​သပ္​လိုက္​ျခင္း​ပင္​ျဖစ္​သည္။

​ထ​မီ​ခံ​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေယာက္်ား​တစ္​ဦး​က ​မိ​မိ​၏ ​အ​တြင္း​ပ​စၥည္း​ကို ​ယ​ခု​ကဲ့​သို႔ ​ပယ္​ပယ္​နယ္​နယ္ ​အ​ႏွိုက္​မ​ခံ​ဘူး​ေသး​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​မွာ ​ျဖင္း​က​နဲ ​ၾကက္​သီး​က​ေလး​မ်ား​ထ​ကာ ​ေအး​ေသာ​ည​ပင္ ​ျဖစ္​လင့္​က​စား ​ေခၽြး​ေစး​က​ေလး​မ်ား​ပင္ ​ထြက္​လာ​ရ​သည္။

‘‘​ယား . . . ​တယ္’’

​အစ္​ကို႔​ရင္​ဘတ္​ကို ​ဖြ​ဖြ​ထု​ရင္း ​မ​ပြင့္​တ​ပြင့္ ​ေျပာ​၏။ ​အစ္​ကို​က ​ယု​ယ​ျမတ္​နိုး​စြာ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ပါး​မို႔​မို႔​ေလး​ကို ​တ​ရွိုက္​မက္​မက္ ​နမ္း​ရွိုက္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​သိမ့္​၏။ ​ကာ​မ​မီး​ေတာက္​သည္ ​တ​ရွိန္​ရွိန္ ​ေတာက္​ေလာင္​လာ​သည္။

​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုန္​လာ​ေသာ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​က ​ေပ်ာ့​ေခြ​က်​လာ​သည္။ ​အစ္​ကို​က ​ေလ်ာ့​ပုံ​ခ်​ေပး​ရင္း ​မိ​ေခ်ာ​ေပၚ​သို႔ ​ေမွာက္​ခ်​၏။ ​ေႏြး​ေထြး​အိ​စက္​ေသာ ​နို႔​မာ​မာ​က​ေလး​မ်ား​က ​အစ္​ကို​၏ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​ဆီး​ႀကိဳ​ေတာ္​လွန္​ေလ​သည္။ ​စို႔​ထြက္​လာ​ေသာ ​ႏွစ္​ဦး​စ​လုံး​ဆီ​မွ ​ကာ​မ​အ​ရည္​အ​န႔ံ​မ်ား​က ​သင္​ပ်ံ႕​လာ​ေန​ၾက​သည္။ ​အစ္​ကို႔​ပ​စၥည္း ​မာ​တင္း​တင္း​ႀကီး​က ​မိ​ေခ်ာ ​ေပါင္​ရင္း​ၾကား​ကို ​ေထာက္​မိ​ေန​ရာ ​အ​ေန​ရ​ခက္​လွ​သည္။

​ထို႔​ေၾကာင့္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ကိုက္​ၿပီး ​အ​ရဲ​စြန႔္​လ်က္ ​အစ္​ကို႔​ဟာ​ႀကီး​ကို ​ေန​ရာ​ေရႊ႕​ကာ ​ေတ့​ေပး​လိုက္​သည္။ ​ထ​မီ​ႏွင့္ ​လုံ​ခ်ည္​သာ ​ၾကား​ခံ​ရွိ​မ​ေန​ပါ​က ​စြပ္​က​နဲ ​ဝင္​သြား​မည္​မွာ ​ဧ​ကန္​ပင္​ျဖစ္​၏။ ​မိ​ေခ်ာ ​ထ​မီ​စ​ေလး​ကို ​အစ္​ကို ​မ​သိ​ေအာင္ ​ေျဖ​ခ်​လိုက္​သည္။ ​တင္း​ရင္း​ေန​ေသာ ​တင္​ပါး​ေကာ့​ေကာ့​ေလး ​ေအး​က​နဲ ​ႏွင္း​ေငြ႕​ႏွင့္ ​ထိ​ေတြ႕​ျခင္း​ကို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​သည္။ ​အစ္​ကို႔ ​ပု​ဆိုး​စ​သည္​လည္း ​ေအာက္​သို႔ ​ေျပ​ေလ်ာ့​က်​သြား​မွန္း ​မိ​ေခ်ာ ​သိ​လိုက္​သည္။ ​ဤ​အ​သိ​ေနာက္​ဝယ္ ​မိ​မိ​၏ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​ဘဝ​ေလး​ကို ​ဝါး​ၿမိဳ​ပစ္​ေတာ့​မည့္ ​အစ္​ကို႔​ဟာ​ႀကီး​က ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​တင္း​တင္း​ခုံး​ခုံး ​ေန​ရာ​ေလး​ကို ‘‘​ျြ​ပတ္’’ ​က​နဲ ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ျခင္း​ကို ​ခံ​လိုက္​ရ​ေတာ့​ေလ​သည္။ ​ေသြး​သား​သန္​မာ ​အ​သန္​စြမ္း​ဆုံး​ေသာ ​အ​ရြယ္​ေတြ​မို႔ ​ႏွစ္​ဦး​သား ​ဖိန႔္​ဖိန႔္​တုန္​ခါ ​ဖ်ပ္​ဖ်ပ္​လူး​သြား​၏။ ​အ​ဂၤါ​ႏွစ္​ခု​က ​န်စ္​အ​တန္​ၾကာ ​ကြဲ​ကြာ​ေန​ေသာ ​မိတ္​ေဆြ​မ်ား​ႏွယ္ ​ၿငိမ္​သက္​စြာ ​ဖိ​ကပ္​ပူး​ေန​ၾက​သည္။ ​ဇိ ​က​နဲ ​ဇိ ​က​နဲ ​လီး​ထိပ္​မွ ​ယို​စိမ့္​လာ​ေသာ ​အ​ရည္​ေႏြး​ေႏြး​ေလး​မ်ား​က ​မိ​ေခ်ာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​စြတ္​စို​ေစ​သည္။

‘‘​အစ္​ကို႔​ဟာ​က ​အ​ရည္​ေတြ ​ထြက္​တယ္’’

‘‘​အင္း . . . ​အ​ရမ္း​လုပ္​ခ်င္​ေန​ၿပီ’’

‘‘​သြား . . ​ဟင္း ​ညစ္​ပတ္​ႀကီး’’

​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​ဖက္​ထား​ခဲ့​ၾက​ဆဲ ​ျဖစ္​သည္။ ​ထို႔​ေနာက္ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​အ​ေပၚ​အ​ကၤ်ီ​ေလး​ႏွင္ ​ဘ​ရာ​စီ​ယာ​ကို ​အစ္​ကို​က ​ခက္​ခဲ​ခၽြတ္​ေခ်ာ္​စြာ ​ဆြဲ​ခၽြတ္​ေလ​ေတာ့​သည္။

‘‘​အ​ကၤ်ီ ​ျပဲ​သြား​ၿပီ . . ​အ​ရမ္း​ပဲ’’

​အစ္​ကို႔​ထံ​မွ ​တုန႔္​ျပန္​သံ ​ထြက္​မ​လာ၊ ​အ​သက္​ရႈ​သံ​ႀကီး​က​သာ ​ျပင္း​သည္​ထက္ ​ျပင္း​ထန္​လာ​ေလ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​မ​ေန​သာ​ေတာ့​ပဲ ​အ​ကၤ်ီ​ႏွင့္ ​ဘ​ရာ​စီ​ယာ​ကို ​ခၽြတ္​ေပး​ရ​၏။ ​ည​ဆို​ေသာ ​အ​လင္း​မဲ့​ဝန္း​က်င္​၌ ​မိ​ေခ်ာ​တစ္​ေယာက္ ​သ​တၱိ​ေတြ ​အ​ရမ္း​ႀကီး​ကို ​ေကာင္း​ေန​တာ့​သည္။ ​ရန္​ကုန္-​ျပည္​လမ္း​မ​ႀကီး​ေပၚ​၌ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္ ​မိ​ေခ်ာ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ခု​လို ​ပုံ​စံ​ႏွင့္​သာ ​ေတြ႕​လိုက္​ၾက​ပါ​က ​က​မ႓ာ​ေက်ာ္​သြား​မည္​လား ​မ​သိ။

‘‘​ျမန္​ျမန္ ​လုပ္​ကြာ . . ​ခ်မ္း​တယ္’’

​ခ်မ္း​တယ္ ​ဆို​ေသာ ​မု​သာ​ဝါ​ဒ​စ​ကား​ကို ​မိ​ေခ်ာ ​ဘာ​ေၾကာင့္ ​ေျပာ​မိ​သည္​ကို​ပင္ ​မိ​ေခ်ာ​ကိုယ္​တိုင္ ​မ​သိ​ေပ။ ​ေဆာင္း​ဥ​တု​ကို ​မိ​ေခ်ာ​သ​တိ​မ​ရ။ ​သိမ့္​က​နဲ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​တုန္​သြား​ျခင္း​ကို​သာ ​ခံ​စား​ရ​သည္​က ​အ​မွန္​ပင္​ျဖစ္​၏။

‘‘​ေပါင္ ​နည္း​နည္း​ကား . . ​အင္း’’

​အစ္​ကို႔ ​အ​သံ​က ​အ​ေမာ​တ​ေကာ​နိုင္​လွ​သည္။ ​လြတ္​က်​သြား​မွာ​စိုး​ေသာ ​ဝက္​သား​တုံး​ႀကီး​ကို ​အ​ငမ္း​မ​ရ ​မ​နား​တမ္း ​ကိုက္​ဖဲ့​စား​ေသာက္​ေန​သူ​၏ ​အ​သက္​ရႈ​သံ​ႏွင့္ ​တူ​လွ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​အစ္​ကို႔​ခါး​ကို ​ဖက္​ထား​သည္။ ​အ​ရပ္​ခ်င္း​က​မ​ညီ။ ​အစ္​ကို​က ​ေဒါင္​ျမင့္​ေန​သ​ျဖင့္ ​အစ္​ကို​လီး​ႀကီး​က ​ငိုက္​လၽွိုး​ၿပီး ​စိုက္​ဝင္​ေန​ရ​ေသာ ​ေစာက္​ေခါင္း​ႏွင့္ ​ေခ်ာ္​ေန​ျပန္​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​ေျခ​ဖ်ား​ေလး ​ေထာက္​ခါ ​ေထာက္​ခါ ​အဝ​ႏွင့္​ေတ့ . . ​ေတ့​ေပး​ေသာ္​လည္း ​မ​ဝင္ ​ၾကာ​ေတာ့ ​ေညာင္း​လာ​သည္။

‘‘​အိပ္ . . ​ေပး​မယ္​ကြယ္’’

​အစ္​ကို႔​ခါး​ကို ​မ​လြတ္​တမ္း​ဖက္​ရင္း​က ​မိ​ေခ်ာ ​ထ​မီ​ပုံ​ေပၚ ​ေက်ာ​ခ်​ၿပီး ​လွဲ​အိပ္​လိုက္​သည္။ ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​ႏွင့္ ​အစ္​ကို႔​လီး​က ​ထိ​ခတ္ ​ပြတ္​သပ္​မိ​၍ ​ရင္​မွာ ​ပူ​ထူ​ၿပီး ​ရွိန္း​က​နဲ ​ျဖစ္​ရ​သည္။ ​လီး​ႀကီး​၏ ​လုံး​ပတ္​ႏွင့္ ​အ​ရွည္​အ​ေန​အ​ထား​ကို​လည္း ​ထိတ္​လန႔္​စြာ ​အ​နီး​ကပ္ ​ျမင္​လိုက္​ရ​၏။ ​က်စ္​က်စ္​မာ​မာ ​အ​သား​စိုင္ ​ပူ​ပူ​ေႏြး​ေႏြး ​အစ္​ကို႔​လီး​ကို ​ကိုင္​လ်က္ ​ခပ္​နာ​နာ​ေလး ​ဖိ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေလ​၏။

‘‘​ျြ​ပတ္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ဖြတ္ . . ​ပ​လြတ္ . . ​ျြ​ပတ္’’

​လီး​ထိပ္​မွ ​သံ​စုံ​ထြက္​လာ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​သိမ့္​က​နဲ ​ၾကည္​ႏူး​ဆြတ္​ပ်ံ႕​ေသာ ​ေဝ​ဒ​နာ​တစ္​မ်ိဳး​ကို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​ဆန႔္​က်င္​ဘက္​လိင္​မွ ​ထြက္​လာ​ေသာ ​အ​သံ​သည္ ​တ​မ်ိဳး​ပင္ ​ခံ​စား​ရ​ေသာ ​အ​သံ​တစ္​မ်ိဳး​ေလ​လား​မ​သိ​ပါ။

‘‘​အ . . ​နာ​တယ္ . . ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့ . . ​အ​ရမ္း ​မ​ျဖဲ​နဲ႔’’ ​အစ္​ကို​က ​နာ​နာ​က်င္​က်င္ ​ေျပာ​မွ ​မိ​ေခ်ာ ​ရပ္​လိုက္​သည္။ ​ထို႔​အ​တူ ​အစ္​ကို႔​ဖင္​ႀကီး​ေအာက္​ဆီ​သို႔ ​ေရြ​လၽွား​သြား​သည္။ ​ေႏြး​ေထြး​ေသာ ​ေဂြး​ဥ​ႀကီး​မ်ား​က ​မိ​ေခ်ာ ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္​ကို ​ပြတ္​တိုက္​သြား​ေလ​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​အား​ျပဳ​ၿပီး ​တစ္​ဆစ္​ခ်ိဳး ​ခ်ိဳး​ထား​၏။ ​အစ္​ကို​က ​သူ႔​လီး​ကို ​အ​ေသ​အ​ခ်ာ​ကိုင္​ၿပီး ​အ​ေပါက္​ကို ​စမ္း​တ​ဝါး​ဝါး ​ေတ့​ေန​ျပန္​၏။ ​မိ​ေခ်ာ ​သိပ္​စိတ္​မ​ရွည္​ခ်င္​ေတာ့​ေပ။

‘‘​ကၽြတ္ . . ​ဒီ​မွာ . . ​ဒီ​မွာ . . ​ကဲ ​ေတြ႕​ၿပီ​လား’’

​ေစာက္​ပတ္ဝ​ႏွင့္ ​လီး​ထိပ္​က ​ပု​လင္းဝ​ႏွင့္ ​အ​စို႔​လို ​ဖိ​ကပ္​မိ​သြား​သည္။ ​သည္​မွာ ​မိ​ေခ်ာ ​မ်က္​ေတာင္​ေလး ​ေမွး​စင္း​သြား​သည္​အ​ထိ ​အီ​စိမ့္ ​ခ်ိဳ​ၿမိန္​ေသာ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕။

‘‘​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္’’

‘‘​အား . . . ​ဝင္​သြား​ၿပီ . . ​အီး . . ​ရွီး ​ကၽြတ္ ​ကၽြတ္’’

​လီး​ထိပ္​က ​ဆိုင္း​မ​ဆင့္ ​ဗုံ​မ​ဆင့္ ​ကၽြံ​ဝင္​သြား​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ဖင္​ႀကီး ​ေနာက္​သို႔ ​တြန႔္​က​နဲ ​ေရႊ႕​သြား​သည္။ ​အစ္​ကို႔​ေျခ​ေထာက္​ႏွစ္​ဖက္​က ​မိ​ေခ်ာ​တင္​ပါး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ဖ​ေနာင့္​ႏွင့္ ​ဖိ​ကပ္ ​ဆြဲ​ထား​လိုက္​ရာ ​ဖင္​ႀကီး​မွာ ​ေရႊ႕​မ​ရ​ေတာ့​ေပ။

‘‘​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္ . . ​ဘြတ္ ​ျြ​ပတ္’’

‘‘​အို . . ​အ . . ​အိုး . . ​အ . . ​အ . . ​ဟာ့ . . ​အား . . ​ကၽြတ္’’

​ဘြတ္​က​နဲ ​လီး​ထိပ္​ဝင္​သြား​သည္​ႏွင့္ ​အ​ရည္​စို​စ​ျပဳ​ေန​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​မွ ‘‘ ​ဘြပ္ ’’ ​က​နဲ ​အန္​ထြက္​လာ​ၿပီး ‘‘ ​ျြ​ပတ္ ’’ ​က​နဲ ​ဟူ​ေသာ ​အ​သံ​ႏွင္​အ​တူ ​ေႏြး​အိ​ေသာ ​အ​ရည္​ခၽြဲ​ခၽြဲ​မ်ား ​လၽွံ​ထြက္​ျခင္း​ကို ​သိ​ရွိ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။

​အ​သစ္​ခ်ပ္​ခၽြတ္ ​ပါ​ကင္​မ​ဖြင့္​ရ​ေသး​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​က​ေလး​မွာ ​တင္း​က​နဲ ​ၾကပ္​စည္း​ခံ​ရ​သ​လို​ပင္ ​ျဖစ္​သြား​ရ​၏။ ​အ​တြင္း​ပိုင္း ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​မွ ​အ​လိုး​ခံ​ရ​ျခင္း ​အ​ရ​သာ​၏ ​ေကာင္း​မြန္​ျခင္း ​ၾကည္​ႏူး​ျခင္း​ကို ​လီး​ထိပ္​ႀကီး​မွ ​လက္​ခံ​ရ​ရွိ​လိုက္​ေလ​သည္။

‘‘​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္ . . ​စြတ္ . . ​ျြ​ပတ္’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ႏွစ္​ခ်က္​ဆင့္​၍ ​ခပ္​ဖိ​ဖိ​ေလး ​ေဆာင့္​ေပး​လိုက္​၏။ ​လီး​ထိပ္​မွ ​န​င့္​က​နဲ​ေန​ေအာင္ ​တစ္​စုံ​တစ္​ခု​ႏွင့္ ​ေဆာ​င့္​မိ​၏။

‘‘​အ . . ​အစ္​ကို . . ’’

​မိ​ေခ်ာ ​အ​သက္​ရႈ​ရပ္​သြား​သည္။ ​မ်က္​လုံး​ထဲ ​ျပာ​က​နဲ ​ဝင္း​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​၏။ ​ၾကား​ဖူး​နားဝ​ျဖင့္ ​စဥ္း​စား​မိ​သည္။

‘‘​အ​ပ်ိဳ​ေမွး . . ​ေပါက္​သြား​တာ’’

​ဟုတ္​လား . . ​မ​ဟုတ္​လား ​မ​သိ၊ ​ႏွစ္​ဦး​သား ​အ​တည္​ျပဳ​သ​လို ​ဆက္​လိုး​ၾက​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေယာ​က်္ား​ေလး​စိတ္​ထဲ​၌ ​ဘယ္​သူ ​တစ္​ဦး​တစ္​ေယာက္​မၽွ ​မ​ဖိုက္​ရ​ေသး​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ​လွ​ပ​ေသာ ​ဘီ​ယာ​ဘူး​အ​သစ္​က​ေလး ​ေဖာက္​လိုက္​ရ​သ​လို ​ေက်​နပ္​သြား​၏။

​မိ​ေခ်ာ​က​လည္း ​ဒါ​ကို​ေတာ့ ​ေလ့​လာ​ဘူး​သည္။ ​အ​ေပါက္​သစ္​ကို​မွ ​ခ်စ္​တတ္​ၾက​ေသာ

​ေယာက္်ား​ေလး​ေတြ​၏ ​ညာဥ္​ကို ​သိ​ထား​၏။ ​ထို႔​ေၾကာင့္​လည္း ​ဟုတ္​သည္​ျဖစ္​ေစ၊ ​မ​ဟုတ္​သည္​ျဖစ္​ေစ ​အ​ပ်ိဳ​ေမွး​ေပါက္​သြား​ၿပီ​ဟု ​သံ​ေယာင္ ​ထည့္​လိုက္​ျခင္း ​ျဖစ္​သည္။ ​ဤ​အ​သံ​ၾကား​မွ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​အား​ထည့္​ၿပီး ​ၾကဳံး​ေတာ့​သည္။

‘‘​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္ . . ​ဖြတ္ . . ​ဖတ္’’

‘‘​အင့္ . . ​အင့္ . . ​အင့္ . . ​အ . . ​အား . . ​ဟ . . ​လား​လား’’

​မိ​ေရႊ​ေခ်ာ​တစ္​ေယာက္ ​ကိုယ့္​အ​တတ္​ႏွင့္ ​ကိုယ္​စူး​ၿပီ၊ ​နင့္​ေန​ေအာင္ ​ခံ​ရ​သည့္ ​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​က ​ကား​ၿပီး ​အ​ေပၚ​သို႔ ​ျဖဲ​ေထာင္​ထား​ရာ ​ဆီး​ခုံ​က ​ေမာက္​တင္း​လ်က္ ​ခပ္​မို႔​မို႔​ေလး ​ေကာ့​တင္​ေပး​သ​လို​ျဖစ္​၏။ ​ကု​တင္​မ​ဟုတ္၊ ​ၾကမ္း​မ​ဟုတ္။ ​က​တၱ​ရာ​လမ္း ​မာ​မာ​မွာ ​ထင္​တိုင္း​ေဆာင့္​နိုင္​၏။( ​ေျမ​ႀကီး​၌ ​ဖိုက္​ရ​ေသာ ​အ​ရ​သာ​ႏွ​င့္ ​ေတာင္​ဆုပ္​ခန႔္ ​ထူ​ေသာ ​ဖဲ​ေမြ႕​ယာ​ေပၚ​၌ ​ဖိုက္​ရ​ေသာ ​အ​ရ​သာ​မွာ ​အ​ေပ်ာ့ ​အ​မာ ​ခံ​အား ​ေဆာင့္​အား ​ကြာ​လြန္း​လွ​သည္။ ​ေအာက္​ခံ​က ​မာ​ေန​လၽွင္ ​တင္​ပါး​အ​သား​ဆိုင္​တို႔​၏ ​႐ုန္း​ကန္​ျပန္​ႂကြ​ေပး​မႈ ​အ​ရ​သာ​ကို ​ပို​ၿပီး ​ထိ​ထိ​မိ​မိ ​ခံ​စား​သိ​ရွိ​နိုင္​၏ ... ​စ​ကား​ခ်ပ္ ။ )

​ယ​ခု ​မိ​ေခ်ာ ​နင့္​ေန​ေအာင္ ​အ​လိုး​ခံ​ရ​သည္။ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​မွ ​က်င္​တက္​သြား​ေအာင္​ထိ​သည္။ ​ေဆာင့္​ခ်က္​တိုင္း​က ​အား​ပါ​၏။ ​ႀကီး​မား​လွ​ေသာ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​သာ ​မ​ရွိ​ပါ​က ​အ​ရိုး​ေတြ ​အ​မႈန႔္ ​ျဖစ္​ကုန္​မ​လား​ဟု ​မ​ဆို​နိုင္​ေခ်။

‘‘​အစ္​ကို ​က ​အ​ဆုံး​ထိ ​ေဆာင့္​တာ​ပဲ . . ​တ​ခါ​ထဲ . . ​အင့္’’

‘‘​နာ ​လို႔​လား​ဟင္’’

‘‘​နာ​တာ​ေပါ့ ​အ​သက္​ေအာ​င့္​ထား​ရ​တာ . . ​အ​သက္​ရႈ​ဖို႔​ေတာင္ ​အ​ခ်ိန္​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး . . ​အား​ႀကီး ​ၾကမ္း​တာ​ပဲ’’

​ငို​သံ​လို​လို ​ေဒါ​သ​သံ​လို​လို ​ေျပာ​လိုက္​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​စ​ကား​ေၾကာင့္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​အ​ၾကမ္း​ဆုံး​ေသာ ​ေဆာင့္​အား​မွ ​ကပ္​ေညာင့္​လိုး​နည္း​သို႔ ​ေျပာင္း​လိုက္​ေလ​သည္။

‘‘​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္ . . ​စြတ္ . . ​ဘြတ္ . . ​စြတ္’’

‘‘​အင့္ . . ​အင့္ . . ​အဲ့ . . ​အဲ​ဒါ​က ​ေတာ္​ေသး​တယ္ ​တ​ခါ​တည္း​မ်ား ​အ​သက္​ရႈ​လို႔​ကို ​မ​ရ​ဘူး’’

‘‘​ျြ​ပတ္ . . ​ဘြတ္ . . .​ဘြတ္ . .’’

‘‘​ဟ . . ​အ . . ​အိုး . . ​အိုး . .​အ​ဆုံး​ခ်ည္း​ဝင္​တာ​ပဲ​ကြယ္’’

​လီး​ေမႊး​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ႀကီး​မ်ား​က ​မိ​ေခ်ာ​ရဲ့ ​ေစာက္​ေမႊး​အုံ​ေလး​ကို ​ခပ္​ဖိ​ဖိ​ေလး ​ဖိ​ႀကိတ္​ၿပီး ​ေညာင့္​ေန​သည္။

​ၿဗိ ​က​နဲ ​ၿဗိ ​က​နဲ ​အ​ေမႊး​ခ်င္း ​ဖိ​ႀကိတ္​သံ​က ​တစ္​ခါ​တစ္​ေလ ​ခပ္​က်ယ္​က်ယ္​ေလး ​ထြက္​ထြက္​လာ​တတ္​ေလ​၏။

‘‘​အ . . ​အစ္​ကို ​အ​ရမ္း​အ​ေဆာင့္​သန္​တယ္ . . ​ကၽြတ္ . . ​ကၽြတ္ . . ’’

‘‘​ေဆာင့္​တာ ​မိ​ေခ်ာ ​မ​ႀကိဳက္​ဘူး​လား​ဟင္’’

‘‘​ဆီး​ခုံ​နာ​တယ္ ​ဘာ​မွန္း​လည္း ​မ​သိ​ဘူး၊ ​အ​ရ​သာ​မွ ​မ​ရွိ​တာ ​စြတ္​ေညာင့္​ေန​တာ​ပဲ ​မုန္း​တယ္’’

​ပါး​စပ္​က​ေလး ​ရဲ​ရဲ​ျဖင့္ ​ႏွစ္​ကိုယ္​ၾကား ​တိုး​တိုး​ေလး ​ေျပာ​ေန​ေသာ ​မိ​ေခ်ာ​အ​သံ​က ​ေလ​သံ​ေလး​မၽွ​သာ​ျဖစ္​၏။

‘‘​အစ္​ကို​လီး​ႀကီး​ကို ​အား​ရ​ရဲ့​လား​ဟင္’’

‘‘​ဟာ ​အစ္​ကို​က​လည္း . . . ​သြား ​မ​သိ​ဘူး’’

‘‘​ခံ​လို႔ ​ေကာင္း​ရဲ့​လား​လို႔​ေမး​တာ​ပါ’’

‘‘​ဟိ ​ဟိ ​ေတာ္​ကြာ ​မ​ေမး​နဲ႔ ​ရွက္​တယ္’’

‘‘​အ . . ​အင့္ . . ​ဟင့္ . . ​အင့္ . . ​အင့္ . . ​အား ​ကၽြတ္ ​ကၽြတ္’’

​ေစာက္​ပတ္​ထဲ ​လီး​ဝင္​ေန​စဥ္ ​နို႔​အ​စို႔​ခံ​ရ​ေသာ ​အ​ရ​သာ​မွာ ​မိန္း​ခ​ေလး​တစ္​ဦး​အ​တြက္ ​အ​ျမင့္​ဆုံး ​ခံ​စား​မႈ​ပင္ ​ျဖစ္​သ​တည္း။

‘‘​ရွီး . . ​အား . . ​ကၽြတ္ . . ​ကၽြတ္ . . ​အီး . . ​အား . . ​အစ္​ကို . . ​ဖယ္ . . ​ဖယ္​ေတာ့ . . ’’

‘‘​ဟာ ​ဘာ​လို႔​ဖယ္​ရ​မွာ​လဲ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ျြ​ပတ္’’

‘‘​အာ . . ​ဒီ​မွာ ​ထြက္ . . ​ထြက္​ကုန္​ေတာ့​မယ္ ​ဖယ္​ပါ​ဆို’’

‘‘​ထြက္ . . ​ထြက္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ျြ​ပတ္’’

‘‘​ဟင့္​အင္း . . ​အား ​ဒုက္​ခ​ပါ​ပဲ . . ​ရွီး . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ဘြတ္’’

​အား . . ​အား . . ​အား . . ​မိ​ေခ်ာ​အ​သံ ​အ​နည္း​ငယ္ ​က်ယ္​သြား​သည္။ ​ဘတ္စ္​ကား​ဆီ​မွ ​လူ​သံ ​သဲ့​သဲ့ ​ၾကား​လိုက္​ရ​သည္။

‘‘​သိပ္​မ​ေအာ္​နဲ႔​ေလ ​လူ​ေတြ​ၾကား​ကုန္​လိမ့္​မယ္’’

‘‘​အို ​ၾကား ​ၾကား ​မ​တတ္​နိုင္​ဘူး . . ​အား ​အား’’

​ေကာင္​မ​ေလး ​စြတ္​ေအာ္​ေန​ျပန္​သည္။ ‘‘​ျဖင္း’’ ​က​နဲ ​ရွိန္း​တက္​သြား​ရ​ေသာ ​ခံ​စား​မႈ​ႏွင့္​အ​တူ ​လီး​ထိပ္​မွ ​အား​ရ​ျပည့္ဝ​ေသာ ​ခံ​စား​မႈ ​သုတ္​ရည္​မ်ား ​ဇိ​က​နဲ ​ဇိ​က​နဲ ​မိ​ေခ်ာ​ေလး​၏ ​ေစာက္​ေခါင္း​အ​ဆုံး​၌ ​စိမ္​ထား​ရင္း ​ပန္း​ထည့္​ပစ္​လိုက္​ေတာ့​သည္။ ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ေလး​ထဲ ​ေႏြး​က​နဲ ​ေႏြး​က​နဲ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​အ​သား​ခ်င္း ​ဖိ​ကပ္​ပူ​ထား​ရင္း ​ရြ​စိ ​ရြ​စိ​ျဖင့္ ​အ​ရွိန္​မ​ေသ​ေသး​သ​လို ​ကပ္​ေဆာင့္​ရင္း ​ေညာင့္​ရင္း ​ကာ​မ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ျပည့္​အဝ ​ခံ​စား​လိုက္​ၾက​ရ​ေလ​သည္။

​လူ​သူ​ကင္း​မဲ့​ေသာ ​ဟိုင္း​ေဝး​လမ္း​မ​ႀကီး​ေပၚ​မွ ​အ​ပ်ိဳ​စင္​မ​ေလး​၏ ​ေသြး​ကြက္​ေလး​ကို​ေတာ့​ျဖင့္ ​မည္​သူ​မၽွ ​ေရး​ႀကီး​ခြင္​က်ယ္ ​သ​တိ​ထား​မိ​ၾက​လိမ့္​မည္ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ေခ်၊

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​မိ​ေခ်ာ​ကို . . . ​ကို ​ေမ့​လိုက္​ပါ ​ေနာ္’’

​ပိုက္​ဆံ​အိတ္​ေလး​လာ​ယူ​ရင္း ​ကား​ေပၚ​က ​အ​ဆင္း​၌ ​မိ​ေခ်ာ ​ကပ္​ေျပာ​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လွိုက္​က်င္​ေသာ ​ခံ​စား​မႈ​ကို ​ခံ​စား​ရ​သည္။

‘‘​မိ​ေခ်ာ​တို႔ ​ရြာ​ကို ​ေျပာ​ျပ​ခဲ့​ဦး​ေလ . . ’’

‘‘​အို . . ​အ​ပို​ေတြ’’

​မိ​ေခ်ာ ​မ်က္​ႏွာ​ထား ​တင္း​တင္း​ေလး​ျဖင့္ ​တစ္​ခ်က္​ေဟာက္​ၿပီး ​ဆင္း​သြား​သည္။ ​ကား​လမ္း​ေဘး​ရွိ ​ဖုံ​ထ​ေန​ေသာ ​လွည္း​လမ္း​မ​အ​ထိ ​ေနာက္​မွ​ၾကည့္​ၿပီး ​တန္း​ေျပး​သြား​သည္။

‘‘​ေမာင္း . . ​ဆ​ရာ​ေရ့ ​ေမာင္း’’

‘‘​မ​ေမာင္း​ေသး​ဘူး​လား​ကြာ’’

‘‘​အမ္ . . ​ေရာ​ဂါ​ကၽြမ္း​ေန​ၿပီ’’

‘‘​ေဇာ္​ႀကီး ​ေမာင္း​ကြာ’’

‘‘ . . . . . ’’

‘‘​ကၽြန္​ေတာ္ ​ေမာင္း​လို႔​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး ​ကို​စံ​လွ’’

​ငို​သံ​ပါ​ႀကီး​ႏွင့္ ​ေျပာ​လိုက္​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​စံ​လွ ​သက္​ျပင္း​ခ်​ရင္း ​ၾကည့္​သည္။

‘‘​ခက္​ၿပီ ​ကဲ​ဖယ္ ​ငါ​ပဲ ​ေမာင္း​မယ္’’

​စ​ပယ္​ယာ​စံ​လွ ​ဒ​ရိုင္​ဘာ ​ထိုင္​ခုံ​၌ ​ဝင္​ထိုင္​ၿပီး ​ေမာင္း​၏။ ​ေရး​ေရး​ပ်​ပ် ​မိ​ေခ်ာ​၏ ​သ​႑န္​ေလး​ကို ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လြမ္း​ဆြတ္​ေၾက​ကြဲ​စြာ ​ေနာက္​ဆုံး​ေငး​ေန​မိ​ခဲ့​သည္။ ​ကား​သည္ ​အိုး​သည္​ကုန္း​ကို ​ေက်ာ္​လ​ၿပီး ​ျဖစ္​သည္။ ​ခ​ရီး​သည္ ​တစ္​ေယာက္​မၽွ ​မ​က်န္​ေတာ့။

‘‘​ငါ ​ငယ္​ငယ္​က ​အ​ခု ​သြင္​႐ုံ​မွာ ​႐ုပ္​ရွင္​စ​ၿပီး ​ၾကည့္​ဘူး​တယ္၊ ​ေနာက္ ​ႏွစ္​ႏွစ္​ေလာက္​အ​ထိ ​သြင္​႐ုံ​မွာ​ပဲ ​ၾကည့္​တယ္၊ ​သြင္​႐ုံ​ကို​ပဲ ​ႀကိဳက္​တယ္၊ ​ေနာက္ ​လည္​လာ​ေတာ့ ​ပ​ပ​ဝင္း​႐ုံ ​ၾကည့္​တယ္၊ ​သြင္​႐ုံ​ကို ​မ​သြား​ေတာ့​ဘူး၊ ​ေနာက္ ​သ​မၼ​တ ​မွာ​ပဲ ​ၾကည့္​တယ္၊ ​ဘယ္​႐ုံ​မွ ​မ​သြား​ဘူး။ ​အ​ခု ​ရန္​ကုန္​တစ္​ၿမိဳ႕​လုံး​ကို ​ငါ​ၾကည့္​တယ္၊ ​႐ုံ ​မ​ေရြး​ေတာ့​ဘူး၊ ​ဘယ္​႐ုံ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ၾကည့္​တယ္၊ ​မိန္း​မ​လဲ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ ​ေဇာ္​ႀကီး၊

​သာ​တာ​မ​ေတြ႕​ေသး​ေတာ့ . . ​ဟင္း ​ဟင္း’’

​ကား​ကို ​ေမာင္း​ရင္း​က ​စံ​လွ ​လူ​လည္​က်​ေန​၏။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​အံ​ကို ​ႀကိတ္​ထား​သည္။ ​မ​ခ်စ္​ဘူး​ေသာ ​အ​သည္း​၌ . . ​အ​ျပစ္​အ​နာ​အ​ဆာ​ကင္း​ေသာ ​အ​သည္း​သန႔္​သန႔္​ေလး​ေပၚ​၌ ​အ​မာ​ရြတ္ ​ထင္​ေစ​ေသာ ​အ​ခ်စ္​င​ရဲ​မီး​ကို ​သြန္း​ေလာင္း​ခ်​ေပး​သြား​ေသာ ​အ​ဆိပ္​ပန္း​မ​ေလး ​မ​ေရႊ​ေခ်ာ . .

​ျပန္​လည္​ဆုံ​စည္း​ခဲ့​သည္​ရွိ​ေသာ္ . . . . . ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ‘‘​ေဟ့​ေကာင္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ငါ ​ဒီ​မွာ​ကြ’’

‘‘​လ​ေခြး​မွ​ပဲ ​မင္း ​က​လပ္စ္​က​လည္း ​မ​ၿပီး​ေသး​ဘဲ​နဲ႔’’

​မ်က္​မွန္​ထူ​ထူ​ႏွင့္ ​အင္း​တီ ​ေခၚ ​တ​႐ုပ္​က ​ထြန္း​ေဇာ္​ေဘး ​ဝင္​ထိုင္​သည္။ ​အင္း​တီ​ႏွင့္ ​အ​တူ ​အ​တန္း​တူ ​ေက်ာင္း​သား​တစ္​ဦး​ျဖစ္​ေသာ ​စာ​ဂ်​ပိုး​ေလး ​ခင္​ေမာင္​ထြန္း​လည္း ​ပါ​လာ​သည္။

‘‘​မင္း​တို႔​က ​ဘာ​လို႔ ​ငါ့​ကို ​ရွာ​ေန​ရ​တာ​တုန္း ​ဆို​စမ္း​ပါ​ဦး’’

’’​ကား . . ​ကား ​ကိ​စၥ ​ေျပာ​ခ်င္​လို႔ .. ’’

‘‘ ​ငွား​မ​လို႔​လား’’

‘‘ ​ငွား​မ​လို႔​ေပါ့​ကြ .. ​ဝယ္​နိုင္​မွ​ေတာ့ ​မင္း​ဆီ ​လာ​မ​လား’’

‘‘​အင္း ​ေျပာ​ေလ ​ဘယ္​သြား​မွာ​လဲ’’

‘‘​ဘယ္​မွ ​မ​သြား​ဘူး ​အိမ္​ျပန္​မွာ’’

‘‘​ႀကိဳ​ပို႔ ​လုပ္​ရ​မွာ​လား’’

‘‘​ဒါ​ေပါ့ .. ​တို႔​ေလး​ေယာက္​တည္း’’

‘‘​ေလး​ေယာက္​က ​မင္း​ရယ္ . . ​ခင္​ေမာင္​ေထြး​ရယ္ . . ’’

‘‘​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​နဲ႔ ​စ​တယ္​လာ​ေကာ​ကြ’’

​စ​တယ္​လာ​က ​ဂြမ္း​ေလး​လို ​ျဖဴ​ႏု​သည္။ ​ေက်ာက္​သား​ေလး​နယ္ ​မြတ္​ညက္​သည္။ ​သ​လင္း​ေက်ာက္​ေလး​ႏွယ္

​ၾကည္​လဲ့​ေန​သည္။ ​အ​ေဝး​မွ ​ၾကည့္​႐ုံ​မၽွ​ျဖင့္ ​ထင္း​က​နဲ ​ေပၚ​လြင္​ေန​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ ၂၀ ​ရာ​စု​ကို ​ေက်ာ္​လြန္​ၿပီး ၂၅ ​ရာ​စု ​ဆီ​သို႔ ​ေျခ​လွမ္း​ကၽြံ​ထြက္​ေန​ေအာင္ ​ေရွ႕​မွ​ေျပး​ေန​သူ​ေလး​ပင္​တည္း။

‘‘​ကိုင္း ​မ​နက္​ျဖန္​က​စ​ၿပီး ​ႀကိဳ​ပို႔​ေနာ္’’

‘‘​အ​ခ်စ္ ​ႀကိဳ​ပို႔​ေက်ာင္း​ကား​လို႔ ​ေရး​ထား​ရ​မွာ​ေပါ့​ေနာ္’’

‘‘​မင့္​မ​ေအ . . ​အ​ခ်စ္​ႀကိဳ​ပို႔​လား’’

​ခင္​ေမာင္​ေထြး​က ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ရယ္​လိုက္​ၿပီး​မွ ​သူ႔​အစ္​မ​ပါ​ေၾကာင္း ​သ​တိ​ရ​သြား​ၿပီး ​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​မ​ေက်​မ​နပ္ ​ၾကည့္​ကာ ​ထြက္​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​ကား​ေပၚ​က ​ကို​ေဇာ္​ႀကီး ​ရည္း​စား​လား​ဟင္’’

‘‘​ဟာ ​ဟိတ္ ​ၾကား​သြား​ပါ​ဦး​မယ္ ​ဓါတ္​ဆီ ​ေပး​စမ္း​ပါ’’

‘‘​ေခ်ာ​လိုက္​တာ​ေနာ္ ​ကို​ေဇာ္​ႀကီး ​မိတ္​ဆက္​ေပး​ပါ​လား’’

‘‘​အ​ေရး​မ​ပါ​တာ ​ရီ​ႏြယ္​ရာ ​လုပ္ . . ​လုပ္​စမ္း​ပါ ​အာ​ပ​လာ​ေတြ​ပါ၊ ​ငါ့​ကား​ငွား​စီး​တာ​ပဲ​ၾကည့္​ေလ ​ဟင္း​ဟင္း’’

​ရီ​ႏြယ္ ​ဂါ​လံ​ခြက္​ႀကီး​ကိုင္​ၿပီး ​စ​တယ္​လာ​ကို ​ေငး​ေန​မိ​၏။

‘‘​ခ​လုတ္​တိုက္​ၿပီး ​ဂန႔္​ေန​ဦး​မယ္ ​ေအာက္​ၾကည့္’’

​စ​တယ္​လာ​ႏွင့္​စာ​လၽွင္ ​ရီ​ႏြယ့္​၏ ​အ​လွ​က​မွ ​အ​ၾကည့္​ခံ​ေန​ေသး​၏။ ​စ​တယ္​လာ့ ​အ​လွ​က ​သစ္​လြင္​ေတာက္​ပ​ေသာ ​အ​လွ​ဟု​ေတာ့ ​ဆို​နိုင္​ေပ​သည္။

​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​ဆို​ေသာ ​ခင္​ေမာင္​ေထြး​အစ္​မ​က ​အ​နည္း​ငယ္ ​ရင့္​က်က္​သ​ေယာင္​ရွိ​သည္။ ​ျပာ​လြင္​ေသာ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား​က ​ထာဝ​စဥ္ ​ရွက္​ရြံ့​စြာ ​ငုတ္​လၽွိုး​ေန​တတ္​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​သ​တိ​ထား​မိ​သည္။ ​အင္း ​ႏွင္း​ဆီ​နဲ႔ ​ခ​ေရ​လို ​အ​လွ​မ်ိဳး . . . ။

​အင္း​တီ​ႏွင့္ ​ခင္​ေမာင္​ေထြး ​ဂ်ီ​က်​ေန​သ​ျဖင့္ ​ဓါတ္​ဆီ​ပင္ ​ဝယ္​မ​ထည့္​ခဲ့​ရ​ပဲ ​ရီ​ႏြယ္​တို႔​ဆိုင္ ​ေရာက္​မွ ​ဝယ္​ထည့္​ရ​သည္။ ​အ​ေမ​ဝိုင္း​က ​စူး​စမ္း​ေသာ ​မ်က္​လုံး​မ်ား​ႏွင့္ ​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​ၾကည့္​သည္။

​သည္​အ​ၾကည့္​ကို​လည္း ​ထြန္း​ေဇာ္ ​နား​လည္​ေန​သည္။ ​ထို႔​ေၾကာင့္ ​အ​ရွက္​ေၿပ ​ဟက္​က​နဲ ​ရယ္​ရင္း . . ။

‘‘​ေက်ာင္း​ကား ​ျဖစ္​ေန​ျပန္​ၿပီ ​အ​ေမ​ဝိုင္း​ေရ’’ ​အ​ေမ​ဝိုင္း​က ​မဲ့​ၿပီး ​ေခါင္း​ၿငိမ့္​ျပ​သည္။

‘‘​ေဟ့​ေကာင္ ​လုပ္​ဟ ​ျမန္​ျမန္’’

‘‘​လာ​ပါ​ၿပီ​ကြ ​မင္း​တို႔​က​လည္း ​ခု​မွ ​ခု​ႏွစ္​နာ​ရီ​ခြဲ​ေသး​တာ’’

​ခင္​ေမာင္​ေထြး ​ေပၚ​တာ​ကတ္ ​ဦး​ေခါင္း​မွ ​လွမ္း​၍​ေအာ္​၏။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ရီ​ႏြယ့္​လက္​ထဲ​မွ ​ဂါ​လံ​ခြက္​ကို ​ယူ​ၿပီး ​ဆီ​ထည့္​သည္။

‘‘​အင္​ဂ်င္​ဝိုင္ ​မ​ေရာ​ေတာ့​ဘူး​လား ​ကို​ေဇာ္’’

‘‘​ရွိ​ေသး​တယ္​ဟ ​တစ္​ပု​လင္း ​ဒီ​မွာ’’

​ဒ​ရိုင္​ဘာ​ေနာက္​ခုံ​မွ ​အင္​ဂ်င္​ဝိုင္​ပု​လင္း​ကို ​ဓါတ္​ဆီ​တိုင္​ကီ​ထဲ ​ေရာ​ေပး​လိုက္​သည္။

‘‘​ဓါတ္​ဆီ​နဲ႔ ​ေရာ​ထည့္​ရ​လား​ဟင္’’ ​အံ့​ၾသ​ဟန္​ျဖင့္ ​စ​တယ္​လာ​က ​ေမး​သည္။

‘‘​ဟမ္း​ဘီး၊ ​ဒိုင္​ဟာ့​စု​နဲ႔ ​ေပၚ​တာ​ကတ္​က ​အင္​ဂ်င္​ဝိုင္​နဲ႔ ​ဓါတ္​ဆီ ​ေရာ​ေကၽြး​ရ​တာ​ခ်ည္း​ပဲ​ေလ’’

‘‘​ေအာ္ ​ခု​မွ ​သိ​တာ’’

​စ​တယ္​လာ​ႏွင့္ ​စ​ကား​ေျပာ​ျဖစ္​သြား​သည္။ ​ရီ​ႏြယ္​က ​ဘာ​မွန္း​မ​သိ ​ထြန္း​ေဇာ္​လက္​ထဲ​မွ ​ဂါ​လံ​ခြက္​ကို ​ဆတ္​က​နဲ ​ေဆာ​င့္​ယူ​ၿပီး ​ေဆာင့္ . . ​ေဆာင့္​ႏွင့္ ​ထြက္​သြား​ေလ​၏။

‘‘​အ​ဟီး ​ကို​ေဇာ္​ႀကီး ​သူ​က ​ဒီ​ဆိုင္​က​လား’’

​ခင္​ေမာင္​ေထြး​က ​စပ္​ျဖဲ​ျဖဲ ​မ်က္​ႏွာ​ေပး​ျဖင့္ ​ေမး​လိုက္​သည္။

‘‘​အင္း ​ဓါတ္​ဆီ​ေရာင္း​တဲ့ ​အ​ေမ​ဝိုင္း​သ​မီး​ေလ’’

‘‘​မွည့္​တယ္​ေနာ္ ​ဟဲ​ဟဲ​ဟဲ’’

​အင္း​တီ​က ​ကား​ေနာက္​ခန္း​မွ ​လွမ္း​ေအာ္​သည္။

‘‘​ဟိတ္​ေကာင္ ​ႏွာ​ဘူး ​စြတ္​ေျပာ​မ​ေန​နဲ႔ ​ကို​ေဇာ္​ႀကီး ​ပ​စၥည္း​ျဖစ္​ေန​ရင္ ​မ်က္​ႏွာ​ပူ​စ​ရာ​ႀကီး’’ ‘‘​ဟာ​ကြာ . . ’’

‘‘​ည​ေန​ကို ​မာ​လာ​ဘက္ ​ခ​ဏ​သြား​ၾက​မယ္​ေနာ္’’

‘‘​ရ​တယ္​ေလ ​က​လပ္စ္​ၿပီး​မွ ​မ​ဟုတ္​လား’’

‘‘​အင္း​ေပါ့ .. ​ၿငိမ္း ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တစ္​ေယာက္​နဲ႔ ​ခ်ိန္း​ထား​လို႔’’

​အင္း​တီ​ကို ​သာ​မန္​ေလ​သံ​ႏွင့္ ​ေျပာ​ေန​ေသာ္​လည္း ​စ​တယ္​လာ​က ​တစ္​စုံ​တစ္​ရာ ​ေနာက္​ေျပာင္​ရန္ ​ပါး​စပ္​ျပင္​ေန​သည္။

‘‘​ဗ်ိဳ႕ ​ကား​ဆ​ရာ ​ည​ေန ​ခ်ိန္း​ထား​တာ​ရွိ​တယ္​ေနာ္ ​မ​ေမ့​နဲ႔’’

‘‘​ဘာ​လဲ ​ဘာ​ေျပာ​တာ​လဲ’’

​ကား​စက္​သံ​ႏွင့္ ​မ​ရွင္း​ေသာ ​ေဇာ္​ႀကီး​က ​လွည့္​ေမး​၏။ ​စ​တယ္​လာ ​ခြက္​ထိုး​ခြက္​လန္​ေလး ​ရယ္​ေန​သည္။

‘‘​အင္း . . ​ဒါ . . ​ဒါ ​ရယ္​စ​ရာ​လား ​ဟဲ့’’

​အင္း​တီ​က ​မ်က္​ႏွာ​ထိ ​မ်က္​ႏွာ​ထား​အ​ေျပာ​ေၾကာင့္ ​စ​တယ္​လာ့​မ်က္​ႏွာ ​ဘ​ရိတ္​ေဆာင့္​နင္း​ျခင္း ​ခံ​လိုက္​ရ​ေသာ ​တို​ယို​တာ​ကား​ႏွယ္ ​ေခါင္း​ေလး​ငုံ႔​ၿပီး ​အ​ရယ္​ရပ္​သြား​၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​ဒီ​ည ​စ​တိတ္​ရွိုး​လက္​မွတ္ ​ရ​လာ​တယ္​ေဟ့’’

‘‘​ဟယ္ ​ျပ​စမ္း’’

‘‘​အို ​ဘယ္​မ​လဲ .. ​သုံး​ေစာင္​တည္း’’

​စ​တယ္​လာ​က ​စိတ္​ပ်က္​သ​လို ​ညည္း​၏။

‘‘​စ​တယ္​လာ​တို႔ ​သြား​ၾက​ပါ ​ၿငိမ္း​က ​အိပ္​ေရး​ပ်က္​သိပ္​မ​ခံ​နိုင္​ဘူး’’

​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​က ​လက္​မွတ္​သုံး​ေစာင္​ကို ​တစ္​ခ်က္​ေဝ့​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​ေျပာ​သည္။ ‘‘​ဟယ္ . . ​အယ္ . . ​မ​ဟုတ္​တာ ​ဒါ​ဆို ​အ​ဟီး . . ​ငါ​တို႔​ပဲ ​သြား​ရ​မွာ​ေပါ့’’ ​စ​တယ္​လာ့​စ​ကား​ေၾကာင့္ ​ခင္​ေမာင္​ေထြး ​ခ​မ်ာ​မွာ ​ပ်ာ​ပ်ာ​သ​လဲ ​ျဖစ္​သြား​ရ​၏။

​ထို​စဥ္ ​ပါ​ဝါ​မ်က္​မွန္​ေလး​ျဖင့္ ​သြယ္​လ်​ျဖဴ​ႏြဲ႕​ေသာ ​ေက်ာင္း​သူ​တစ္​ဦး ​ကင္​တင္း​ထဲ​သို႔ ​ဝင္​လာ​ရင္း

​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​ကို ​ျပဳံး​ျပ​၏။

‘‘​ေဟာ ​ျဖဴ​ေရာက္​လာ​ၿပီ ​လာ ​ထိုင္’’

​ျဖဴ​ဆို​ေသာ ​ပါ​ဝါ​မ်က္​မွန္​ႏွင့္ ​မိန္း​က​ေလး​က ​ေတြ႕​ေန​က် ​အင္း​တီ​ႏွင့္ ​ခင္​ေမာင္​ေထြး​ကို ​ျပဳံး​ျပ​ရင္း

​အ​ၾကည့္​က ​ထြန္း​ေဇာ​ဆီ ​ေရာက္​သြား​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္​က ​ေသာက္​လက္​စ ​ေထာ​ပတ္​တစ္​ဇြန္း​ကို ​ပါး​စပ္​ထဲ ​ထိုး​သြင္း​ရင္း ​ခပ္​ေရး​ေရး ​ျပဳံး​ျပ​ျဖစ္​သည္။ ‘‘​သူ​က ​ကို​ထြန္း​ေဇာ္​တဲ့ .. ​တို႔​အ​ဖြဲ႕​ထဲ​က​ပဲ’’ ‘‘​ဟုတ္​လား ​ဒါ​ဆို ​အီ​ကို ​အ​ဖြဲ႕​ႀကီး​စု​မိ​တာ​ေပါ့’’

​စ​တယ္​လာ​တစ္​ေယာက္ ​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​ႏွင့္ ​ျဖဴ​တို႔​ၾကား​၌ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​မ်က္​ႏွာ​ငယ္​စြာ ​က်န္​ရစ္​သည္​ကို ​လွည့္​၍​မၽွ​ပင္ ​မ​ၾကည့္​ေတာ့​ေခ်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

‘‘​ဟင္ ​စ​တယ္​လာ ​မ​ၾက​ည့္​ဘူး​လား’’

​ျဖဴ​က​ပါ ​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​တို႔​ႏွ​င့္​အ​တူ​လိုက္​မည္​ျဖစ္​လာ​သ​ျဖ​င့္ ​အ​စီ​အ​စဥ္​က ​ေျပာင္း​သြား​ၿပီး

​စ​တယ္​လာ၊​ၿငိမ္း​ၿငိမ္း​ႏွ​င့္ ​ျဖဴ​တို႔ ​သုံး​ေယာက္​သား ​စ​တိတ္​ရွိုး​ၾက​ည့္​ျဖစ္​သြား​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ .. ​ထြန္း​ေဇာ္​က ​ကား​ေပၚ​မွာ​ပဲ ​ထိုင္​ေစာ​င့္​ၿပီး​တ​ေယာက္​ထဲ ​ပ်င္း​ပ်င္း​ႏွ​င့္​က်န္​ခဲ့​စဥ္ ​စ​တယ္​လာ​က ​ျပန္​ေရာက္​လာ​သည္။

‘‘​ၿငိမ္း ​ေပ်ာက္​သြား​လို႔ ​ကို​ေဇာ့္​ကား​ဆီ ​လာ​ၾကည့္​တာ’’

‘‘​အ​ေပါ့​အ​ပါး ​သြား​တာ​ေန​မွာ​ပါ ​ကား​ဆီ ​ျပန္​မ​လာ​ပါ​ဘူး’’

​စ​တယ္​လာ​က ​ဘ​ေလာက္စ္​အ​ကၤ်ီ ​လည္​ဟိုက္​ေလး​ထဲ​မွ ​ဝင္း​ဝါ​ေန​ေသာ ​ရင္​ညြန႔္​ေလး ​ျပဴ​ထြက္​လာ​သည္​အ​ထိ ​ကုန္း​လိုက္​ရင္း ​ဟန္​လုပ္​ၿပီး ​ရယ္​သည္။

‘‘​ဟင္း . . ​ဟင္း ​ယုံ​ပါ​တယ္​ေနာ္ ​ဒီ​က ​ၿငိမ္း​ကို ​လာ​ရွာ​တာ​ပါ ၊ ​စ​တယ္​လာ ​ကို​ေဇာ့္​ကို ​စစ္​ေဆး​ေန​တာ ​မ​ဟုတ္​ရ​ပါ​ဘူး​ေနာ္ .. ’’

​ကား​ေရွ႕​ခန္း​ေလး​သည္ ​ၾကပ္​တီး​ၾကပ္​ေတာင္း ​နိုင္​လွ​သည္။ ​ေမွာင္​ရိပ္​က်​ေသာ ​ကား​ေခါင္း​အ​တြင္း​သို႔ ​စ​တယ္​လာ ​ရဲ​တင္း​စြာ ​ေစြ႕​က​နဲ ​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ ​ကား​ေလး ​ၿငိမ့္​က​နဲ ​တုန္​သြား​၏။

‘‘​ကို . . ​ေဇာ္’’ ​ေလ​သံ​အုပ္​အုပ္​ျဖင့္ ​ေခၚ​သည္။

‘‘​ဘာ​လဲ . . . ​စ​တယ္​လာ’’

‘‘​ေက်ာင္း​မွာ ​စ​တယ္​လာ​ကို ​လိုက္​ေန​တဲ့ ​ဘဲ​ေလ ​အ​ခု​လိုက္​လာ​တယ္၊ ​စ​တယ္​လာ​က ​အုံ​နာ​ရွိ​တယ္​လို႔

​ေျပာ​ထား​တာ ​မ​ယုံ​ဘူး ​ဟို​မွာ ​လာ​ၾကည့္​ေန​ၿပီ ​ဒီ​ဘက္​တိုး​ေနာ္ ​ခ​ဏ’’ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ရင္​ခုန္​ခ်ိန္​မ​ရ​လိုက္ . . . . .

​အိပ္​ေပ်ာ္​ေန​စဥ္ ​မိုး​ႀကိဳး​ပစ္ ​ခံ​လိုက္​ရ​သည့္​အ​လား ​က​ေယာင္​က​တမ္း​ျဖင့္ ​အ​တင္း​ဖိ​ကပ္​လာ​ေသာ ​စ​တယ္​လာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေႏြး​ေႏြး​ကို ​ေယာင္​ယမ္း​ၿပီး ​စုပ္​လိုက္​ရ​သည္။ ​ႏႈတ္​ခမ္း​နီ​နံ့ ​သင္း​သင္း​ခ်ိဳ​ျမ​သြား​သည္။

​ကား​ေဘး ​မ​နီး​မ​ေဝး​မွ ​အ​ကဲ​ခတ္​ဟန္ ​ဆံ​ရွည္​ကိုယ္​ေတာ္​ေလး ​ႏွစ္​ေယာက္​ကို ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေတြ႕​ေန​ရ​သည္။

‘‘​အင္း . . ​အြန္း . . ​ျြ​ပတ္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​စြပ္ . . ​အြန္း . . ​ျြ​ပတ္’’ ​စ​တယ္​လာ​က ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ကို ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေလး ​စုပ္​ယူ​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေထာင္း​က​နဲ ​ဒိုင္း​က​နဲ ​ေလ .. ​ဘာ​ေတြ​ျဖစ္​ကုန္​သည္​မ​သိ ​ေတာ့။ ..

​ဟန္​ေဆာင္​အ​နမ္း​ဟု​ဆို​ေသာ ​စ​တယ္​လာ့ ​အ​နမ္း​က ​အ​သက္​ပါ​လာ​သည္။ ​တ​ဒ​ဂၤ ​မ​ဟုတ္​ေတာ့​ေခ်၊

‘‘​အြန္း . . ​ဟင္း . . ​အြန္း . . ​အင္း . . ​ျြ​ပတ္ . . ​စြပ္ . . ’’

​ေႏြး​အိ​ႏူး​ညံ့​ေသာ ​ရင္​သား​ႏွစ္​မႊာ​က ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​တင္း​တင္း​ႀကီး ​ဖိ​ကပ္​မိ​သည္။ ​လွိမ့္​လူး​သည္။ ​ဤ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ေၾကာင့္ ​တာ​ဝါ​က​ရိန္း​ေမာင္း​တံ​ႀကီး​က ​တ​ေျဖး​ေျဖး ​ေထာင္​ထ​လာ​သည္။ ​သူ႔​ကို ​ဟန္​ေဆာင္​ေန​တာ​ပါ​လို႔ ​ရွင္း​ျပ​လို႔​ရ​မွာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး။ ​အိုး . . . ​စ​တယ္​လာ .. ​မင္း​လက္ ​ေႏြး​ေႏြး​ေလး​က ​ယု​ယု​ယ​ယ ​ကိုင္​ဆြ​ေပး​ေန​တာ​ေကာ ​ဟန္​ေဆာင္​တာ​ပဲ​လား​ကြယ္ . . . . ။

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေခ်ာင္​ပိတ္​မိ​ေန​ေသာ ​လက္​ေဝွ႕​သ​မား​လို ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ဘာ​ျပန္​လုပ္​ရ​မွန္း ​မ​သိ​ေအာင္ ​ျဖစ္​ေန​ရ​သည္။ ​လမ္း​ေပၚ​မွ ​ကိုယ္​ေတာ္​က ​ေသာက္​လက္​စ ​စီး​က​ရက္​ကို ​ေျမ​ႀကီး​ေပၚ​ခ်​ၿပီး ​ဟပ္ဖ္​ရႈး​ဖိ​နပ္​ျဖင့္ ​ဖိ​ေခ်​နင္း​သတ္​ၿပီး ​ခ်ာ​က​နဲ ​လွည့္​ထြက္​သြား​ေတာ့​သည္။

‘‘​သြား . . ​သြား​ၾက​ၿပီ ​စ​တယ္​လာ’’

​စ​တယ္​လာ့ ​ကိုယ္​သင္း​နံ့​ေမႊး​ေမႊး​ေလး​က ​ႏွာ​ေခါင္း​ထက္​မွာ ​ထင္​က်န္​ရစ္​ေန​ဆဲ​ပါ​ေလ . . . ။ ‘‘​ဟင္း . . ’’ ​စ​တယ္​လာ​က ​ရွည္​လ်ား​လွ​ေသာ ​သက္​ျပင္း​ေလး​ကို ​ခိုး​ရွိုက္​ရင္း ‘‘ ​ေမာ​သြား​တာ​ပဲ’’ ​ဟု ​တိုး​တိုး​ေလး ​ေျပာ​၏။ ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္​ခ်င္း​က ​ပး​ကပ္​ထား​ဆဲ​ရွိ​သည္။ ​စ​တယ္​လာ့ ​နား​ရြက္​က​ေလး​တစ္​ဖက္​က ​ထြန္း​ေဇာ္​ရင္​ဘတ္​၌ ​ကပ္​ဖိ​ထား​ရာ ​က်ယ္​ေလာင္​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​ႏွ​လုံး​ခုန္​သံ​ျပင္း​ျပင္း​ကို

​ၾကား​ေန​ရ​သည္။

‘‘​ဒိတ္ . . ​ဒိတ္ . . ​ဒိတ္ . . ​ဒိတ္’’

‘‘​ကို​ေဇာ့္ ​ရင္​ေတြ ​အ​ရမ္း​ခုန္​ေန​တယ္’’

‘‘​ဟုတ္​တယ္ ​အား​ႀကီး ​ယုံ​ပါ​ဘူး​ေနာ္’’

‘‘​တ​ကယ္​ပါ ​ဒီ​လို ​ေမႊး​အီ​တဲ့ ​အ​နမ္း​မ်ိဳး ​တစ္​ခါ​မွ ​မ​ခံ​စား​ဘူး​ေသး​ဘူး၊ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ခု​လို ​အ​ကိုင္​လည္း ​မ​ခံ​ဘူး​ေသး​ဘူး’’

‘‘​အယ္ . . ​ယုတ္​မာ​တာ ​ၾကည့္’’

​စ​တယ္​လာ ​လက္​သီး​ဆုပ္​က​ေလး​မ်ား​ျဖင့္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ရင္​ဘတ္​က်ယ္​ႀကီး​ကို ​ခပ္​ဖြ​ဖြ ​ထု​ရင္း ​ရွက္​ရြံ့​စြာ ​ေျပာ​သည္။ ​စ​တယ္​လာ့ ​ရင္​၌ ​ၾကည္​ႏူး​ေႏြး​ေထြး​ေန​၏။ ​ထြန္း​ေဇာ္​လက္​က ​စ​တယ္​လာ့ ​ေပါင္​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ရင္း ​ေပါင္​ရင္း​သို႔ ​ေရြ႕​လ်ား​လာ​ေန​သည္။ ​တ​႐ုပ္​မ​ေလး ​စ​တယ္​လာ​က ​သည္​လက္ ​ဘယ္​ကို ​ဦး​တည္​ေန​သည္​ဆို​သည္​ကို ​သိ​သည္။ ​မ​တား​ျမစ္​ရက္ . . ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လက္​ခုံ​ေပၚ​မွ ​လက္​က​ေလး​တစ္​ဖက္​ကို ​ခပ္​သာ​သာ​ေလး ​အုပ္​ကိုင္​လိုက္​ရင္း ​ေမွး​လိုက္​သြား​မိ​သည္။

‘‘​ဟ . . ​အား . . ​အဲ​လို ​မ​လုပ္​နဲ႔​ကြယ္’’

​ကား​ေလး ​သိမ့္​က​နဲ ​ၿငိမ့္​က​နဲ ​ခါ​ရမ္း​သြား​၏။ ​ဒ​ရိုင္​ဘာ​ခန္း ​ေနာက္​ၾကည့္​မွန္​တြင္ ​ခ်ိပ္​ဆြဲ​ထား​ေသာ ​စံ​ပယ္​ပန္း ​အ​တြဲ​ေလး​က ​ရမ္း​ခါ​သြား​သည္။

‘‘​ရွီး . . ​အ . . ​အ . . ​ယ . . ​ယ . . ​ယား​တယ္ . . ​ဆို’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ႏူး​ညံ့​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး​ကို ​အ​ပီ​အ​ျပင္ ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​လက္​ဖ​ဝါး​၌ ​၎င္း​လက္​ေခ်ာင္း​မ်ား​ဆီ​မွ ​လည္း​ေကာင္း ​အ​လြန္​ႏူး​ညံ့​ေသာ ​ဝါ​ဂြမ္း​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ကဲ့​သို႔ ​မြတ္​မြတ္​စင္​စင္ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ကဲ့​သို႔ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ခံ​စား​ရ​သည္။ ​တ​သိမ့္​သိမ့္​လႈပ္​ခါ ​တုန္​ရီ​ေန​ေသာ ​ရင္​အ​စုံ​က ​ဆူ​လွိုက္​ေသာ ​ခံ​စား​မႈ​ကို ​အ​ျပင္း​အ​ထန္ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​သည္။ ‘‘​ေဟ့​ေအး​ကြယ္ . . ​သူ​မ်ား ​မ​ေန​တတ္​ေတာ့​ဘူး’’

​မ​သိ​မ​သာ​ေလး ​ရွိုက္​လွိုက္​ေသာ ​အ​သံ​အက္​အက္​က​ေလး​က ​ထြန္း​ေဇာ္​ကို ​ႏွိုး​ဆြ​ေပး​သ​လို ​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​စ​တယ္​လာ​၏ ​ဝင္း​ဝင္​ပ​ပ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ရင္​ခြင္​တြင္း​သို႔ ​အ​တင္း​အ​ၾကပ္ ​ပူး​ကပ္​တိုး​ဝင္​ရင္း ​အ​သက္​ျပင္း​ျပင္း ​ရႈ​လိုက္​ျခင္း​ကို ​စ​တယ္​လာ​သိ​သည္။ ​ေပါင္​ႏွစ္​ျခမ္း​က ​ဟ​ျပဲ​သြား​ၿပီး ​တင္း​မာ​ေန​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​ပ​စၥည္း​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​ကိုင္​ေပး​မိ​သည္။ ​စ​ကား​တစ္​ခြန္း​တစ္​ေလ​မၽွ ​မ​ဆို​မိ​ၾက​ပဲ ​ဘာ​လုပ္​ၾက​မည္​ကို ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕ ​အ​ပြတ္​အ​သပ္ ​အ​ကား​အ​ျပဲ​ေလး​မ်ား​က ​အ​ျပန္​အ​လွန္ ​စ​ကား​ေတြ ​ေျပာ​ေန​ၾက​ေပ​သည္။ ​က်ဥ္း​က်ဥ္း​ၾကပ္​ၾကပ္ ​ကား​ေခါင္း​ထဲ​မွာ​ပင္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ပု​ဆိုး​ကို ​ဆြဲ​တင္​ရင္း ​ေဖါင္း​ကား ​အိ​စို​ေန​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး ​အဝ​၌ ​ေတ့​လိုက္​သည္။

‘‘​ဟို႔ . . ​အို ’’

​စ​တယ္​လာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး ​စု​ခၽြန္​ၿပီး ​မ်က္​ျဖဴ​ေလး ​လန္​သြား​သည္။ ​ေစာက္​ပတ္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး​ႏွစ္​ဖက္ ​မ​ဟ​တ​ဟ​ေလး ​ျဖဲ​ထား​သည့္​တိုင္​ေအာင္ ​ကြမ္း​သီး​ေခါင္း ​လီး​ထိပ္​ႀကီး​က ​ျပဴ​တစ္​ေန​၏။

‘‘​ဘြတ္ . . ​ဖြတ္ . . ​စြပ္’’

‘‘​အို . . ​အား . . ​အ​မ​ေလး’’ ​ခပ္​အုပ္​အုပ္ ​ဆက္​တိုက္​ထြက္​လာ​ေသာ ​အ​သံ​ညႇင္း​ညႇင္း . . .

‘‘​မ​ျဖစ္​ဘူး ​ထင္​တယ္ . . . ​အ . . . ​အ​ရမ္း​ၾကပ္​ေန​တယ္’’

‘‘ ​ဘြတ္ . . ​ဘြတ္ . .​ဖြတ္’’

‘‘​ေဟ့ . . ​ေအ့ . . ​အ . . ​အား’’ ​စ​တယ္​လာ ​အ​ဆိပ္​ရွိ​ေသာ ​ေျြ​မ​ကို​မွ ​က​စား​မိ​ခဲ့​ေလ​ၿပီ​ေကာ ။ ..

‘‘​အား . . ​မ​ရ​ဘူး . . ​အု . . ​အား​ဟား . . ​မ​ရ . . ​မ​ရ​ဘူး’’

‘‘​ဘြတ္ . . ​ဘြတ္ . . ​ဖြတ္ . . ​စြတ္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ’’

‘‘​ဘြာ’’ ​ခတ္​၍ ​မ​ရ​ေသာ ​က​စား​နည္း​တစ္​မ်ိဳး​ကို ​စ​တယ္​လာ ​စိတ္​လို​လက္​ရ ​က​စား​မိ​ခဲ့​ေခ်​ၿပီ။ ​စိတ္​ၾကမ္း ​သန္​မာ​လွ​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​ထံ​မွ ​ျမင္း​သိုး​ႀကီး ​ႏွာ​မႈတ္​သံ​လို ​ျပင္း​ျပ​ေသာ ​အ​သံ​ကို ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​ဆီး​စပ္​မွ ​နာ​က်င္​ေသာ ​ေဝ​ဒ​နာ​ႏွင့္ ​မာ​တင္း​သန္​မာ​လွ​ေသာ ​လိင္​တန္​ႀကီး ​အ​လိုး​အ​ေညႇာင့္ ​ေဝ​ဒ​နာ​တို႔ ​ေရာ​ျြ​ပန္း​ကာ ​စ​တယ္​လာ ​ထြန္း​ေဇာ္​ရင္​ဘတ္​ကို ​အ​တင္း ​တြန္း​ကန္​ထား​၏။ ​သား​အိမ္​ကို ​ထိုး​ေဖာက္​၍ ​အ​စာ​အိမ္​အ​တြင္း​သို႔​ပင္ ​ေရာက္​သြား​ေလ​သ​လား ​ထင္​ရ​ေလာက္​ေအာင္​ပင္ ​လိင္​တန္​ႀကီး​က ​ႀကီး​မား ​ထြား​ႀကိဳင္း​လြန္း​ေန​ျပန္​သည္။ ​ဒူး​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ထား​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​လက္​ႀကီး​မ်ား​က ​သန္​မာ ​တင္း​ၾကပ္​လြန္း​ေန​ၿပီး ​ဒူး​ဆစ္​က​ေလး​မ်ား ​ေဖြး​ေဖြး​လြ​လွႊ ​ေသြး​ဆုတ္​ေန​ရ​ေလ​သည္။

​ထြန္း​ေဇာ္​အ​တြက္ ​စန္း​ပြင့္​ေန​သည္​ဟု​ပင္ ​ဆို​ရ​ေလ​မည္​လား ​စုတ္​ဝင္​ကိန္း​က​ပဲ ​ယ​ခု​လ​ထဲ

​မ်ား​ေန​သည္​လား​မ​သိ . . ​လွ​ပ​ေသာ ​ေစာ္​ေလး​မ်ား​ႏွင့္ ​မ​ေမၽွာ္​လင့္​ပဲ ​ျဖဳတ္ . . ​ျဖဳတ္​ေန​ရ​သ​ျဖင့္ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​အ​ကိုင္​အ​တြယ္​ေတြ ​ညင္​သာ​ကၽြမ္း​က်င္​လြန္း​ေန​သည္။ ​အ​ပြတ္​အ​သပ္ ​အ​ႏူး​အ​နပ္​ေတြ​က​လည္း ​ေျပာင္​ေျမာက္​လြန္း​ေန​ေပ​ရာ ​ထြန္း​ေဇာ္​ႏွင့္ ​ထိ​လိုက္​ေသာ ​ေစာ္​မွန္​သ​မၽွ ​ပင့္​ကူ​အိမ္​၌​ၿငိ​မိ​ရ​ေသာ ​ယင္​ေကာင္​ႏွယ္ ​ခြာ​မ​ရ ​႐ုန္း​မ​ရ​ေတာ့​ေခ်၊ ​ေစာ္​ေလး​မ်ား​က​လည္း ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​က်န္း​မာ​သန္​စြမ္း​ေသာ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​ကိုယ္​ကို ​ၾက​ည့္​ရင္း ​မ​သိ​စိတ္​မ်ား​က ​ဆာ​ေလာင္​နိုး​ထ​ေန​တတ္​ၾက​ေပ​ရာ ​ယ​ခု​ကဲ့​သို႔ ​မ​ေမၽွာ္​လင့္​ပဲ ​ျဖစ္​လာ​ၾက​ေသာ​အ​ခါ . . . . .

‘‘​အ . . ​အား . . ​ကၽြတ္ . . ​ကၽြတ္ . . ​တ​အား​ၾကပ္​တယ္ ​ကို​ေဇာ္​ရ . . ’’

‘‘​အ​ရမ္း​ၾကပ္​လား ​စ​တယ္​လာ ​ဟင္ ​ျပ​စမ္း’’

‘‘​အ​ထဲ​မွာ ​ေထာက္ . . ​ေထာက္​ေန​သ​လို​ႀကီး . . . ​ရွီး . . ​အ’’

‘‘​ခ​ဏ​ေလး ​စ​တယ္​လာ . . . ​ခ​ဏ​ေလး’’

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ကား​ဒက္(​ရွ္)​ဘုတ္​ထဲ​မွ ​လက္​သန္း​အ​စြယ္​ခန႔္ ​ဓါတ္​ခဲ​ေလး​မ်ား​ႏွင့္ ​အ​သုံး​ျပဳ​ေသာ ​လက္​ႏွိပ္​ဓါတ္​မီး ​အ​ေသး​စား​ေလး​ကို ​ထုတ္​ယူ​ကာ ​စ​တယ္​လာ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ႏွင့္ ​သူ​၏ ​လီး​ႀကီး ​တိုး​လိုး​တစ္​လစ္ ​ျဖစ္​ေန​ျခင္း​ကို ​အ​နီး​ကပ္ ​ထိုး​ၾကည့္​ေလ​ေတာ့​၏။ ​စ​တယ္​လာ​က ​ဖင္​ကို ​ဓါတ္​မီး​ျဖင့္ ​ထိုး​ၾကည့္​ျခင္း​ကို ​ခံ​ရ​သည့္​အ​တြက္ ​ရွက္​သြား​ကာ ​လက္​ျဖင့္ ​အုပ္​လိုက္​ေလ​သည္။ ​ေစာက္​ဖုတ္​ႀကီး​ကို ​အုပ္​မိ​ေသာ္​လည္း ​လက္​ၾကား​ထဲ​မွ ​တ​ဆင့္ ​ေစာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႔ ​ဝင္​ေန​ေသာ ​လီး​ႀကီး​က​မူ ​ေသြး​ေၾကာ​ႀကီး​မ်ား ​ေထာင္​ထ​ေန​သည္​ကို ​ေတြ႕​ရ​ေလ​သည္။

‘‘​လက္​ဖယ္​စမ္း​ပါ ​စ​တယ္​လာ​ရဲ့ ’’

‘‘​အာ . . ​ဟင့္ . . ​ဘာ​လုပ္​မ​လို႔​လဲ . . ​လို႔’’

‘‘​ၾကည့္​မ​လို႔​ေလ​ကြာ’’

‘‘​ေဟ့​ေအး ​မ​ၾကည့္​နဲ႔​ကြာ . . ​ကၽြတ္ . . ​မီး​ပိတ္​လိုက္​စမ္း​ပါ’’

​စ​တယ္​လာ​၏ ​က်န္​လက္​တစ္​ဖက္​က ​ဓါတ္​မီး​ေလး​ကို ​လိုက္​လု​ေန​ျပန္​သည္။ ​စ​တိတ္​ရွိုး​စင္​ျမင့္​ဆီ​မွ ​ဆူ​ညံ​ေန​ေသာ ​ပ​ရိ​သတ္​အ​သံ​မ်ား​က ​ထိုး​ေဖါက္​လြင့္​ပ်ံ​ေန​ေလ​သည္။ ‘‘​ပိ​က်ိ . . ​ပိ​က်ိ’’ ​ဟူ​ေသာ ​ပူ​ေဖာင္း​သည္ ​အ​သံ​က ​ပြဲ​ခင္း​အ​ျပင္​သို႔ ​လြင့္​စင္​ထြက္​လာ​သည္။ ​ပ​ဒု​မၼာ​ကြင္း​ေနာက္​ဖက္

​ဗံ​ဒါ​ပင္​ေလး​မ်ား​ေအာက္ ​စီ​တန္း​ရပ္​ထား​ေသာ ​ကား​မ်ား​ထဲ​မွ ​ေပၚ​တာ​ကတ္ ​အ​နီ​ေရာင္​ကား​ေလး ​ေရွ႕​ခန္း​မွ ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​မီး​လင္း​လက္​သြား​သည္​ကို ​ေတြ႕​ေန​ရ​ပါ​သည္။

​လက္​ဝါး​ေလး​ျဖင့္ ​အုပ္​ထား​ေသာ ​စ​တယ္​လာ့ ​လက္​ၾကား​ထဲ​မွ ​ေစာက္​ဖုတ္​ႀကီး​ထဲ​သို႔ ​တ​နင့္​တ​ပိုး ​လိုး​ဝင္​ေန​ေသာ ​လိင္​တန္​ႀကီး ​ဒဏ္​ေၾကာင့္ ​တ​႐ုပ္​မ​ေလး​၏​ေစာက္​ဖုတ္​မွာ ​ေသြး​ေရာင္​လြ​မွ္း​ကာ ​ေစာက္​ဖုတ္​တ​ျပင္​လုံး ​ရဲ​ရဲ​နီ​ေန​ရွာ​၏။ ​နီ​က်င္​ေသာ ​ေစာက္​ေမႊး​ေလး​မ်ား​က ​လိမ္​ေကြး​ကာ ​ဘုတ္​စု​ေလး ​အုံ​လိုက္​ေပါက္​ေန​ရာ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​လက္​တစ္​ဖက္​က ​ေစာက္​ေမႊး​ေလး​မ်ား​ကို ​ဖြ​ဖြ ​ရြ​ရြ ​ပြတ္​သပ္​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​မိ​ေလ​ရာ ​စ​တယ္​လာ​၏ ​လက္​က​ေလး​မ်ား​မွာ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ေလး ​တုန္​ကာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ႀကီး​ကို ​အုပ္​ကိုင္​ထား​ရာ​မွ ​မ​သိ​မ​သာ​ေလး ​ေဘး​ဖယ္​သြား​ရ​ျပန္​ေလ​၏။

‘‘​မီး​မ​ထိုး​နဲ႔​ဆို . . ​အို႔ . .’’

​ဘယ္​လို​မွန္း​လဲ ​မ​သိ​ဘူး ​ဒါ​က ​လမ္း​ေဘး ​ကား​ေခါင္း​ထဲ​မွာ . . ​ေစာက္​ပတ္​ကို ​စိတ္​တိုင္း​က် ​ျဖဲ​ၾကည့္​ေန​ရ​မည့္​ေန​ရာ​မ​ဟုတ္ . . ​စိတ္​ဆိုး​မိ​သည္။ ​ရွက္​သည္ ​ေဒါ​သ​လည္း ​ျဖစ္​မိ​၏။ ​သည္​အ​ထဲ ​တစ္​တစ္​ဆို႔​ဆို႔​ႀကီး ​ခံ​စား​ေန​ရ​ေသာ ​လီး​ဒါဏ္​က ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ရွိ ​ေသြး​ေၾကာ​မ်ား​ထဲ​သို႔ ​အ​ဆိပ္​ရည္​မ်ား ​ထိုး​သြင္း​ေန​သ​လား ​ထင္​မွတ္​မွား​ရ​ေလာက္​ေအာင္ ​တ​ဖ်င္း​ဖ်င္း ​ခံ​စား​ရ​သည္။ ​နား​ရြက္​ေတြ ​ပူ​ထူ​လာ​သည္။ ​နား​ထင္​ေတြ ​တင္း​ၿပီး ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ေသြး​တိုး​သံ​ကို​ပင္ ​နား​က ​ျပန္​ၾကား​ေန​ရ​သည္။

‘‘​ဘြတ္ . . ​ျြ​ပတ္ . . ​စြပ္ . . ​ဒုတ္’’

‘‘​ဟာ့ . . ​အ’’

​စ​တယ္​လာ​၏ ​လက္​က​ေလး​ကို ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ဖယ္​ထုတ္​လိုက္​သည္။ ​ေသြး​ေရာင္​လြ​မွ္း​ေန​ေသာ

​တ​႐ုပ္​မ​ေလး​၏ ​အ​စိ​ေလး​က ​တင္း​ေထာင္​ကာ . . . ​ထိတ္​က​နဲ . . . ​ထိတ္​က​နဲ ​လီး​ႀကီး​၏ ​တင္း​ၾကပ္​ေသာ

​ဒါဏ္​ကို ​တင္း​ခံ​ေန​သည္။ ​လီး​ထိပ္​မွ ​အ​ေရ​ျပား​အ​ခ်ိဳ႕​က ​ေစာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​ျပင္​၌ ​တြန႔္​ၿပီး ​က်န္​ရစ္​ေန​သည္။ ​ထို​အ​ေရ​ျပား ​တြန႔္​တြန႔္​ႀကီး​မ်ား​ၾကား​မွ ​ေဖါင္း​ကား​ေန​ေသာ ​ေသြး​ေၾကာ​ႀကီး​မ်ာ​က ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​သို႔ ​မ​ဝင္ . . ​အ​ျပင္​၌ ​တစ္​ဆို႔​ေန​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။

​ထြန္း​ေဇာ္ ​ေစာက္​ပတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​ခု​ကို ​အ​ေပၚ​တက္​ခြ​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ညိဳး​ႏွင့္ ​လက္​မ ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ခြ​၍ ​ဆြဲ​ျဖဲ​လိုက္​သည္။ ​တ​ခ​ဏ​ေလး​အ​ျဖဲ​၌ ​အ​ဆီ​ႏွင့္ ​အ​သား​ဝင္း​ဝင္း ​နီ​ရဲ​အာ​ျပဲ​သြား​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​ထဲ​သို႔ ​လီး​ကို ​အ​ရင္း​ကပ္​သည္​အ​ထိ ​ခပ္​ဆတ္​ဆတ္​ေလး ​ေဆာင့္​သြင္း​ေပး​လိုက္​ရာ ‘‘​ဇြတ္’’ ​က​နဲ ​လီး​ေရွ႕​ပိုင္း ​ဝင္​သြား​ၿပီး​ေနာက္ ‘‘​ျြ​ဗတ္’’ ​က​နဲ ​လီး​အ​ေရ​ခြံ ​အ​ျပဳံ​လိုက္​ပါ ​ဝင္​သြား​ေလ​ရာ ‘‘​စြတ္’’ ​ဟူ​ေသာ ​အ​သံ​ႏွင့္​အ​တူ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​မွ ​အ​ေရ​မ်ား ​လၽွံ​ထြက္​လာ​ေလ​၏။

​အ​ရင္း​သို႔ ​ေရာက္​သည္​ႏွင့္ ​လီး​ထိပ္​က ​သား​အိမ္​၏ ​မာ​မာ​လုံး​လုံး(​ဘာ​မွန္း​ေတာ့​မ​သိ​ပါ)​ႏွင့္ ​ေတြ႕​ကာ ‘‘​ဒုတ္’’ ​က​နဲ ​က်င္​တက္​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ​စ​တယ္​လာ ‘‘ ​ဟာ. . . ​အ’’ ​ဟာ ​လန႔္​ေအာ္​ရင္း ​ထြန္း​ေဇာ္ ​ပု​ခုံး​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ေယာင္​ၿပီး​တြန္း​လိုက္​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ . .

‘‘​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္’’ ‘‘​ဘြတ္’’ ​က​နဲ ​တစ္​ခ်က္​ေဆာင့္​လိုက္​တိုင္း ‘‘​က်ိ’’ ​က​နဲ ​ကား​ေလး​က ​သိမ့္​ခါ​သြား​ေလ​ရာ ‘‘​ဘြတ္ . . ​က်ိ . .’’ ​ဆို​ေသာ ​အ​သံ​သည္ ​မ​ရပ္​မ​နား ​ဒ​လ​စပ္ ​ေပၚ​လာ​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။

‘‘​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​ဘြတ္’’

‘‘​အင္ . . ​အင္ . . ​အင္ . . ​ေသ . . ​ေသ . . ​ေသ​ေရာ​ေပါ့ . . . ’’

​စ​တယ္​လာ​က ​စ​ကား​ကို ​ျပတ္​ေတာင္း​ျပတ္​ေတာင္း ​ေျပာ​ရင္း ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​ကိုက္​ထား​ရွာ​သည္။ ​ထြန္း​ေဇာ္ ​လက္​ထဲ​မွ ​လက္​ႏွိပ္​ဓါတ္​မီး​အ​ေသး​စား​ေလး​ကို ​ေစာက္​ဖုတ္​အဝ​သို႔ ​အ​ေသ​အ​ခ်ာ​ထိုး​ၿပီး ​ျပစ္​ျပစ္​ႏွစ္​ႏွစ္ ​ေဆာင့္​လိုး​ေပး​လိုက္​ေလ​သည္။ ​လက္​ႏွိပ္​ဓါတ္​မီး ​အ​လင္း​ေရာင္​ေအာက္​၌ ​ေစာက္​ပတ္​ႀကီး​ထဲ​ကို ​ေစာက္​ရည္ ​အ​ရႊဲ​သား​ႏွင့္ ​လိုး​ဝင္​ေန​ေသာ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​လီး​ႀကီး​မွာ

​ေျပာင္​လက္​စို​ရႊ​ျေန​သည္။ ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​ကၽြတ္​ထြက္​လာ​ေသာ ​လီး​ဒစ္​ႀကီး​ၾကား​ထဲ​၌ ​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​အ​ျမဳပ္​မ်ား ​စီ​ေန​သည္​ကို ​ေတြ႕​ရ​သည္။ ​တ​႐ုပ္​မ​ေလး ​ေစာက္​ဖုတ္​ႀကီး​ေအာက္​ဖက္ ​ၾကက္​လၽွာ​စြန္း​ေဒါင့္​ေလး​ထဲ​၌​မူ ​ျပစ္​ခၽြဲ​ေသာ ​အ​ျမဳပ္​မ်ား ​စု​ပုံ​စီး​က်​ေန​၏။

‘‘​ဘြတ္ . . ​ဘြတ္ . . ​က်ိ . . ​က်ိ . . ​ဖြတ္ . . ​က်ိ . . ​ဖြတ္ . . ​ဘြတ္ . .’’

‘‘​အီး . . ​အ . . ​အ . . ​ဟင္း ​ဟင္း​ဟင္း . . ​ေတာ္ . . ​ေတာ္​ၿပီ . . ’’

‘‘​ဘြတ္ . . ​သြပ္ . . ​ဘြတ္ ​ဖြတ္ . . ​ဘြတ္’’

‘‘​ေတာ္ . . ​ေတာ္ . . ​ေတာ္ . . ​ၿပီ . . ​ဆို​မွ . . ​အ . . . ​အ​ရမ္း​ပဲ . . ​အ . . . ’’

​စ​တယ္​လာ့​အ​သံ​က ​ငို​သံ​ႏွင့္ ​ေရာ​၍ ​ေဒါ​သ​နိ​မိတ္ ​လက္​ခ​ဏာ​ေလး​ပါ​လာ​စဥ္ ​ထြန္း​ေဇာ္​၏ ​လီး​ထိပ္​မွ ​ပူ​ေႏြး​ျပစ္​ခၽြဲ​ေသာ ​သုတ္​ေရ​မ်ား​ကို ​တ​႐ုပ္​မ​ေလး​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ႀကီး​ထဲ​သို႔ ​တ​ျဖင္း​ျဖင္း

​ပန္း​ထည့္​ပစ္​လိုက္​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​စ​တယ္​လာ့​ကိုယ္​လုံး​ေလး​လည္း ​ဆတ္​က​နဲ ​ဆတ္​က​နဲ ​အ​ေၾကာ​ဆြဲ​သ​လို ​တုန္​ခါ​သြား​ၿပီး​မွ ​ျပင္း​ျပ​ေသာ ​အ​သက္​ရႈ​သံ​ႏွင့္ ​အ​တူ . . . . . .

​ၿငိမ္​သက္​သြား​ရွာ​ေလ​ေတာ့​သ​တည္း။

​ၿပီး​ပါ​ၿပီ။